Οι πολίτες θεσμικά αποκλεισμένοι από την εγχώρια ολιγαρχία 

Γράφει η Έρντα Πρέντσι

Την  Κυριακή 17 Ιουνίου οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και των Σκοπίων υπέγραψαν μία  συμφωνία που στόχο έχει αφενός  να αποκτήσει όνομα ο βόρειος γείτονάς μας και αφετέρου να διευθετήσει τις διμερείς σχέσεις των δύο χωρών. Η ελληνική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε επί μήνες το περιεχόμενο της Συμφωνίας με μυστικοπάθεια αφήνοντας μόνο υπονοούμενα. Ο ελληνικός λαός ήταν στο σκοτάδι για το τί διαπραγματευόταν και μετά το πέρας των διαπραγματεύσεων  απλά  ενημερώθηκε για το ξεπούλημα της ιστορίας του, της Μακεδονίας μας. Χαρίστηκαν απλόχερα όχι μόνο το όνομα της Μακεδονίας αλλά και δικαιώματα στο Αιγαίο. Η αντίδραση του λαού ήταν άμεση.

Τίς πταίει για ό,τι συνέβη; Οι αντιπρόσωποι του λαού φυσικά που φαίνεται να μην κατανοούν τις αξίες και τα θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών στο πολίτευμα που ορκίστηκαν να υπηρετούν. Δημόσια διαβούλευση, δημοψήφισμα και έκφραση της λαϊκής θέλησης είτε χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν από τους πολιτικούς είτε απαξιώνονται!

Η δημοκρατία είναι το πολίτευμα που η εξουσία του πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Στην περίπτωση της Ελλάδας, της γενέτειρας της Δημοκρατίας, η βούληση  του λαού σε κρίσιμα ζητήματα ή το εθνικό συμφέρον, αγνοείται από τους εκλεγμένους από το λαό αντιπροσώπους του! Στην ουσία οι Έλληνες πολίτες ζουν σε μία χώρα που η Δημοκρατία της μοιάζει περισσότερο με ολιγαρχία! Δεν γίνονται δημόσιες διαβουλεύσεις για ζητήματα που αφορούν την ζωή του τόπου. Τα συλλαλητήρια τα οποία είναι ένας τρόπος έκφρασης της λαϊκής βούλησης, χλευάζονται από την εξουσία. Το δημοψήφισμα είναι ανούσιο όπως αυτό ορίζεται από το ελληνικό Σύνταγμα ( ή όπως ερμηνεύεται από τους πολιτικούς). Έχει μόνο συμβουλευτικό χαρακτήρα και εύκολα αγνοείται ή αντιστρέφεται από την πολιτική ηγεσία. Ο λόγος που δεν εφαρμόζεται ένα δημοψήφισμα στην Ελλάδα με τον τρόπο που εφαρμόζεται σε χώρες με πραγματική Δημοκρατία όπως είναι η Ελβετία είναι η επιθυμία να μην συμμετέχει ο λαός στη λήψη κρατικών αποφάσεων. Η πολιτική ελίτ έχει κατορθώσει μέσα σε μια δεκαετία να αποδεκατίσει τη χώρα οικονομικά και κοινωνικά. Το αποκορύφωμα είναι η παράδοση της Μακεδονίας.

Το πολιτικό αδιέξοδο στην Ελλάδα θα μπορούσε να αλλάξει προς όφελος όλων των πολιτών αν εφαρμοστεί η βασικότερη αρχή στην ιδιάζουσα περίπτωση της Ελλάδας: Αυστηροί νόμοι ώστε να γίνεται έλεγχος των πεπραγμένων των βουλευτών. Επιπροσθέτως, η υποχρεωτική  δημόσια διαβούλευση των δημόσιων λειτουργών με τους πολίτες για τους πολίτες για τη λήψη αποφάσεων θα είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα στην επίλυση των όποιων προβλημάτων της κοινωνίας.

Εν αντιθέσει με την Ελλάδα, υπάρχουν χώρες που έχουν θεσπίσει μηχανισμούς ελέγχου της πολιτικής ασυδοσίας. Αξιοσημείωτο παράδειγμα αποτελεί η διεξαγωγή με λαϊκή πρωτοβουλία ακυρωτικών δημοψηφισμάτων στην Ελβετία και πως ο λαός της ασκεί έλεγχο και περαιτέρω πίεση στις αποφάσεις των πολιτικών. Ακόμη, σε χώρες όπως η Φινλανδία ή η Μεγάλη Βρετανία, οι πολίτες αφού συγκεντρώσουν έναν συγκεκριμένο αριθμό υπογραφών, η εκάστοτε Βουλή αναγκάζεται να συζητήσει το εν λόγω ζήτημα αφού αποτελεί λαϊκή εντολή! Στην Ελλάδα ο πολίτης είναι θεσμικά αποκλεισμένος και ποτέ δεν ερωτάται πραγματικά για τίποτα, παρά καλείται να νομιμοποιεί μια φορά στα τέσσερα χρόνια την ασυδοσία του πολιτικού συστήματος.

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι αδιαμφισβήτητα κατάπτυστη και μη αποδεκτή από τον Ελληνικό λαό. Εάν η κυβέρνηση δεν αλλάξει στάση και παραμείνει ασύδοτη, τότε θα πρέπει η δικαστική εξουσία να επιληφθεί του θέματος. Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να αγνοήσει τα αρνητικά στοιχεία της Συμφωνίας, ούτε τη συνεχή καταπάτηση του Συντάγματος. Την ύστατη στιγμή, η ιστορία έχει δείξει ότι μόνο οι πολίτες μπορούν να υπερασπιστούν την Ελλάδα. Οι πολιτικοί, σαν τα ποντίκια, πρώτοι εγκαταλείπουν το «καράβι».

Το δέλτα – πολιτική επανάσταση είναι η μοναδική πολιτική πρωτοβουλία πολιτών που στόχο έχει να ξαναφέρει στο προσκήνιο τον πολίτη. Να αλλάξει τον τρόπο που ασκεί την εξουσία η πολιτική ηγεσία εφαρμόζοντας τις δέκα ιδέες κοινής λογής. Ιδέες που θα άρμοζαν σε μία πραγματική δημοκρατία.