Όσο το θρέφεις τόσο θεριεύει: βία 

Βία: Μια λέξη που, κι αν τόσο μικρή σε έκταση, μεγάλη σε περιεχόμενο. Απόρροια πολλών παραγόντων – σίγουρα ένας εξ’ αυτών είναι η έλλειψη παιδείας. Το Ελληνικό ιδεώδες εμπεδώνεται στη δημοκρατία, τη διαβούλευση και τον διάλογο, την ισηγορία, την ισονομία, την ισοπολιτεία. Δυστυχώς, στην Ελλάδα εν έτει 2019 τα ανωτέρω είναι παρόντα στη θεωρία. Στην πράξη χωλαίνουμε. Το να ευαγγελίζεσαι τη δημοκρατία, το έθνος ή όποια άλλη «ιδέα», έχει αποδειχθεί ζημιογόνα πρακτική για τη χώρα μας, καθότι ανοίγει τον ασκό του Αιόλου για πολλές αρνητικές και κακοήθεις – ακόμα και φασιστικές, θα μπορούσε να πει κανείς – πρακτικές. Με άλλα λόγια, πολλοί θεωρούν ότι η ενδυμασία του «δημοκράτη» τούς δίδει λευκή επιταγή να πράττουν κατά το δοκούν, ενώ την ίδια στιγμή οι όποιες πρακτικές τους είναι δικαιολογημένες.

Σε ένα σύστημα κατά κάποιον τρόπο πολύ-πολικό, με μεγάλες, μεσαίες και μικρές δυνάμεις, κάθε κράτος προσπαθεί να εξασφαλίσει  πρωτίστως την επιβίωσή του. Το να θες να επιβιώσεις είναι απολύτως λογικό και επιτάσσεται από την ίδια τη φύση. Το ζήτημα είναι τι μέσα χρησιμοποιείς και ποιά η «στρατηγική» που θα σε οδηγήσει στο επιθυμητό μονοπάτι. Οι ναζιστικές πρακτικές και η βία δεν είναι λύση, το αντίθετο, με αυτόν τον τρόπο χάνεις το δίκιο σου. Χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, αυτό που θες να προβάλλεις – «επιβάλλεις», πώς ακριβώς θα το κάνεις.

Στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης, όπου τα «σύνορα» καθίστανται ολοένα και λιγότερο διακριτά και η εθνική ταυτότητα αρχίζει να αλλοιώνεται και να γίνεται αντιληπτή με όρους διαφορετικούς, είναι βέβαιο ότι το έθνος-κράτος απειλείται. Αυτές ακριβώς οι απειλές πρέπει να αντιμετωπιστούν, αλλά με τρόπο που δεν εγείρει ζητήματα καταστρατήγησης / παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Το διαφορετικό δεν είναι απαραιτήτως εχθρικό ή τοξικό. Μία δεύτερη άποψη, διαφορετική από αυτή που ασπάζεται ένας, έχει μία θέση στο τραπέζι των συζητήσεων, από τη στιγμή που μιλάμε για δημοκρατία. Υγιής πρακτική είναι ο διάλογος, η ανοχή σε κάτι διαφορετικό. Ο δογματισμός δεν έχει θέση στη Δημοκρατία μας. Γι’ αυτό και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί, ως προς τις επιλογές μας.

Πάντα επίκαιρος, «της αυτής αμαρτίας είναι το διδόναι οίς μη δει και το μη διδόναι οίς δει» (είναι εξίσου λάθος να δίνεις σε αυτούς που δεν πρέπει, με το να μη δίνεις σε αυτούς που πρέπει). – Σωκράτης.

• Καντά Αναστασία, υποψήφια δημοτική σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων με τον συνδυασμό «Αθήνα για την Ελλάδα», με υποψήφιο δήμαρχο τον Γιώργο Καραμπελιά