ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΟΜΜΑΤΑ: ΘΕΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ Ή ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ΕΝΟΣ ΠΑΡΩΧΗΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ; 

του Ιάσονος Μάγνη

Για να καταφέρουμε να απαντήσουμε στο παραπάνω ερώτημα θα αναγκαστούμε να ανατρέξουμε στην ιστορία και να υπενθυμίσουμε στους εαυτούς μας διάφορα γεγονότα, τα οποία με το πέρας των ετών ξεχνάμε.

Τα πολιτικά κόμματα, είναι κατά κάποιο τρόπο οργανώσεις πολιτών, που ιδρύονται ώστε να επιδιώξουν μέσω της εκλογικής διαδικασίας, τη συμμετοχή τους στην βουλή με στόχο την συμβολή τους στην διακυβέρνηση της χώρας. Συνήθως ο διαχωρισμός των κομμάτων γινόταν βάση των πολιτικών τους θέσεων. Οι μετέχοντες των πολιτικών κομμάτων, μέσα από διάφορα συνέδρια, βρίσκουν μια κοινή συνιστώσα, την οποία την θεμελιώνουν ως πολιτική γραμμή και συνήθως την θεωρούν απαράβατη, διαφυλάσσοντας την ακόμα και με αυταρχικό τρόπο (βλ. διαγραφές των διαφωνούντων). Οι εκάστοτε αρχηγοί των κομμάτων και οι αυλικοί τους συγκεντρώνουν την καθολική εξουσία. Η εκλογή τους λαμβάνει χώρα με εσωτερικές και αδιαφανείς ως επί το πλείστον διαδικασίες. Τα εκλεγμένα πολιτικά κόμματα και συγκεκριμένα οι ολίγοι (αρχηγοί και αυλικοί) αποφάσιζαν ποιο θα ήταν το πολιτικό σύστημα με το οποίο θα πορευόταν. Έτσι είχαμε τη βασιλευομένη δημοκρατία, την περίοδο της αβασίλευτης δημοκρατίας και τέλος την προεδρευόμενη κοινοβουλευτική δημοκρατία…Εξ αρχής λοιπόν βλέπουμε ότι όλα τα πολιτικά συστήματα, από την επανάσταση του 1821 και έπειτα, έχουν ως γνώμονα μια δημοκρατία αντιπροσωπευτικού τύπου, δηλαδή οι πολίτες να εκλέγουν κάποιους βουλευτές, οι οποίοι θα ανήκουν σε συγκεκριμένα πολιτικά κόμματα, με συγκεκριμένες δογματικές θέσεις, θα κατέχουν μια περίοδο εξουσίας 4-5 ετών, διαμορφώνοντας πολιτικές τις περισσότερες φορές τελείως διαφορετικές από αυτά που προεκλογικά υπόσχονταν. Αυτό συνέβαινε από παλιά έως τις μέρες μας, με κορυφαία νεότερα γεγονότα, τα μνημόνια και το δημοψήφισμα του Ιουλίου…

Άρα λοιπόν κατανοούμε ότι ποτέ στην νεότερη ιστορία μας, τα πολιτικά κόμματα δεν θέλησαν να δημιουργήσουν ένα πολιτικό σύστημα πραγματικής δημοκρατίας, κατά το οποίο ο εκλεγμένος δεν θα έχει τετραετή ασυλία, αλλά θα λογοδοτεί καθημερινά στη βάση του και θα μπορεί να παύεται εάν τυχόν δεν υλοποιεί αυτά που η βάση (δηλαδή ο εκάστοτε πολίτης) απαιτεί. Όλα αυτά όμως γίνονται για το καλό μας όπως μας λένε, για λόγους πολιτικής σταθερότητας, για να μην υπάρχει ακυβερνησία κτλ… Στο όνομα λοιπόν της σταθερότητας οι αντιπρόσωποι μας υλοποιούν τις πολιτικές τους ανακολουθίες – με άλλα λόγια οι αντιπρόσωποι μας αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς…

