Επενδύοντας στις νέες ιδέες: η δύναμη της Ομογένειας 

Σε προηγούμενη ανάλυση περί στήριξης σε επενδυτικά σχέδια πολιτών χωρίς πόρους, από υφιστάμενους φορείς στην χώρα, είχαμε γράψει ότι θα μπορούσαν να συμμετέχουν και fund που εξ’ επαγγέλματος κάνουν αυτή τη δουλειά, δηλαδή χρηματοδοτούν έναντι μετοχών, επιτοκίου, ομολογιακών δανείων (μετατρέψιμων ή / και μη), ελπιδοφόρες επενδύσεις.

Θα μπορούσε αυτή η ιδέα να προχωρήσει παραπέρα και να αποκτήσει περισσότερα χαρακτηριστικά.

Αυτό που λέμε “fund” είναι φορείς οι οποίοι διαχειρίζονται κεφάλαια (χρήμα) επιχειρήσεων, φυσικών προσώπων, θεσμικών ταμείων, με σκοπό τη χρηματοοικονομική επένδυση τους (αγοράζοντας χαμηλά – πουλώντας ψηλά, διακράτηση για μέρισμα κλπ), σε όλες τις μορφές (νομίσματα, αμοιβαία κεφάλαια, εμπορεύματα, πολύτιμα αγαθά, μετοχές, εταιρικά μερίδια) και την εξαγωγή κέρδους από αυτού του είδους τις συναλλαγές.

Από το κέρδος αργότερα ή περιοδικά αφαιρούνται οι προμήθειες, αμοιβές του fund που έκανε αυτή τη δουλειά, ενώ τα υπόλοιπα διατίθενται σε αυτούς που έβαλαν τα χρήματα, ως απόδοση του κεφαλαίου που διέθεσαν. Εδώ να υπογραμμίσουμε ότι σε αυτού του είδους τις επενδύσεις τιμολογείται ο κίνδυνος της ζημιάς, δηλαδή το ενδεχόμενο να χαθούν όλα τα χρήματα που κάποιο fund επένδυσε, αν αποτύχει η επένδυση που έκανε, και άρα να χάσει όλο το κεφάλαιό του αυτός που το εμπιστεύτηκε. Τιμολόγηση του κινδύνου σημαίνει ότι εκεί που από μία τράπεζα θα λάμβανες επιτόκιο 4% αλλά θα υποθήκευες κάποιο περιουσιακό σου στοιχείο, παρέχοντας έτσι κάποια εξασφάλιση στην τράπεζα, από το fund θα έπαιρνες επιτόκιο 8% διότι θα ρίσκαρε μαζί σου και θα πληρωνόταν απο την απόδοση της επένδυσης σου αν πετύχαινε.

Μερικά ερωτήματα λοιπόν:

1. Θα ήταν άραγε δυνατό μια ομάδα πετυχημένων επιχειρηματιών της Ομογένειας μέσα από τις ήδη υφιστάμενες ενώσεις, συλλόγους, ή και μέσα από νέες αν απαιτούνταν, να γινόταν μια προσέγγιση σε καθένα ξεχωριστά ( ή / και όποιου άλλου Ομογενούς το επιθυμούσε) και να διέθεταν ένα πολύ σοβαρό ποσό προς επένδυση;
2. Εδώ στη χώρα να δημιουργούνταν ο φορέας “fund” με πολύ σοβαρή επίβλεψη. Αποτελούμενος από επιστήμονες (Έλληνες και εκπρόσωποι των Ομογενών) που θα καταρτούν business plan ή θα ελέγχουν εξονυχιστικά αιτούμενα για χρηματοδότηση και γενικά θα διαχειρίζονταν το διατιθέμενο ποσό της Ομογένειας;
3. Αυτό το fund να απευθύνονταν σε Έλληνες πολίτες οι οποίοι θα μπορούσαν θα κάνουν τις ιδέες τους πράξη, ή / και ιδρύματα πανεπιστημιακά ώστε μετά την ήδη έτοιμη ιδέα που έχουν ερευνήσει να την μετατρέπουν σε παραγωγή και πώληση;
4. Το fund και οι Ομογενείς να πληρώνονται από την απόδοση της εκάστοτε επένδυσης σε τιμές αγοραία δίκαιες;
5. Το fund να διαθέτει εκτός του μηχανισμού χρηματοδότησης και μηχανισμό υποβοήθησης των πολιτών και ιδρυμάτων, έτσι ώστε να δομήσουν ή να εξελίξουν το υφιστάμενο business plan τους με προσβάσεις σε αγορές πρώτων υλών, marketing, πωλήσεις ώστε να διασφαλιστεί όσο γίνεται η επένδυση των χρημάτων των Ομογενών;
6. Το κράτος απλώς να επέβλεπε την διαδικασία ή και να χρησιδάνειζε – παραχωρούσε την απαιτούμενη γη με όλα τα κοινόχρηστα (δρόμους, ρεύμα, νερό, κλπ) και να αδειοδοτούσε άμεσα όλους τους εμπλεκόμενους και να πληρώνονταν, ίσως με χαμηλότερο από τον υφιστάμενο συντελεστή, μόνο μέσω της φορολογίας των κερδών της επένδυσης όταν αυτή λειτουργήσει;

Αυτά τα παραπάνω ή ότι συμπληρωματικά σκεφτεί κανείς, δεν θα βοηθούσαν την παραμονή των καλύτερων Ελλήνων στη χώρα;

Αυτοί που ήδη μένουμε στη χώρα, δεν θα είχαμε περισσότερες επιλογές εργασίας όταν πολλές επενδύσεις γίνονταν παραγωγική πραγματικότητα;

Δεν θα εισέρχονταν στη χώρα πολλά μεγάλα κεφάλαια να δημιουργήσουν, ανανεώσουν, αναπαλαιώσουν, εξελίξουν επενδύσεις, υποδομές, νέες αγορές, διεθνώς ανταγωνιστικές υπηρεσίες και αγαθά, όπως για παράδειγμα, τεχνητής νοημοσύνης;

Αυτά δεν θα έδειχναν σαφώς και έμπρακτα την αγάπη των Ομογενών στην πατρίδα; Δεν θα ήταν μια πατριωτική και εθνική πράξη;

• Μανώλης Παπαδουράκης