Του Σταύρου Καλεντερίδη – Πολιτικός επιστήμονας, διεθνολόγος και επικοινωνιολόγος
Για ποιο λόγο, αν και οι δύο εξίσου πολιτικά επικίνδυνοι και ανεξέλεγκτοι, ο Τσίπρας δεν απείλησε και δεν επιτέθηκε ανοιχτά στην Ελληνική δικαιοσύνη όπως είδαμε να κάνει πρόσφατα ο Τραμπ στη χώρα του;
Όταν ακόμα μαινόταν ο «πόλεμος» για το αντισυνταγματικό και πολιτικά ανήθικο ζήτημα αδειοδότησης λειτουργίας των τηλεοπτικών καναλιών, ο Τσίπρας είχε τότε «περιοριστεί» στο να προκαταβάλει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, δηλώνοντας πως «η δικαιοσύνη θα βγάλει την απόφαση της αλλά δεν δίνω ούτε μια πιθανότητα το ΣτΕ να ακυρώσει τον διαγωνισμό». Όταν έπειτα το Στε κατακεραύνωσε το σχετικό νομοσχέδιο Παππά το οποίο επιχειρούσε να παραδώσει τον έλεγχο των καναλιών στο κυβερνών κόμμα, ο Τσίπρας παρέμεινε σιωπηλός και φάνηκε να αποδέχεται την ολοκληρωτική του ήττα.
Αντίθετα, ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. Τραμπ, πρόσφατα εξέδωσε εκτελεστικές αποφάσεις μέσω των οποίων απαγόρευε την είσοδο στη χώρα σε πολίτες 7 μουσουλμανικών χωρών – στοχοποιημένες από τον ίδιο. Λίγες μέρες αργότερα, η δικαστική εξουσία των ΗΠΑ αντέδρασε, και ένας ομοσπονδιακός δικαστής από το Σιάτλ «πάγωσε» τις εν λόγω αποφάσεις και ουσιαστικά ακύρωσε την πολιτική Τραμπ στο μεταναστευτικό ζήτημα. Στην περίπτωση αυτή, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ αντέδρασε στην εν λόγω εξέλιξη και κατονόμασε τον εν λόγω δικαστικό, περιγράφοντας την απόφαση του ως «γελοία» και τον ίδιο ως «δήθεν δικαστή», προσθέτοντας, πως στην περίπτωση ενδεχόμενου τρομοκρατικού περιστατικού οι πολίτες θα πρέπει να αποδώσουν ευθύνες στους δικαστικούς της χώρας.
Και στις 2 περιπτώσεις οι αρχηγοί κρατών είδαν τα πολιτικά τους σχέδια να καταρρίπτονται από μια δικαστική απόφαση. Και οι 2 περιπτώσεις αφορούν πολιτικά ασταθείς και επικίνδυνους ηγέτες. Οι αντιδράσεις τους ωστόσο ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες. Ο μεν φάνηκε να αποδέχεται την ήττα του, ενώ ο δε αποφάσισε ξεκάθαρα να αντεπιτεθεί. Η διαφορά αυτή εξηγείται από ένα και μόνο πράγμα – τον τρόπο διορισμού των ανώτατων δικαστικών στις δύο χώρες.
Συγκεκριμένα, στη χώρα μας, «οι προαγωγές στις θέσεις του προέδρου και του αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνεδρίου ενεργούνται με προεδρικό διάταγμα που εκδίδεται ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου» (αρθ.90§5 Σύνταγμα των Ελλήνων), και επιπροσθέτως, «την πειθαρχική αγωγή κατά των δικαστικών λειτουργών εγείρει ο Υπουργός Δικαιοσύνης» (αρθ.91§1 Σύνταγμα των Ελλήνων).
Αντίθετα, στις ΗΠΑ, «ο Πρόεδρος έχει τη δυνατότητα, κατόπιν συμβουλής και σύμφωνης γνώμης της Γερουσίας, να διορίζει τους ανώτατους δικαστικούς της χώρας» (αρθ.2 Σύνταγμα των ΗΠΑ).
