Η φράση κλειδί εδώ, για τον ορισμό των προσώπων που θα καταλάβουν τις ανώτατες θέσεις της Δικαστικής Εξουσίας, που κατά τα άλλα είναι “ισότιμη” με την Εκτελεστική, είναι η “πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου”. Με άλλα λόγια, η Εκτελεστική Εξουσία (δηλαδή η κυβέρνηση) διορίζει την ηγεσία της Δικαστικής, ακυρώνοντας έτσι την αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Είναι απαράδεκτο οι πολιτικοί να διορίζουν τους ανώτατους δικαστικούς διότι έτσι η Δικαιοσύνη τίθεται υπό την κηδεμονία τους. Χρειαζόμαστε ανεξάρτητη Δικαιοσύνη στη χώρα και για αυτό απαιτείται το δικαστικό σώμα να επιλέγει μόνο του και να αναδεικνύει εκ των μελών του τους ανώτατους δικαστικούς της Ελλάδας, για να είναι αυτοί σε θέση να ασκούν αποτελεσματικό έλεγχο στην Εκτελεστική και Νομοθετική Εξουσία και τους πολιτικούς εν γένει. Επιπλέον τα μέλη των ανώτατων δικαστικών σωμάτων πρέπει να έχουν συγκεκριμένη θητεία και να μην είναι ισόβια όπως συμβαίνει σήμερα. Οι ισόβιες θέσεις και η μονιμότητα οδηγούν σε φθορά των θεσμών.
Ο πειθαρχικός έλεγχος των δικαστικών στη χώρα από πολιτικούς οδηγεί στην επιρροή και τον άμεσο έλεγχο της Δικαιοσύνης. Δεν μπορεί οι μόνοι που θα μπορούσαν δυνητικά να ελέγξουν ποινικά τους πολιτικούς, να ελέγχονται πειθαρχικά από αυτούς! Για τον λόγο αυτό έχουν καταλήξει σήμερα οι πολιτικοί και οι κυβερνώντες να βρίσκονται υπεράνω νόμου. Πειθαρχικό έλεγχο στους δικαστικούς πρέπει να ασκεί αποκλειστικά το ίδιο το δικαστικό σώμα (όπως αντιστοίχως πειθαρχικό έλεγχο στους βουλευτές ασκεί το βουλευτικό σώμα). Εν κατακλείδι, το δικαστικό σώμα πρέπει να έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα να διορίζει, μετακινεί, προάγει και τιμωρεί τα μέλη του.
Ανεξαρτησία δικαστικής εξουσίας
Related posts
Πολιτικοί και Σύνταγμα η μεγαλύτερη απειλή του 2020
Καλή χρονιά σε όλους. Ας ελπίσουμε πως καταφέραμε να αφήσουμε πίσω στο 2020, ό,τι κακό, προβληματικό και στενάχωρο. Όλα αυτά…
Ο κοινοβουλευτισμός είναι φασισμός
Σκοπίμως καθυστέρησε η σύνταξη του παρόντος άρθρου. Ο λόγος ήταν ο ειλικρινής μας σεβασμός στην ιδέα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης…
Ελλάδα, η Ιφιγένεια του κοινοβουλευτισμού
Και οι μάσκες έπεσαν. Αναμενόμενο μεν για την πλειοψηφία των πολιτών, οι οποίοι κατάφεραν να διακρίνουν ευθύς εξ αρχής το…
Το δημοσιογραφικό πραξικόπημα
Η κυβέρνηση με τις αποφάσεις επικοινωνιακής διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης, υπέπεσε σε ένα «θανάσιμο» αμάρτημα για την ελευθερία του…
Άλλο κοινοβουλευτισμός, άλλο δημοκρατία
Τι είναι χειρότερο από τον κομμουνισμό, τον καπιταλισμό και τον φασισμό; Η αστική «δημοκρατία». Το παρόν αποτελεί ένα άρθρο που έπρεπε να είχαμε γράψει…
Η υγειονομική κρίση ως ευκαιρία αναγέννησης για την Ελλάδα
Η χώρα μας βρίσκεται ενώπιον μιας νέας οικονομικής κρίσης. Μιας κρίσης, που αν αναλογιστούμε τις συμπληγάδες των μνημονίων από τα…
200 χρόνια μετά, η Ελλάδα δεν απελευθερώθηκε πραγματικά ποτέ
Για 400 χρόνια ο Ελληνισμός υπέμεινε τον δυνάστη. Η Ελληνική Επανάσταση επέφερε την εθνική μας απελευθέρωση. Ο Ελληνισμός όμως σήμερα,…
Η πρόσβαση στην κοινωνική και πολιτική ζωή – δικαίωμα κάθε πολίτη
Δεδομένου του γεγονότος ότι η υγεία και η αρτιμέλεια αποτελούν από τα πολυτιμότερα αγαθά και τυχόν έλλειψη αυτών οφείλει να…