ΤΟΜΕΑΡΧΕΣ, ΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΧΡΙΣΜΑ 

Γράφει η Καντά Αναστασία

Κανείς δε θα έλεγε ότι προκαλεί έκπληξη η κίνηση της Νέας Δημοκρατίας, όσον αφορά την εκλογή «γαλάζιων» τομεαρχών, ιδιαίτερα τη δεδομένη χρονική στιγμή. Η κατάσταση στην Ελλάδα είναι τεταμένη∙ ο φακός έχει εστιάσει στο Σκοπιανό και στις τραγελαφικές απόψεις της κυβέρνησης – συγκυβέρνησης, ορθότερα, ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ – που απ’ ό,τι φαίνεται η «σύμπνοια» είναι μία έννοια άγνωστη για τους κυβερνώντες μας, όχι όμως και για τον ελληνικό λαό. Το εκρηκτικά μεγάλο ποσοστό (σχεδόν 80%) βροντοφωνάζει την ομόθυμη και απόλυτη άποψη των Ελλήνων επί του ζητήματος της ονομασίας. Στο παρόν άρθρο, ωστόσο, θα εστιάσω στη στάση που κρατά η ΝΔ, τις ιστορικές αυτές μέρες που διανύει η πατρίδα.

Έχει καταστεί σαφές πως η ΝΔ δεν είναι πρόθυμη να πραγματοποιήσει κανενός είδους συζήτηση για το ονοματολογικό, αν πρώτα δε διευθετηθεί η σύγχυση που υπάρχει μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων (δηλαδή να κατασταλάξουν σε μία κοινή άποψη). Πέραν αυτού, βλέπουμε ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανακοινώνει τα μέλη της επιτροπής εκλογικού αγώνα, αναθέτοντας στο καθένα από αυτά την ευθύνη και διοίκηση εκάστης από τις 13 περιφέρειες της επικράτειας. Με άλλα λόγια, γίνεται η ανακοίνωση των τομεαρχών. Στο εύρος των αρμοδιοτήτων των τελευταίων κυμαίνεται και η γνωστή σε όλους κατάρτιση της «λίστας», ήτοι η κατάθεση προτάσεων αναφορικά με τα πρόσωπα που πρέπει να έχουν μία θέση στα ψηφοδέλτια των δημοτικών και εθνικών εκλογών. Ο δεοντολογικός χαρακτήρας δεν είναι τυχαίος. Οι υποψήφιοι της λίστας έχουν κερδίσει τη θέση αυτή με το σπαθί τους∙ όντας υπάκουα στρατιωτάκια του εκάστοτε βουλευτή του κόμματος. Κριτήρια (εσωκομματικά και μικροπολιτικά) είναι το ποιόν τους και το βιογραφικό τους, όσον αφορά τη στάση και δράση τους μέσα στο κόμμα, δηλαδή το κατά πόσο είναι φίλα προσκείμενοι στην κομματική παράταξη και σε ποιό πρόσωπο αυτής.

Από τα παραπάνω, λοιπόν, συνάγονται τα εξής συμπεράσματα: Πρώτον, ενώ ο πυρήνας της επικαιρότητας συνίσταται στη  Μακεδονία μας, στην εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας και στην κατ’ επέκταση απώλεια της εθνικής ταυτότητας και ιστορίας, ο κ. Μητσοτάκης προβαίνει σε μία κίνηση που έχει ως στόχαστρο τις επικείμενες εκλογές, θέλοντας να προλειάνει το έδαφος για πιθανή επιτυχία. Κατά δεύτερον, αρμόζει να υπογραμμίσουμε πως αυτή η κίνηση αποτελεί ένα από τα καρκινώματα της (ελληνικής) πολιτικής∙ φυσικά, αναφέρομαι στο «χρίσμα» των υποψηφίων των κομμάτων.

Ακριβώς αυτό το «χρίσμα» αγωνίζεται να καταργήσει το δ. Η κατάργηση χρίσματος για τους υποψηφίους των κομμάτων αποτελεί μία από τις 10 ιδέες κοινής λογικής που πρεσβεύει αυτό το υπερκομματικό κίνημα πολιτών. Αναμοχλεύοντας στα παρελθόντα έτη, αντιλαμβάνεται κανείς πως το πολιτικό χρίσμα είναι ένα από τα πιο αναχρονιστικά και πιο μεγάλα προβλήματα του πολιτικού μας συστήματος. Κατ’ ουσίαν αυτό που συμβαίνει είναι η ισοπέδωση της έννοιας της «διαβούλευσης» με τους πολίτες: δεν αποφασίζουν οι τελευταίοι για τους υποψηφίους της περιφέρειάς τους, τουναντίον, λόγο έχει αυστηρά ο πολιτικός αρχηγός και οι συνεργάτες του, πρόκειται για έναν αυταρχικό μονόλογο που καταστρατηγεί τον δημοκρατικό διάλογο. Το μόνο που κάνουν οι πολίτες, το εκλογικό κοινό, είναι να επιλέγουν ανάμεσα στους προεπιλεγμένους, οι οποίοι αντί να εκπροσωπούν την περιφέρεια που τους εξέλεξε, γίνονται ανδρείκελα της εκάστοτε ηγεσίας, εξυπηρετώντας τους μηχανισμούς που τους στήριξαν. Μιλάμε, δηλαδή, για νόθευση του ιδεώδους της δημοκρατίας, για πολιτικό φιάσκο.

Σε αυτό το θέατρο του παραλόγου, το δ υψώνει τη φωνή του και προτείνει διενέργεια προκριματικών εκλογών, στις οποίες ο κάθε πολίτης δύναται να απολαύσει το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, εφόσον το επιθυμεί και είναι κατάλληλος (νομικά) για εκλογή. Οι κομματικές προϋποθέσεις δεν ανήκουν στο τραπέζι της δημοκρατίας και της αξιοκρατίας.

Απόρροια αυτής της ιδέας του δ, περί κατάργησης κομματικού χρίσματος, είναι η ανάδειξη των ικανότερων υποψηφίων. Αντιστοίχως, οι πολιτικοί που αναδεικνύονται θα δρουν αποκλειστικά υπέρ των πολιτών, όντας αδέσμευτοι από κομματικές ιδεοληψίες. Τέλος, με την εφαρμογή της εν λόγω ιδέας εδραιώνεται η πολιτική ισότητα στη χώρα, καθώς το μόνο αντικειμενικό, βαρύνον κριτήριο είναι η ικανότητα.

Είναι καιρός να διορθωθούν τα «κακώς κείμενα». Είναι καιρός η φωνή των πολιτών να ακουστεί. Πάρε μέρος στο δ και βρες τη δύναμή σου.

 www.todelta.gr