Κάτι καίγεται 

Γράφει η Αναστασία Καντά

Τα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας την τρέχουσα εβδομάδα, είναι ειλικρινώς εξευτελιστικά, εάν όχι αποκρουστικά. Μέρα με τη μέρα η κατάσταση πάει από το κακό στο χείριστο. Θα παραθέσω ορισμένα μόνον περιστατικά ως παράδειγμα της τραγελαφικής ήττας μας ως Ελλάδα εν έτει 2018.

Το πρωί της Τρίτης στη Φιλοσοφική του Πανεπιστημίου Αθηνών εγκλωβίστηκαν τριάντα πανεπιστημιακοί καθηγητές από πενήντα περίπου φοιτητές. Βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α χαρακτήρισε το ανωτέρω γεγονός ως «φοιτητική διαδικασία». Εδώ αρμόζει να επισημανθεί το εξής: τα σχολεία και τα πανεπιστήμια αποτελούν – τρόπον τινά – έναν μικρόκοσμο της ίδιας της κοινωνίας. Δυστυχώς, όμως, αυτός ο μικρόκοσμος έχει εκτροχιαστεί και μιαίνεται όλο και περισσότερο, όπου στο τέλος θα σαπίσει συλλήβδην. Θα φυτεύουμε σπόρους και θα φυτρώνουν βδελυρά αγκάθια που θα μολύνουν το σώμα της κοινωνίας. Κι αυτό, διότι η εκμάθηση αξιών και ικανοτήτων έχει εκπνεύσει, παραχωρώντας τη θέση της σε συνδικαλιστικές νεολαίες, φοιτητικές παρατάξεις και κομματικά τζάκια.

Επιθέσεις σε  Αστυνομικά Τμήματα από κουκουλοφόρους, επιθέσεις που πλέον χαρακτηρίζονται «δολοφονικές». Το σχέδιό τους φαίνεται απόλυτα οργανωμένο και συντονισμένο, εν αντιθέσει με την Αστυνομία, η οποία συλλαμβάνεται εξαπίνης! Ακόμα μεγαλύτερη θυμηδία προκαλεί η δήλωση κυβερνητικού βουλευτή, ο οποίος σε τηλεοπτικό πάνελ δήλωσε πως οι Αθηναίοι είναι συνηθισμένοι σε επιθέσεις όπως αυτή στην Ομόνοια. Τι άλλο θα ακούσουμε;

Υπουργό με φασιστικές αντιλήψεις, με λόγο απόλυτο και επιθετικό απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους, και μάλιστα όχι σε διαπροσωπική συζήτηση, αλλά σε ομιλία στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του. Μιλά με θέρμη για φυλακίσεις και στυγνή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη.

Σε ό,τι αφορά την εσωτερική ελληνική πολιτική σκηνή, η παραίτηση Κοτζιά ταυτίζεται απόλυτα με την απώλεια του Υπουργού Εξωτερικών της χώρας, σε μια κρίσιμη για τα εθνικά θέματα στιγμή. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο τέως ΥΠΕΞ, κινείτο θεωρώντας πως έχει λάβει λευκή επιταγή. Κρατούσε «απόρρητο» το χαρτοφυλάκιό του και δεν έδινε αναφορά για τις πράξεις ή δράσεις του – παρά μόνον εκ των υστέρων. Ναι μεν είχε γνώση των ζητημάτων με τα οποία καταπιανόταν, αλλά δρούσε ως μονάδα, μη έχοντας κάποιο Γενικό Επιτελείο να ενημερώνει και να συμβουλεύει. Δεν άφησε τις γνώσεις και τις εμπειρίες του ως παρακαταθήκη, ώστε να συμπληρώσει επιτυχώς κάποιος άλλος το κενό που δημιούργησε, και φυσικά δεν αναφέρομαι στον Πρωθυπουργό. Το μεγάλο του ατόπημα είναι ότι άφησε «ξεκρέμαστη» την κυβέρνηση, σε μια περίοδο που τα ελληνοτουρκικά έχουν φτάσει στο ζενίθ. Τις επόμενες μέρες, η Ανατολική Μεσόγειος θα καταστεί πεδίο έντονων αντιπαραθέσεων. Η εξ Ανατολών γείτονα χώρα καραδοκεί και το βασικότερο: εξοπλίζεται. Περνάει το επίπεδο της ρητορείας και προβαίνει σε πράξεις. Είμαστε σε θέση να απαντήσουμε κι εμείς αναλόγως;

Το ότι «κάτι καίγεται» το μυρίζουμε όλοι, ή τουλάχιστον, οι περισσότεροι. Αυτό που αδυνατούμε να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι έχουν πάρει φωτιά τα μπατζάκια μας! Η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεκινήσει. Ας μην αφήσουμε τη συγκυρία να μας συλλάβει απροετοίμαστους.