Συνεπώς το συμπέρασμα που διαμορφώνουμε είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών που εκλέγονται, είτε μετέχουν σε αυτή την διαδικασία για ίδιο όφελος, είτε απλά ανήμποροι να αντιμετωπίσουν μόνοι τους ολόκληρο το σύστημα, αναγκάζονται να συνθηκολογήσουν και συντάσσονται με αυτό. Αποπροσανατολίζουν έντεχνα την εκλογική βάση, και για να μείνουν αλώβητοι, συντηρούν το ίδιο πολιτικό σύστημα που τους επιτρέπει να λαμβάνουν ό,τι απόφαση θέλουν, να μεροληπτούν υπέρ όποιου θέλουν (εντός ή εκτός Ελλάδας) δίχως να λογοδοτούν, και όντας υπεράνω νόμου λόγω της ασυλίας που οι ίδιοι εξασφαλίζουν στους εαυτούς τους…

Ας θυμηθούμε λοιπόν κάποιες από τις πράξεις των κομμάτων που έχουν σημαδέψει την πορεία της χώρας…

Είτε εκούσια είτε ακούσια οι αποφάσεις τους φαίνεται ότι λαμβάνονταν με γνώμονα ιδιοτελή, για μικρο-κομματικά συμφέροντα ή για συμφέροντα τρίτων και οι οποίες έθεταν σε πολλές των περιπτώσεων το έθνος σε κίνδυνο…

Θα ξεκινήσουμε την ιστορική μας ανασκόπηση με τον εθνικό διχασμό. Τα δύο (2) κύρια κόμματα της εποχής ήρθαν σε σύγκρουση τέτοιου βαθμού, με αποτέλεσμα την εθνική τραγωδία της Μικρασιατικής καταστροφής και την οριστική απώλεια αρχαιότατων ελληνικών εδαφών, της ανατολικής Θράκης- Μικράς Ασίας. Στη διαμόρφωση του αποτελέσματος είχε συνεισφέρει σε σημαντικό βαθμό και το νεοσύστατο κόμμα της εποχής (ΚΚΕ) μέσω της προπαγάνδας του.

Η οικονομική σημερινή εποπτεία δεν είναι τελικά φαινόμενο της εποχής μας. Οι πολιτικοί των παρελθόντων ετών κατάφερναν και τότε να μην εναντιώνονται στους ξένους και να έχουμε ουκ ο λίγες φορές δεχτεί την βάρβαρη ευρωπαϊκή οικονομική εποπτεία. 1898, 1932, η αναγνώριση του συνόλου των προπολεμικών χρεών το 1964 από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους Γ.Παπανδρέου-Κ.Μητσοτάκη, δίχως να ληφθεί υπόψη τα χρήματα που είχαν δοθεί έως τότε…

Ο εμφύλιος πόλεμος μετά τον Β΄Π.Π. Ξένοι δάκτυλοι και εντόπιοι υποστηρικτές τους (και από τις 2 παρατάξεις) ξέχασαν το συμφέρον της χώρας και επιδόθηκαν σε μια ανηλεή μάχη, στην γέννηση μίσους που η διατήρησή του έως τις εποχές μας, μας οπισθοδρόμησε σε όλους τους τομείς.

Μια νέα πολιτική πόλωση αναπτύσσεται την 10ετία του 80 με αρχές του 90, με πρωτεργάτες τους Παπανδρέου – Μητσοτάκη, οι οποίοι όντας φοβεροί ρήτορες, κατάφερναν να διαιρούν για ακόμη μια φορά τους Έλληνες πολίτες, να τους εκτροχιάζουν και να δημιουργούνται μεγάλης έκτασης έκτροπα ιδιαίτερα στις προεκλογικές τους εκστρατείες. Μια περίοδος η οποία φημίζεται για την προσπάθεια υλοποίησης των προεκλογικών δεσμεύσεων των υποψηφίων βουλευτών. Το ρουσφέτι.. . Το διαίρει και βασίλευε για ακόμη μια φορά στην πλήρη εφαρμογή του.

