ΕΝΤΟΣ ΕΚΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΑ ΑΥΤΑ… 

του Ιάσονος Μάγνη

Εν τέλει κάθε φορά που πλησιάζει μια αξιολόγηση (δηλαδή η απαρχή συζήτησης νέων δυσβάσταχτων οικονομικών μέτρων) αρχίζει έντεχνα η παραφιλολογία, επί της ουσίας για τα μάτια του κόσμου, για το αν θα πρέπει να παραμείνουμε ή όχι στο ευρώ…

Χαίρε Καίσαρ (Σόιμπλε) οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν

Αποδείχθηκε περίτρανα από τις αποφάσεις των πολιτικών μας, ειδικότερα την τελευταία επταετία, ότι έχουν μετατρέψει τη χώρα σε προτεκτοράτο. Προαποφασισμένα γεγονότα λαμβάνουν χώρα με επικάλυψη φαινομενικών πολιτικών διαβουλεύσεων. Επομένως με την κάστα των πολιτικών που διαθέτουμε στη βουλή, το εάν θα βγούμε ή όχι και το πως θα βγούμε από το ευρώ, δεν θεωρώ ότι είναι μόνο δική μας απόφαση… Παρ’ όλα αυτά οι 2 πλευρές, οι υπέρμαχοι του ευρώ και οι υπέρμαχοι εθνικού νομίσματος, βγήκαν πάλι στο προσκήνιο προσπαθώντας να επιχειρηματολογήσουν για να πείσουν για την ορθότητα των απόψεων τους. “Να μείνουμε ή να φύγουμε από το ευρώ..; Ιδού η απορία…” Καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια να παρασύρουν τον τρόπο σκέψης των πολιτών σε λάθος μονοπάτια, αφού το ερώτημα ευθύς εξ αρχής είναι λάθος… Διότι όπως έχουν αναφερθεί γι’ αυτό το θέμα αξιόλογοι επιστήμονες και ερευνητές, το πρόβλημα δεν είναι απλά οικονομικό, αλλά κυρίως πολιτικό-γεωπολιτικό. Αφενός μεν υπάρχει η αίσθηση στην πλειονότητα του κόσμου ότι μιλάμε για άκρως οικονομικό θέμα, αφετέρου δε για την υλοποίηση, χρειάζονται να ληφθούν πολιτικές αποφάσεις με γνώμονα το γεωπολιτικό συμφέρον! Έτσι λοιπόν είτε ηθελημένα είτε άθελα τους, οι αντιμαχόμενες πλευρές αποφεύγουν να αναλύσουν το βασικότερο στοιχείο του όλου θέματος. Το νόμισμα είναι απλά ένα νόμισμα. Δηλαδή είναι απλά ένα εργαλείο στα χέρια των ανθρώπων. Το νόμισμα δεν διοικεί. Ο άνθρωπος διοικεί και το νόμισμα είναι το εργαλείο του. Εάν το δουλέψει ορθά και συνετά τότε τα αποτελέσματα θα είναι ικανοποιητικά για το κοινωνικό σύνολο. Εάν το δουλέψει λάθος τότε τα  αποτελέσματα θα είναι καταστροφικά. Άρα το συμπέρασμα είναι ότι δεν υπάρχει καλό ή κακό νόμισμα, αλλά η θέληση – πολιτική των ανθρώπων που διαμορφώνει θετικά ή αρνητικά τις συνθήκες διαβίωσης.

Όποτε αφού συνειδητοποιήσουμε τα παραπάνω, ας αξιολογήσουμε έστω με τα ελλιπή δεδομένα που διαθέτουμε (αναφέρομαι σε όλα αυτά που έχουν συζητηθεί-προαποφασιστεί από τους πολιτικούς άρχοντες δίχως να μας έχουν γίνει γνωστά). Σήμερα έχουμε μια συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση εντός ευρωπαϊκής ένωσης, η οποία είναι έως τώρα καταστροφική για πολλά κράτη-μέλη της. Η βάναυση οικονομική πολιτική λιτότητας που εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια, έχει μειώσει δραματικά το βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας των πολιτών, κυρίως των χωρών του Νότου. Οι περισσότερες δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν τη θέληση των Ευρωπαίων πολιτών για αλλαγή αυτής της πολιτικής. Το Brexit, το Ελληνικό και το Ιταλικό δημοψήφισμα, η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων, αποδεικνύουν ότι οι πολίτες (οι οποίοι σπάνια εισακούγονται) θεωρούν ότι η Ευρώπη διοικείται από λάθος ανθρώπους, που χειραγωγούν το ευρώ για συγκεκριμένα οφέλη.