Τι σημαίνει αυτό; Στην Ελλάδα, η πολιτική ηγεσία διορίζει και ελέγχει τη δικαστική εξουσία. Αυτή δυστυχώς είναι η τραγική αλήθεια. Συνεπώς, οι δικαστικοί λειτουργοί δεν είναι αντίπαλοι των κυβερνόντων, ενώ συνηθίζεται κάποιες φορές να λαμβάνονται αντικυβερνητικές αποφάσεις έτσι ώστε να διασκεδάζεται και η κοινή γνώμη ειδικά όταν προηγούνται επικοινωνιακά λάθη και πρόωροι πανηγυρισμοί νίκης, όπως έγινε και στην περίπτωση του αντιδημοκρατικού νόμου Παππά. Γι’ αυτό και η αποδοχή της εξέλιξης από τον Τσίπρα. Η λύση στις όποιες διαφωνίες και η εξομάλυνση των σχέσεων Τσίπρα και δικαστικών, θα δοθεί με προσωπικές επαφές, πιθανότατα μάλιστα στο γραφείο του πρωθυπουργού..
Αντίθετα, στις ΗΠΑ η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη καθώς απαιτείται συμβιβασμός Γερουσίας και Προέδρου για την ανάδειξη των ανώτατων δικαστικών, οι οποίοι και δεν λογοδοτούν ούτε ελέγχονται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Με άλλα λόγια ο Τραμπ δεν ελέγχει τους δικαστές για να αποδεχτεί σιωπηρά τις εξελίξεις. Αν το δικαστικό σώμα κρίνει αντισυνταγματικό το σύνολο του πολιτικού του προγράμματος και αποφασίσει να το σταματήσει, μπορεί να το κάνει. Στην περίπτωση αυτή, το μόνο που μπορούν να κάνουν ο Τραμπ και το Υπουργείο Δικαιοσύνης που αυτός ελέγχει, είναι να αντεπιτεθούν. Η λύση στην αντιδικία και τις όποιες διαφωνίες θα δοθεί στα δικαστήρια.
Το δέλτα είναι ο πολιτικός φορέας ο οποίος πρεσβεύει την πραγματική ανεξαρτησία της δικαιοσύνης στην Ελλάδα. Μάθε πως και πάρε μέρος στην προσπάθεια μας να αλλάξουμε το πολιτικό σύστημα της χώρας στο www.todelta.gr
Related posts
Πολιτικοί και Σύνταγμα η μεγαλύτερη απειλή του 2020
Καλή χρονιά σε όλους. Ας ελπίσουμε πως καταφέραμε να αφήσουμε πίσω στο 2020, ό,τι κακό, προβληματικό και στενάχωρο. Όλα αυτά…
Ο κοινοβουλευτισμός είναι φασισμός
Σκοπίμως καθυστέρησε η σύνταξη του παρόντος άρθρου. Ο λόγος ήταν ο ειλικρινής μας σεβασμός στην ιδέα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης…
Ελλάδα, η Ιφιγένεια του κοινοβουλευτισμού
Και οι μάσκες έπεσαν. Αναμενόμενο μεν για την πλειοψηφία των πολιτών, οι οποίοι κατάφεραν να διακρίνουν ευθύς εξ αρχής το…
Το δημοσιογραφικό πραξικόπημα
Η κυβέρνηση με τις αποφάσεις επικοινωνιακής διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης, υπέπεσε σε ένα «θανάσιμο» αμάρτημα για την ελευθερία του…
Άλλο κοινοβουλευτισμός, άλλο δημοκρατία
Τι είναι χειρότερο από τον κομμουνισμό, τον καπιταλισμό και τον φασισμό; Η αστική «δημοκρατία». Το παρόν αποτελεί ένα άρθρο που έπρεπε να είχαμε γράψει…
Η υγειονομική κρίση ως ευκαιρία αναγέννησης για την Ελλάδα
Η χώρα μας βρίσκεται ενώπιον μιας νέας οικονομικής κρίσης. Μιας κρίσης, που αν αναλογιστούμε τις συμπληγάδες των μνημονίων από τα…
200 χρόνια μετά, η Ελλάδα δεν απελευθερώθηκε πραγματικά ποτέ
Για 400 χρόνια ο Ελληνισμός υπέμεινε τον δυνάστη. Η Ελληνική Επανάσταση επέφερε την εθνική μας απελευθέρωση. Ο Ελληνισμός όμως σήμερα,…
Η πρόσβαση στην κοινωνική και πολιτική ζωή – δικαίωμα κάθε πολίτη
Δεδομένου του γεγονότος ότι η υγεία και η αρτιμέλεια αποτελούν από τα πολυτιμότερα αγαθά και τυχόν έλλειψη αυτών οφείλει να…