Γιατί η κυβέρνηση εφαρμόζει επιλεκτικά τα μέτρα περιορισμού κυκλοφορίας; 

Εδώ και 10 περίπου ημέρες, η χώρα μας έχει μπει σε τροχιά επιφυλακής και λήψης περιοριστικών μέτρων, προκειμένου να διαφυλαχτεί η δημόσια υγεία κυρίως μετά την αιφνίδια εξάπλωση του ιού Covid – 19  στην γειτονική Ιταλία και την κατάληξη περίπου 4500 ανθρώπων έως τώρα.

Στην Ελλάδα το φαινόμενο φαίνεται προς το παρόν να είναι υπό έλεγχο, καθώς σύμφωνα με τον επικεφαλής καθηγητή Λοιμωξιολογίας του ΕΟΔΥ, Σωτήρη Τσιόδρα, ο ρυθμός αύξησης των κρουσμάτων είναι ο αναμενόμενος.

Ωστόσο, μεσούσης της δύσκολης αυτής χρονικής περιόδου όπου οι Έλληνες πολίτες καλούνται να αναπροσαρμόσουν τον τρόπο ζωής τους και να ελαχιστοποιήσουν τις μετακινήσεις τους, εύλογα ερωτήματα προκύπτουν από τις μαζικές μετακινήσεις παράνομων μεταναστών που πραγματοποιούνται αυτές τις ημέρες, από τα νησιά προς την ηπειρωτική Ελλάδα. Ταυτόχρονα επικρατεί θα λέγαμε μια περίεργη “σιγή ιχθύος” στα ΜΜΕ γι ‘αυτό το θέμα ενώ οι αναφορές που υπάρχουν είναι κυρίως από πολίτες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα πραγματικά πλαίσια όμως των δημοκρατικών διαδικασιών επιβάλλουν τη συνεχή και ακριβή ενημέρωση των πολιτών για όλα τα ζητήματα που τους αφορούν, πόσο μάλλον για το συγκεκριμένο ζήτημα που αφορά άμεσα και τη δημόσια υγεία.

Πιο συγκεκριμένα, είναι άγνωστο πόσο ασφαλείς είναι οι μετακινήσεις αυτές τη στιγμή που δεν γνωρίζουμε καν αν υπάρχουν νοσούντες μεταξύ των μεταναστών και αν ναι, πόσοι είναι αυτοί και ποια περιοριστικά και προστατευτικά μέτρα λαμβάνονται για τους ίδιους!

Επιπλέον, είναι γνωστό ότι ο εγκλεισμός τους σε δομές στην ενδοχώρα καθιστά αδύνατη την επαναπροώθησή τους, ενώ η ίδια η Τουρκία έχει δηλώσει ότι δεν θα τους δεχτεί. Συνεπώς, για άλλη μια φορά προκαλείται σύγχυση στους πολίτες, οι οποίοι προσομοιάζουν εδώ και καιρό σε καζάνι που όχι απλά κοχλάζει, αλλά έχει φτάσει σε σημείο βρασμού.

Τόσο για τους ίδιους τους μετανάστες, στις πλάτες των οποίων παίζονται απίστευτα παιχνίδια, όσο και για τους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι βιώνουν πρωτόγνωρες καταστάσεις με επίταξη εκτάσεων με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και την βίαιη κάμψη της θέλησης τους, καθίσταται επιτακτική (αλλά και πάγια) ανάγκη για μόνιμο μηχανισμό διαβούλευσης με τους πολίτες, οι οποίοι άλλωστε σηκώνουν και το μεγαλύτερο φορτίο.

Συνοψίζοντας, είναι υποχρέωση μας να βρισκόμαστε σε διαρκή επαγρύπνηση και παράλληλα να αξιώνουμε από τους ιθύνοντες του πολιτικού συστήματος να ανανεώνουν διαρκώς την λαϊκή εντολή μέσα από την διαβούλευση, διασφαλίζοντας έτσι την πραγματική εφαρμογή της δημοκρατίας.

Το κίνημα δέλτα – πολιτική επανάσταση έχει αναλάβει την δέσμευση να προωθήσει την ιδέα της διαβούλευσης στην βουλή, ως ένα κομμάτι του παζλ το οποίο όταν ολοκληρωθεί θα αποτελεί μια πολιτική επανάσταση εν τοις πράγμασι. 

• Ζωή Βελέντζα