Τι άλλες επιλογές υπάρχουν…; Υπάρχουν εύκολες λύσεις…; Λύσεις υπάρχουν, εύκολες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Η πολιτική είναι ένα σύνθετο πάζλ. Όμως θα πρέπει να διαθέτεις ικανότητες και θέληση για να το λύσεις. Φαινομενικά είτε θα πρέπει να έχουμε αλλαγή πολιτικής στην Ευρώπη και μετά ως δια μαγείας θα δούμε ένα άλλο ευρώ, είτε θα πρέπει τα κράτη-μέλη να λάβουν την πολιτική απόφαση να υιοθετήσουν εθνικό νόμισμα, να αποσχιστούν δηλαδή από την νομισματική ένωση στην προσπάθεια τους να ανατάξουν την οικονομία τους, ανεβάζοντας παράλληλα σταδιακά το βιοτικό επίπεδο των πολιτών τους.

Δυστυχώς στο Matrix στο οποίο ζούμε, θεωρούμε ότι ψηφίζοντας έχουμε κάνει το καθήκον μας απέναντι στην δημοκρατία. Τεράστιο λάθος και βιώνουμε τα αποτέλεσμα του σήμερα, όταν συνειδητοποιούμε πως η πλειοψηφία των εκλεγμένων πολιτικών παγκοσμίως είναι εύκολα χειραγωγήσιμοι από οικονομικά trusts, λόγω του ότι λείπουν οι δικλείδες ασφαλείας από τα πολιτικά συστήματα για να διασφαλίζουν τη δημοκρατία και τους πολίτες τους… Τα γιγαντιαία οικονομικά trusts δεν φαίνονται διατεθειμένα να αφήσουν να γίνει εύκολα αλλαγή πολιτικής στην Ε.Ε. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να γίνει ένα ντόμινο αλλαγής των πολιτικών συστημάτων των εκάστοτε χωρών, ώστε οι πολίτες να εκφέρουν πιο συχνά την γνώμη τους για τα κρίσιμα ζητήματα, δηλαδή να συμμετέχουν στη διακυβέρνηση των χωρών τους πιο ουσιαστικά και όχι μόνο εθιμοτυπικά… Βέβαια δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι κάποιες χώρες είναι ωφελημένες από αυτή τη κατάσταση και δεν θα ήθελαν να γίνει ουδεμία αλλαγή. Παρ όλα αυτά κάποια στιγμή θα πρέπει να παρθεί μια απόφαση… Ποια Ευρώπη θέλουν, την Ευρώπη των πολυεθνικών ή την Ευρώπη των πολιτών;

Όμως και η λύση ενός Εθνικού νομίσματος δεν είναι απλή υπόθεση. Πρώτον διότι η υιοθέτηση Εθνικού νομίσματος από τα μέλη-κράτη σημαίνει μελλοντική διάλυση της Ε.Ε με τις όποιες βραχυπρόθεσμες συνέπειες και δεύτερο και το κυριότερο για εμένα προσωπικά, η όποια μετάβαση σε Εθνικό νόμισμα, απαραιτήτως πρέπει να συνοδεύεται από κυβέρνηση πατριωτική, δηλαδή κυβέρνηση που να δρα αποκλειστικά με γνώμονα το εθνικό συλλογικό συμφέρον. Διότι η όποια μετάβαση, πρέπει να προϋποθέτει προπαρασκευή σε όλους τους τομείς, ώστε να απορροφηθούν οι όποιες αναταράξεις υπάρξουν, δίχως να μετατραπεί η καθημερινότητα των πολιτών σε εφιάλτη. Να συνυπολογιστεί το κομμάτι της γεωπολιτικής επίπτωσης και να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να μην βρεθούμε αποδυναμωμένοι και δίχως συμμαχίες. Ειδικά για την χώρα μας, μια τέτοια κυβέρνηση είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη διότι έπειτα από τα ψηφισμένα μνημόνια της σκλαβιάς, η απαγκίστρωση της χώρας από αυτά, σημαίνει ένας διαρκής πόλεμος ενάντια σε τεράστια συμφέροντα.

