Ασυδοσία και οπισθοδρόμηση στην τοπική αυτοδιοίκηση 

Γράφει ο Παναγιώτης Κωνσταντέλος

Λευκίμμη, Κέρκυρα, έτος 2018 …και όχι 1908…

Το παρακάτω κείμενο δεν είναι προϊόν δημοσιογραφικής έρευνας ίσως γιατί και εγώ δεν είμαι δημοσιογράφος παρόλα αυτά είναι μία πολύ ωραία αφορμή για ερωτήσεις που παρακαλούν για απαντήσεις….

Εδώ και σχεδόν μία δεκαετία συντελείται ένα θέατρο παραλόγου στα όρια του ποινικά κολάσιμου το οποίο όμως από πίσω κρύβει πολύ πιο σοβαρά ζητήματα από μία «χωματερή» σε μία γωνία ενός νησιού πολύ μακριά από την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη. Κρύβει ερωτήσεις και απαντήσεις που πρέπει να δώσουμε όλοι μας ως Έλληνες, ως πολίτες και ως άνθρωποι ειλικρινώς και πρωτίστως στον εαυτό μας για το τι είδους χώρα θα θέλαμε να παραδώσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια τα δικά μας.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν,

Πριν από 8 περίπου χρόνια κάποια τοπικοί «άρχοντες» (βάσει αξιώματος και όχι αξίας), αποφάσισαν να απαλλοτριώσουν συγκεκριμένες εκτάσεις προκειμένου να χτίσουν μία «χωματερή» παλαιού πρότυπου, βάσει των τότε προδιαγραφών της Ε.Ε.,  σε μία έκταση, όπου όπως αποδείχθηκε από μετέπειτα έρευνες του Ελληνικού Πανεπιστημίου, υπάρχει υδροφόρος ορίζοντας ο οποίος φροντίζει και εξυπηρετεί την κατά κύριο λόγο αγροτική αυτή περιοχή. Σαν να μην έφθανε αυτό, υπάρχουν αναφορές πως ούτε οι αποστάσεις από τα παραπλήσια χωριά και τουριστικούς οικισμούς πληρούν τα κριτήρια που ορίζει η κείμενη νομοθεσία, αλλά μπρος στο έγκλημα του να δηλητηριαστεί το απόθεμα νερού σε μία ολόκληρη περιοχή αυτά φαντάζουν λεπτομέρειες. Δεν είναι όμως.

Οκτώ χρόνια πριν, ο αγώνας όλων των κατοίκων ανεξαρτήτως κόμματος, και ο θάνατος μίας άτυχης κατοίκου της περιοχής μετά από συγκρούσεις των περίοικων με δυνάμεις της αστυνομίας, έδρασε σαν καταλύτης ώστε να μην ολοκληρωθεί ποτέ αυτό το παράλογο σχέδιο. Φοβερές συγκρούσεις σύσσωμων σχεδόν των απλών κατοίκων τις περιοχής με δυνάμεις των ΜΑΤ και με τα πληρώματα των εταιριών που είχαν αναλάβει το έργο έμειναν να θυμίζουν το τσαλάκωμα του αισθήματος δικαίου των κατοίκων της περιοχής.

Κύριοι άρχοντες σε αυτά τα 8 χρόνια ποιο σχέδιο εκπονήθηκε για μία βιώσιμη λύση; Γιατί φτάνουμε 8 χρόνια μετά στο σημείο όπου το νησί πνίγεται από σκουπίδια εν μέσω τουριστικής περιόδου και η μόνη λύση είναι να μολύνουμε το νερό στο 1/3 του νησιού μας;

Εξετάσθηκαν άλλες επιλογές από τον τωρινό δήμαρχο; Εξετάσθηκαν άλλες επιλογές από τους προκατόχους τους;

Στη Σουηδία καίνε σκουπίδια για την παραγωγή ενέργειας σε βαθμό που τα εισάγουν, αληθεύει ότι υπήρξε επαφή από πλευράς τους την οποία δεν εκμεταλλευτήκαμε;

Αληθεύει ότι απορριμματοφόρα γεμάτα σκουπίδια χωρίς διαθέσιμο χώρο εναπόθεσης κυκλοφορούσαν πάνω-κάτω το νησί με τεράστιο κόστος κίνησης ενώ ιδιωτικές αλυσίδες ξενοδοχείων πλήρωναν λιγότερα χρήματα για να μεταφέρουν αντίστοιχα φορτία στην ενδοχώρα σε εργοστάσιο καύσης;

Γιατί ο υδροφόρος ορίζοντας ανακαλύφθηκε κατόπιν της μελέτης και της έναρξης της κατασκευής της εν λόγω δομής;

