Η πρόταση δυσπιστίας είναι ακόμα ενεργή 

Επισήμως καταθέτουμε κι εμείς τον δικό μας οβολό στην ολοκλήρωση ενός υφέρποντος κράτους που πήρε τόσα δάνεια για να μπορέσει μπετό – μπετό να χτιστεί από την αρχή. Μόνο που ο δικός μας οβολός είναι χάρισμα και όχι δάνειο, είναι αίμα από το αίμα μας και σάρκα από την σάρκα μας, ό,τι ακριβώς μας διαβεβαίωνε η κυβέρνηση ότι αποτελεί γι’ αυτήν το Σύνταγμα και που από την εκλογή της τιμά και εφαρμόζει με περίσσια πίστη και αφοσίωση.

Στο θέατρο αμήχανος θεατής ο λαός με πρωταγωνιστές αρχαιοκάπηλους του Τατόι που βρίσκουν πρώτης τάξεως ευκαιρία το όνομα Νέα Μακεδονία, με σκευωρούς που βάφτισαν το ζήτημα του ΟΤΕ μακεδονικό για να αποθέσουν κάπου τις αλγεινές τους σκοπιμότητες, εγκάθετους χρηματιστηριακούς πράκτορες, μάγους των swaps και των στατιστικών, κοινωνούς τραπεζών που έβαλαν λάδια στα νεογνά της παγκόσμιας κρίσης και μετεωρολόγους βραχονησίδων που είπαν το ναι στην προσωρινή ονομασία, σαν να μην ήταν ποτέ η λέξη Μακεδονία μέσα της. Πέρασαν αυτά τα 10 χρόνια με την σιγουριά θεσιθηρών πως κανείς δεν θα θυμάται και ακόμα κανείς δεν ξέχασε. Ούτε και θα ξεχάσει.

Σήμερα ο Μ.Αλέξανδρος χάνει την ταυτότητα του και μπορεί να λέγεται Έλληνας, αλλά όχι Μακεδόνας για να μπορέσουν να σφίξουν ‘προοδευτικά’ χέρια.

Σήμερα η Μακεδονία του Μελά και του Δραγούμη χαμηλώνει και γίνεται Νότια.

Σήμερα αναγνωρίζεται ηθελημένα μακεδονική γλώσσα και ιθαγένεια σε μια λανθάνουσα κρατική ύπαρξη, γεμίζοντας το την κούπα του ψέματος με λίτρα σφαλερότητας, ελπίζοντας πως το δημοψήφισμα των άλλων θα αποβεί αρνητικό και πως δεν διαθέτουν όλοι οι πρωθυπουργοί τέτοιο χάρισμα και ταλέντο στην κυβίστηση για να το ανατρέψουν. Γιατί παραμένουμε ο λαός που ακουμπά ακόμα, μετά από τόσους αιώνες, την μοίρα του στα χέρια άλλων. Το Σαρτρικό θεώρημα της ελευθερίας με ταυτόχρονη ανάληψη ευθύνης πρόσκρουσε κάπου στην λογική μας. Ίσως γιατί μας φόβισε τόσο η καταδίκη.

Το επιχείρημα ότι οι περισσότεροι την αναγνωρίζουν τόσα χρόνια είναι ευτελές γιατί μόνο η δική μας αναγνώριση απορρίπτει τον εαυτό μας, υπερσκελίζοντας κάθε άτυπη αναγνώριση. Ύστερα από 4 μνημόνια (το τελευταίο μάλιστα περνάει καθόλου τυχαία αυτές τις μέρες), συμφωνίες για 3,5% πλεονάσματα και συνδιαχείρισης της δημόσιας περιουσίας μας για έναν αιώνα, η εθνική μας ταυτότητα ακροβατεί σε αριβισμούς τυχοδιωκτών.