Στη ζωή και κατ’ επέκταση και στην πολιτική δεν υπάρχει μόνο άσπρο ή μαύρο… υπάρχουν και άλλες δεκάδες αποχρώσεις. Οι πολιτικοί μας όμως, δεν μας αποκαλύπτουν τα πάντα πάνω στα κρίσιμα θέματα και στο τέλος μας φέρνουν είτε προ τετελεσμένου γεγονότος (είσοδος στα μνημόνια) είτε μας λένε αποφασίστε, το άσπρο ή το μαύρο θέλετε…; Τούτο δεν συνάδει με τη δημοκρατία.

Και εδώ προκύπτει ένα βασικό ερώτημα . Αν και εφόσον η Ευρωπαϊκή πολιτική δεν αλλάξει και το όποιο πολιτικο-οικονομικό σύστημα θέλει την Ελλάδα δουλοπάροικο, εμείς είμαστε διατεθειμένοι ως άνθρωποι, ως Έλληνες πολίτες, να το δεχθούμε; ή είμαστε έτοιμοι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τα δεδομένα υπέρ μας έστω και αν χρειαστεί να θυσιάσουμε τους εαυτούς μας για χάρη των μελλοντικών γενεών..; Για χάρη των παιδιών μας…; Όμως με ποιους πολιτικούς θα πορευτούμε σε μια τόσο δύσκολη μάχη; Με αυτούς που στηρίζουν το υπάρχον παρωχημένο πολιτικό σύστημα; με αυτούς που έως τώρα διέλυσαν τη χώρα; Σαφώς και όχι…

Η Ελλάδα έγινε παγκοσμίως γνωστή λόγω του πολιτισμού που διέδωσε στα αρχαία χρόνια, κάτι που δυστυχώς δεν συνεχίστηκε στην εξελικτική μας πορεία. Αγαπήθηκε και μισήθηκε όσο λίγα κράτη στον κόσμο. Ανέπτυξε το αίσθημα της αυτοθυσίας με το οποίο υπερασπιζόταν πάντα ο Έλληνας πολίτης τα πάτρια εδάφη…Τίποτα από αυτά δεν ήταν εύκολη λύση… Όμως οι παλιότεροι κάτοικοι αυτής της χώρας, όταν το έβαζαν σκοπό και σταματούσαν τις μικρο- αντιπαραθέσεις τους, κατάφερναν τις περισσότερες φορές τα ακατόρθωτα…Αυτοί τι περισσότερο είχαν…; Μάλλον είχαν λιγότερη τηλεόραση…όπως εύστοχα ανέφεραν και οι ράδιο Αρβύλα σε εκπομπή τους… Χαρακτηριστικά είχαν επισημάνει ότι αν οι Έλληνες είχαν τηλεόραση το 1940, και γινόντουσαν εκπομπές και ειδησεογραφικά δελτία (δηλαδή η επίσημη παραπληροφόρηση) για το αν θα πρέπει να πάνε στον πόλεμο, τότε κανένας δεν θα πήγαινε…

Αυτό που σήμερα δεν έχουμε και είναι το κλειδί για να λύσει όλα τα επιμέρους προβλήματα είναι περισσότερη δημοκρατία, αξιοκρατία και ισονομία. Όλα τα βασικά στοιχεία που διακηρύσσει το δέλτα. Ο λόγος να δίνεται στους πολίτες και οι πολιτικοί να θεωρούν τους εαυτούς τους υπάλληλοι των πολιτών και όχι των όποιων εσωτερικών ή εξωτερικών συμφερόντων. Οι πολίτες να μάθουν να δρουν συλλογικά. Να γνωρίζουν και να αποφασίζουν για το τι μέλλει γενέσθαι με τις τύχες τους. Η πολιτική επιβάλλεται να επιστρέψει στους πολίτες.