ΠΟΙΟΣ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ; 

Γράφουν η Ίριδα Σταθάκου και ο Σταύρος Καλεντερίδης 

Πριν από λίγες μέρες, και ενώ είχε συμφωνηθεί το αντίθετο, ο πρόεδρος της ΝΔ «έκοψε» τον γιο εν ενεργεία βουλευτή από τα ψηφοδέλτια του κόμματος για τις προσεχείς εκλογές. Ο λόγος ήταν καθαρά επικοινωνιακός μιας και ο εν λόγω βουλευτής φάνηκε να προεξοφλεί την «αντικατάσταση» του από το γιο του στην βουλευτική έδρα της Β’ Περιφέρειας Πειραιά, κάτι το οποίο εξέθεσε ανεπανόρθωτα το κόμμα.

Τίποτα περίεργο και τίποτα αξιοσημείωτο μέχρι στιγμής. Η ανακοίνωση ωστόσο της ΝΔ για το συμβάν ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτική για το πόσο πραγματικά σάπιο είναι το πολιτικό σύστημα της χώρας:

«Δεν θα συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας όποιος προκαταλαμβάνει τις αποφάσεις του Προέδρου και των αρμοδίων οργάνων του Κόμματος».  

Η ως άνω αποτελεί ρητή δήλωση ότι οι αποφάσεις για την ηγεσία της χώρας λαμβάνονται από τα Κόμματα και τους Προέδρους τους ερήμην των πολιτών. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι οι βουλευτές δεν είναι «δικοί μας». Δεν είναι δικές μας επιλογές γι’ αυτό και δεν μας εκπροσωπούν. Το να επιλέξουμε ανάμεσα σε έναν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ή της ΝΔ μικρή σημασία έχει μιας και είναι και οι δύο ακριβώς το ίδιο,  υποστηρικτές της διαφθοράς και της αναξιοκρατίας, ενώ το αποτέλεσμα για τη χώρα είναι σε κάθε περίπτωση και όπως το έχουμε βιώσει, πάντα καταστροφικό. Έχουμε καταλήξει ως πολίτες απλά να διαλέγουμε από προεπιλεγμένα ψηφοδέλτια, τα οποία καταρτίζονται από πρόσωπα που δεν έχουν κερδίσει τη θέση αυτή, απλώς τους έχει χαριστεί, επειδή είναι γόνοι συγκεκριμένων οικογενειών ή πιστοί σε μια κομματική ολιγαρχία, αυτή των ανειδίκευτων κομματαρχών και των τεμπέληδων συνεργατών τους. Ο τρόπος με τον οποίον επιλέγονται οι υποκείμενοι στην ψήφο μας είναι κάθε άλλο παρά αξιοκρατικός ή ελεύθερος, τουναντίον είναι καθαρά θέμα οικογενειακών δεσμών ή «χειροφιλημάτων» στις κομματικές ηγεσίες. Μέσα από μια αδιαφανή διαδικασία, στην οποία μένουμε αμέτοχοι, καλούμαστε να ψηφίσουμε και δη έτσι να παραχωρήσουμε εν λευκώ την πορεία της ζωής μας σε προεπιλεγμένα και άγνωστα σε εμάς πολιτικά πρόσωπα, σε άτομα ξένα προς τα συμφέροντά  μας, που δεν έχουν δοκιμαστεί ούτε πολιτικά ούτε κοινωνικά, ούτε στην επαγγελματική κονίστρα, και που, μεταξύ μας, αν δοκιμάζονταν, θα έμεναν μετεξεταστέοι. Άτομα μεγαλωμένα στα πούπουλα, που δεν έχουν καμία σχέση με την ελληνική κοινωνική πραγματικότητα και που μπορεί να μην έχουν δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή τους. Άτομα που από γεννησιμιού τους προορίζονται να «μας κυβερνήσουν», απλά και μόνο επειδή έτυχε οι πατεράδες τους να τους παραδώσουν τα σκήπτρα της εξουσίας και τα οποία είναι αμφιβόλου ηθικής νοημοσύνης, χωρίς καμία απόδειξη για στοιχειώδεις ικανότητες, παιδεία, αξίες, ή έστω την αναγκαία πολιτική ακεραιότητα.

Έτσι νομιμοποιούμε δια των εκλογών τους υποστηρικτές του ισχύοντος πολιτικού συστήματος, οι οποίοι εξυπηρετούν μόνο το σύστημα και τους εαυτούς τους.

Εξίσου εξοργιστικό και λίαν υποκριτικό είναι το γεγονός ότι ένας από τους «πρωτομάστορες» της οικογενειοκρατίας στην Ελλάδα με μία εκ των οικογενειών με την ιστορικά πολυπληθέστερη παρουσία σε έδρανα και αξιώματα –κι ας μας πει κάποιος με τι ιδιαίτερα προσόντα- «πήρε τη σκούφια του και βάρεσε» έτερο βουλευτή, ο οποίος απλώς εξήγγειλε την εξακολούθηση μιας συνήθους πρακτικής που ουσιαστικά δεν εκπλήσσει κανέναν! Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα δηλαδή, βιώνουμε το αποκορύφωμα του νεποτισμού!!!

Μόνο το «δ» ορθώνει τη μοναδική δημοκρατική εναλλακτική: είναι απαραίτητη η διενέργεια προκριματικών εκλογών στις οποίες μπορεί να είναι ελεύθερα υποψήφιος ο οποιοσδήποτε πολίτης, ο οποίος θα επιλεχθεί κατόπιν από τους συμπολίτες του, επειδή όντως θα πληροί τα προαπαιτούμενα για δημόσιο αξίωμα κριτήρια. Αυτοί που θα αναδειχθούν νικητές των προκριματικών εκλογών θα στελεχώσουν αυστηρά τους εκλογικούς καταλόγους/ψηφοδέλτια των κομμάτων τους κατά τη γενική εκλογική διαδικασία, η οποία θα έπεται. Οικουμενικά, δημοκρατικά και ελεύθερα. Με αυτόν τον τρόπο ακυρώνονται οι κομματικοί μηχανισμοί που απαξιώνουν την πολιτική, ενώ ταυτόχρονα καταργείται το απεχθές πελατειακό πολιτικό χρίσμα, αλλά και η οικογενειοκρατία, την οποία ψευδώς διατείνονται ότι θέλουν να πολεμήσουν οι πολιτικοί Ολιγάρχες του σήμερα και την οποία ωστόσο συγκαλυμμένα διαιωνίζουν.

Ώρα να τελειώνουμε με τους εκλεκτούς των κομμάτων, των οικογενειών τους και των φίλων τους.

Ώρα να φέρουμε τη δημοκρατία.

Τα έχουμε δοκιμάσει όλα. Τώρα είναι η ώρα του #δ