Κινηματογραφική λογοκρισία και κράτος καταστολής 

Βρίσκεσαι στο σινεμά και απολαμβάνεις μία καταπληκτική ταινία. Η ιστορία σε έχει συνεπάρει, τα εφέ σε έχουν συναρπάσει και η μουσική είναι ονειρική. Εκεί που αρχίζεις να ξεφεύγεις από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και να αφήνεσαι στον μαγικό κόσμο του κινηματογράφου, ξαφνικά βλέπεις μια διμοιρία ένοπλων αστυνομικών να μπουκάρουν στην αίθουσα, να ανάβουν τα φώτα και να διακόπτουν την προβολή. Μέχρι να συνειδητοποιήσεις τι έχει συμβεί, οι αστυνομικές δυνάμεις έχουν ήδη αναπτυχθεί εντός του μικρού κινηματογράφου της γειτονιάς σου και απομακρύνουν από την αίθουσα επτά ανήλικους, παρά τη θέλησή τους, για να τους οδηγήσουν στο τμήμα για καταθέσεις!

Βγαίνοντας έξω από την αίθουσα και αντικρίζοντας εικόνα Αμερικανικού Τέξας με ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις (περιπολικά, μηχανές, κτλ.), πληροφορείσαι ότι οι φωστήρες κάποιας δήθεν «επιτροπής νεότητας» έβγαλαν φιρμάνι πως η ταινία που έβλεπες είναι κατάλληλη για άνω των 18, και τα εν λόγω παιδιά ήταν μόνο 17 χρονών.. Μαθαίνεις επίσης πως τις καταγγελίες για να μπουκάρει η αστυνομία και να τρομοκρατήσει τους νέους τις έκαναν κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι του υπουργείου πολιτισμού, προφανώς σε ρόλο κομισάριων ή γκεσταπιτών, των οποίων το θεάρεστο έργο είναι διαρκές ολόκληρο το 24ωρο.

Γυρνάς σπίτι σου, κοιτάς το ημερολόγιο σου και μετά βγαίνεις στο μπαλκόνι για να βεβαιωθείς ότι ζεις στην Ελλάδα, και δη στην Αθήνα, του 2019.

Ένα βήμα λοιπόν πριν γίνουμε Ιράν ή Σ. Αραβία ας διερωτηθούμε: ήταν κάτι από όλα αυτά απαραίτητο; Προφανώς και όχι. Υπερβάλλων ζήλος της αστυνομίας; Ξεκάθαρα απαράδεκτος απέναντι σε ανήλικα παιδιά τα οποία τα τραυμάτισαν πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε ταινία. Δεν θα μπορούσαν οι αστυνομικοί να ζητήσουν από το προσωπικό του κινηματογράφου να απομακρύνει τους ανήλικους δίχως οι ίδιοι να μπουκάρουν; Βεβαίως, αλλά δεν ήταν αυτές οι διαταγές τους..

Βλέπεις, η περί ης ο λόγος ταινία, είχε σαφή αντικαθεστωτικά μηνύματα. Μιλάει εναντίον της άρχουσας και αδίστακτης ολιγαρχίας που καταδυναστεύει την ανθρωπότητα, είτε με τη μορφή χρήματος, είτε με το μανδύα της πολιτικής εξουσίας. Μηνύματα που αποτελούν ανάθεμα για κάθε έλληνα πολιτικό, πόσο μάλλον για την παρούσα κυβέρνηση. Διάφοροι «δημοκρατικοί» και «ελεύθεροι» μύθοι όπως ο κοινοβουλευτισμός, ο καπιταλισμός, οι επαγγελματίες πολιτικοί, το σύγχρονο κράτος, κ.ά., είναι τόσο κίβδηλοι και απάνθρωποι που στηρίζονται αποκλειστικά στο ψέμα και την καταπίεση. Κάθε προσπάθεια να τους ξεγυμνώσει αποτελεί θανάσιμη απειλή, και αντιμετωπίζεται από το πολιτικό σύστημα με καταστολή και άκρατη βία. Κάθε επαναστατική φωνή από τους πολίτες, καταπολεμάται από την καθεστηκυία τάξη με φίμωση, λοιδορία και λογοκρισία.

Τι ισχύει όμως στον υπόλοιπο κόσμο όσον αφορά την καταλληλόλητα της ταινίας; Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες η εν λόγω ταινία κρίθηκε κατάλληλη για τις ηλικίες 12 έως 15 χρονών. Το συντηρητικό κατεστημένο της Ελλάδας την έκρινε κατάλληλη μόνο για ενήλικες. Ας αναρωτηθούμε λίγο ποιοι συγκροτούν αυτές τις φαιδρές επιτροπές νεότητας (αλλά και τις λοιπές αχρείαστες κρατικοδίαιτες επιτροπές) που βγάζουν διατάγματα και αποφασίζουν ποιος θα βλέπει και τι σε αυτή τη χώρα.

Ταυτόχρονα, είναι τόσο γελοίο, πασοκικό και απαρχαιωμένο το νομικό πλαίσιο σχετικά με τις ταινίες στην Ελλάδα που και ο ίδιος ο υπουργός (επιβολής) τάξης δήλωσε ότι απλά θα το αγνοήσει !! Λογικό, μιας και οι ανήλικοι έκαναν ακριβώς το ίδιο μέχρι να τους βγάλουν οι ένοπλοι από την αίθουσα. Το ζήτημα όμως είναι άλλο. Τι λέει για μια χώρα, για το ανύπαρκτο κράτος δικαίου της και την αστική «δημοκρατία», το γεγονός ότι ο αρμόδιος υπουργός αγνοεί το γράμμα του νόμου, επιδεικτικά και με τον πλέον δημόσιο τρόπο;

Ερωτήματα για τα οποία μάλλον δεν είμαστε ώριμοι ακόμα να ακούσουμε τις απαντήσεις.

Όσοι όμως ενδιαφέρονται, ας στείλουν ένα μήνυμα στο [email protected]

• Σταύρος Καλεντερίδης