1996: Υπόθεση Ιμίων. ¨Ας πούμε ότι πήρε ο αέρας την σημαία¨, ¨Ευχαριστούμε τους Αμερικανούς¨ τάδε εδάφη Έλληνες κυβερνώντες… Το αποτέλεσμα ήταν ο άδικος θάνατος των τριών Ελλήνων στρατιωτικών και το “γκριζάρισμα” της περιοχής.

1999: Υπόθεση Χρηματιστηρίου Αθηνών. Η έντεχνη πολιτική χειραγώγηση των πολιτών, ότι  αγοράζοντας ακόμα και μια μετοχή θα γίνουν πλουσιότεροι, έφερε το ποθητό πολιτικό αποτέλεσμα… Η απαρχή της νεότερης οικονομικής καταστροφής για την Ελλάδα. Χιλιάδες απλοί πολίτες έχασαν τις οικονομίες τους, όπως επίσης τεράστιες απώλειες υπήρξαν στα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων… Τιμωρήθηκε κανείς…;Όσες κυβερνήσεις και να άλλαξαν κάνεις δεν τόλμησε να επιφέρει την πολυπόθητη κάθαρση…

2004: Το φαγοπότι των Ολυμπιακών αγώνων…

2010 και έπειτα: “Λεφτά υπάρχουν” αλλά είναι μόνο για τους λίγους, οι υπόλοιποι πρέπει να εισέλθουμε στην περίοδο των μνημονίων… Και ενώ έως τότε έμενε η εντύπωση σε πολλούς ότι έφταιγαν μόνο οι κυβερνώντες, έφτασε η στιγμή της αλήθειας…Στο κόλπο όλα τα πολιτικά μορφώματα…ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΠΟΤΑΜΙ,ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ, ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ και όσα ακόμη θα έλθουν στο προσκήνιο στο μέλλον, στηρίζοντας το υπάρχον πολιτικό σύστημα, την υπάρχουσα πολιτική ελίτ, που δίνει γη και ύδωρ καθημερινά…

Όλα τα πολιτικά κόμματα που συντάσσονται στη διατήρηση όλων των εκφάνσεων της δημοκρατίας, πλην της πραγματικής δημοκρατίας, κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος. Δρουν για τους δικούς τους σκοπούς δίχως να ενδιαφέρονται για το κοινό καλό…Δρουν για την διαιώνιση του συστήματος κατά το οποίο οι πολίτες δεν θα έχουν ουσιαστικό λόγο πλην της εκλογικής διαδικασίας, ενώ η πολιτική ελίτ θα δρα στην ουσία ανεξέλεγκτα.

Συνεπώς όσον αφορά το ερώτημα, για το αν τα υπάρχουσα πολιτικά κόμματα και το υπάρχον πολιτικό σύστημα δρουν ως θεματοφύλακες ή ως δούρειος ίππος, πιστεύω έχει ήδη απαντηθεί, εκτός και αν κάποιος θεωρεί ότι όλα αυτά έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται για το καλό μας…

Γι αυτό το λόγο δημιουργήθηκε το δέλτα. Μια ομάδα απλών πολιτών που θεωρεί ότι πρέπει να επιβληθεί ένα τέλος σε τούτο, το κατά γενική ομολογία διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα. Θα πρέπει να δοθεί αυτό το τέλος όχι από τους επαγγελματίες πολιτικούς αλλά από τους απλούς πολίτες. Όλοι πρέπει να αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Να αναλογιστούμε ότι η σωτηρία της χώρας, η σωτηρία του κάθε ενός από εμάς, δεν περνάει από το υπάρχον πολιτικό σύστημα και αυτούς που το υπηρετούν…Αλλά από την ενεργοποίηση του κάθε πολίτη και την αλλαγή φιλοσοφίας που έως τώρα υιοθετούσε. Οι 10 βασικές αρχές του δέλτα αυτό πρεσβεύουν. Εφόσον αυτές υλοποιηθούν τότε θα αρχίζει να αλλάζει άρδην η πολιτική πραγματικότητα της χώρας. Και τότε θα είμαστε όλοι υπερήφανοι για το λιθαράκι που θα έχει βάλει ο καθένας από εμάς προς αυτή την κατεύθυνση.