Η δημοκρατία θυσιάζεται μπροστά στο quid pro quo σε μορφή παζαριού μεταξύ συγκυβέρνησης και κυβέρνησης και πραγματώνεται το πλέον πρωτοφανές με την υπογραφή της συμφωνίας και την υποστήριξή από την Ελλάδα για ένταξη των Σκοπίων σε ΝΑΤΟ και ΕΕ να υλοποιούνται πριν την ψηφοφορία στην Ελληνική Βουλή! Η ικανοποιημένη, βέβαια, με το επίτευγμά της κυβέρνηση σπεύδει να εξηγήσει: αν δεν κυρωθεί η συμφωνία και δεν αποβεί καρποφόρο το δημοψήφισμα, δηλώνει, αυτοδικαίως και αυτομάτως καταργείται η πρόσκληση. Αφού θα έχουμε, λοιπόν, όχι μόνο συναινέσει αλλά και προσκαλέσει τα Σκόπια να περάσουν τα προπύλαια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, ύστερα θα αιτηθούμε στους οργανισμούς που τόσα χρόνια μας σέβονται και μας υπολογίζουν τόσο να φρενάρουν την ήδη προκαθορισμένη πορεία τους. Η ιστορία, άλλωστε, έχει αποδείξει πως τα αιτήματά μας γίνονται άμεσα, αναντίρρητα αποδεκτά από τους διεθνείς παράγοντες.

Όσον αφορά το δημοψήφισμα-φάντασμα ο πρωθυπουργός διαμηνύει πως  δεν προβλέπεται συνταγματικά γιατί τελευταία, ως ραγδαία εξελιγμένος, κατανόησε την διαφορά μεταξύ παράνομου και νόμιμου δημοψηφίσματος, τηρώντας τις διαδικασίες όπως νόμιμα ορίζονται. Και όπως βολεύουν.

Έτσι κάπως η Αμερική αποκτά επιτυχώς την πλήρη πρόσβαση στα Βαλκάνια, απομονώνοντας προς στιγμήν την Σερβία, βάζοντας στην συλλογή ένα ακόμα κράτος-πελάτη.

Η Τουρκία, ως μέλος του ΝΑΤΟ, αποκτά με την σειρά της πολυπόθητη πρόσβαση και μερίδιο, εξυπηρετώντας τις δικές της οικονομικοπολιτικές βλέψεις και εκκολάπτοντας την πολύ πιθανή απαίτηση του ονόματος, της γλώσσας και της ιστορίας της Θράκης, μιας που οι εκπτώσεις άρχισαν και το αφεντικό ξεπουλάει.

Τα Σκόπια αναγνωρίζονται ως Βόρεια Μακεδονία αντιπαραβάλλοντας την δύναμη κράτους στην δύναμη μιας περιοχής, ενώ η η υμνημένη αναθεώρηση του Συντάγματος τους καταδεικνύει την άγνοια του πρωθυπουργού, που όσο κι αν αποδεικνύεται γρήγορος στην μάθηση, ακόμα δεν έχει φτάσει στο κεφάλαιο που αναφέρει ότι τα άρθρα του Συντάγματος μπορούν να υποστούν επιπλέον αναθεωρήσεις, τηρουμένων των διαδικασιών και όταν κριθεί σκόπιμο.

Η Ελλάδα πήρε μόνο εντολές σαφείς και με αμερικάνικη προφορά και κάποιες φρούδες υποσχέσεις. Δυστυχώς, το μόνο κούρεμα που έγινε ήταν αυτό του Τσίπρα για το ιστορικό του, μεγαλοπρεπές διάγγελμα. Ο άνθρωπος που υμνολογούσε την απόδραση από ΕΕ και ΝΑΤΟ σήμερα προσλαμβάνεται ως θυρωρός τους, ανοίγοντας πόρτες για τους άλλους.

Και όλα αυτά μέσα στο πλαίσιο μιας εκλιπούσας λαϊκής εντολής με το μεγαλύτερο ποσοστό του λαού να διαφωνεί ζητώντας τα αυτονόητα και λαμβάνοντας ολοκληρωτική περιφρόνηση.

Η πρόταση μομφής προς την Κυβέρνηση δεν προέρχεται από την αντιπολίτευση. Προέρχεται από το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών και απευθύνεται ανένδοτα σε όλο το διαβρωμένο και δυστοπικό πολιτικό σύστημα που με τόσο θράσος κατάφερε, αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την μειονεξία του, να οικοδομήσει συντρίμμια πάνω σε γη, εξοβελίζοντας τον λαό του. Αυτή η πρόταση μομφής δεν μπαίνει σε αρχεία μετά από ψηφοφορία. Θα συνεχίσει να υπάρχει και θα επιμείνει μέχρι τα συστήματα που καπηλεύονται αυτά που δικαιωματικά μας ανήκουν να τα επιστρέψουν. Θα συνεχίσει να υπάρχει και θα επιμείνει μέχρι τα συστήματα που προσπάθησαν να διαστρεβλώσουν και να φέρουν την έννοια την δημοκρατίας στα μέτρα τους να υποκλιθούν μοιραία μπροστά της.

Μαρία Β.