Διεθνοποίηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων: Και τώρα τι; 

Προ ολίγων ημερών  παρακολουθήσαμε δύο μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη-Η.Π.Α και Καναδά- να αναγνωρίζουν, δια στόματος των προέδρων τους, την Γενοκτονία των Αρμενίων όπως αυτή συντελέστηκε στην επικράτεια του Οθωμανικού κράτους, κατά τα έτη 1915-1923 από το κίνημα των Νεότουρκων. Συμπληρώθηκε βέβαια ένας αιώνας, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Με ενθουσιασμό και δέος υποδεχτήκαμε οι Έλληνες πολίτες την θετική αυτή εξέλιξη καθώς, μέσω της ταύτισης, ξύπνησε μέσα μας το αίσθημα της ικανοποίησης, ως απόρροια της αποκατάστασης της αλήθειας και του δικαίου. Ταυτόχρονα αναζωπυρώθηκε η θύμηση και η ελπίδα της δικής μας δικαίωσης, όπως αυτή ιστορικά μας αναλογεί. Ωστόσο, πόσοι από εμάς θυμόμαστε ή γνωρίζουμε ότι το 2019 η γερουσία των Η.Π.Α  εξέδωσε ψήφισμα σύμφωνα με το οποίο αναγνωρίζει και καταδικάζει συνολικά τις Γενοκτονίες των Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσύριων, Χαλδαίων και λοιπών χριστιανικών πληθυσμών από τους Οθωμανούς κατά την παραπάνω χρονική περίοδο;

Ένα ψήφισμα και μία δήλωση που προσφέρονται ως δώρα εξ ουρανού για την κινητοποίηση της ελληνικής πολιτείας, η οποία αναγνώρισε επίσημα την Γενοκτονία των Ελλήνων της Ανατολίας, το 1994 και το 1996, και έχει δεσμευτεί έκτοτε να πιέσει προς την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας από τους Οθωμανούς.

Πάνω από 3.000.000 άνθρωποι οι οποίοι δολοφονήθηκαν εξ αιτίας της διαφορετικότητας τους. Ανάμεσα τους ελληνικοί γηγενείς πληθυσμοί του Πόντου, της Ανατολικής Θράκης, της Μικράς Ασίας βρήκαν μαρτυρικό θάνατο στις πατρογονικές τους εστίες.

Επιτυχημένη και συγκινητική η προσπάθεια των αποδήμων Αρμενίων για την απονομή δικαιοσύνης μέσω της αναγνώρισης της γενοκτονίας τους με τη στήριξη του κράτους της Αρμενίας. Στον αντίποδα, άκρως σκανδαλώδης, θλιβερή και μίζερη η διαχρονική  πραγματικότητα του εν σήψη πολιτικού συστήματος της Ελλάδος, παρουσιάζεται διαχρονικά μέσα από την αποστομωτική απόκριση των αποδήμων Αρμενίων στους Έλληνες της διασποράς περί διεφθαρμένου ελληνικού κράτους, με το οποίο δε θέλουν να έχουν καμία συνδιαλλαγή.

Και τώρα τι;

Άγνωστο τι μπορεί να περιμένουμε από ένα πολιτικό προσωπικό ανασφαλές, με μειωμένα επίπεδα αυτοεκτίμησης και χαμηλό αξιακό κώδικα. Παρ’ όλα αυτά, φαντάζει καταθλιπτικό αν όχι σχιζοφρενικά αυτοκαταστροφικό το ενδεχόμενο μη ενεργοποίησης της ελληνικής διπλωματίας με στόχο την αναγνώριση της δεύτερης μεγαλύτερης Γενοκτονίας επί Οθωμανικού εδάφους, αυτής των Ελλήνων. Διότι διαφορετικά δεν μπορούμε να λεγόμαστε ούτε κράτος δικαίου ούτε κράτος ανθρωποκεντρικό  που σέβεται και υπερασπίζεται τις ελευθερίες, τη διαφορετικότητα  και τον πολιτισμό.

Για να μην επαναλάβεις ένα λάθος, πρέπει πρωτίστως να το αναγνωρίσεις και δευτερευόντως να το αποδεκτείς. Διαφορετικά θα επαναλαμβάνεις την ίδια συμπεριφορά και στο παρόν και στο μέλλον. Όπερ και εγένετο. Και αν η θολωμένη σου νοοτροπία δεν μπορεί να το αντιληφθεί οφείλουν να σε βοηθήσουν να το καταλάβεις όσοι βρίσκονται στον περιβάλλοντα χώρο σου. Ίσως να είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία μας να πράξουμε τα δέοντα ως ελεύθεροι, περήφανοι άνθρωποι που στεκόμαστε ευθυτενείς και με σεβασμό απέναντι στο βίωμα που έγινε ιστορία.

Γενοκτονία Ελλήνων. Διεθνή αναγνώριση τώρα.

Αγαπήστε τον εαυτό σας, αγαπήστε την πατρίδα σας, αγαπήστε την ανθρωπότητα.

Αφυπνιστείτε και αντισταθείτε!

• Αναστασία Καραπατόγλου

Πηγές: www.congress.gov