Γιατί το να μολύνουμε τον υδροφόρο ορίζοντα μιας αγροτικής περιοχής με καρκινογόνα υλικά δεν είναι αρκετό ώστε να μην παύσει κάθε σκέψη συνέχισης της εν λόγω «λύσης»;

Γιατί χρειάζεται ένα έργο υποδομής για μία αγροτική περιοχή να περιφρουρείται  από ομάδες διμοιριών ΜΑΤ που έχουν «εκστρατεύσει» στην Κέρκυρα από άλλες περιοχές;

Μια προσωρινή δικαστική απόφαση αναγκάστηκε να επιτρέψει την έως ενός όγκου εναπόθεση, αλλά όχι ταφή, προκειμένου να σωθεί η Πόλη και κυρίως η τουριστική παλαιά Πόλη που ήταν πνιγμένη στα σκουπίδια εν μέσω τουριστικής σεζόν. Υπάρχει συζήτηση για μία μόνιμη λύση;

Γιατί ο κύριος Δήμαρχος αρνείται να επιτρέψει στους κατοίκους και τους τοπικούς δημοσιογράφους να παρατηρήσουν αν και κατά πόσο εφαρμόζεται πράγματι η δικαστική απόφαση;

Βρέθηκε πεσμένο δέμα σκουπιδιών με προορισμό την εν λόγω τοποθεσία που δεν πληροί τις προϋποθέσεις που όρισε το δικαστήριο;

Κυρίες και κύριοι οι απορίες αυτές ή παραπλήσιες θα μπορούσαν να διατυπωθούν για πλειάδα τοποθεσιών ανά την Ελληνική επικράτεια.

Μας αρέσει να βαυκαλιζόμαστε για την καταγωγή μας και τα πεπραγμένα του παρελθόντος αλλά δεν μας αρέσει να κοπιάζουμε σκληρά να βελτιωθούμε, όχι για τους άλλους αλλά για εμάς, τα παιδιά και το μέλλον μας.

Η αλήθεια είναι πως δυστυχώς αποτύχαμε.

Αποτυχία είναι ήδη το ότι βρισκόμαστε τώρα, σήμερα εδώ και ακόμα σκυλεύουμε τα απομεινάρια των θεμελίων του πολιτισμού μας αντί να τα χρησιμοποιήσουμε ως αφετηρία ανοικοδόμησης.

Θα κοιταχτούμε επιτέλους στον καθρέφτη; Θα σκεφτεί κανείς από τα πολιτικά πρόσωπα που απλά γεμίζουν τα επίσημα στις παρελάσεις και στις συνελεύσεις το αύριο των παιδιών όλων μας αντί για το προσωπικό τους συμφέρον;

Με την ελπίδα πως θα ξεκινήσει μία συζήτηση η οποία ίσως καταφέρει να σώσει μία πόλη της Ελλάδας από το να ζει με τη διαρκή απειλή του καρκίνου….

Υ.Γ.: Η κεντρική πολιτική σκηνή γενικά αδιαφορεί και ειδικά παραμυθιάζει… Κύριε Πρωθυπουργέ βάσει και των δηλώσεων σας φέρεται τεράστια ευθύνη τόσο σε ανθρωπιστικό επίπεδο αλλά και πολιτικό καθώς ένας φίλα προσκείμενος στην παράταξη σας δήμαρχος όχι μόνο σας αγνόησε, δρώντας αντίθετα στην ξεκάθαρη προεκλογική σας τοποθέτηση, αλλά διατηρεί μία άτεγκτη και ανάλγητη προς την τοπική κοινωνία στάση. Έχετε κάτι να πείτε;

Υ.Γ.2: Πόσα παιδιά πρέπει να στείλουμε μετανάστες, πόσες γενιές; Στα πόσα κιλά όνειρα και κλάματος θα αποφασίσουμε ότι πρέπει να συνδιαλλασσόμαστε υπό καθεστώς διαφορετικών αρχών και αξιών τόσο μεταξύ μας όσο και με το κράτος μας;

Υ.Γ. 3: Στον σκληρό οικονομικά καιρό που περνάμε δεν είναι δυνατόν να μην εξετάζουμε μακροπρόθεσμες λύσεις με δυνατότητα παραγωγής ακόμα και θέσεων εργασίας όταν η τεχνογνωσία υπάρχει ήδη και μάλιστα στην Ευρώπη. Αν μπορούμε να παραχωρήσουμε τα αεροδρόμια μας και τα λοιπά περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων με ετήσια δόση στο ύψος σχεδόν του ετήσιου τζίρου τους, θαρρώ πως μπορούμε να μισθώσουμε και την ανάπτυξη αυτών των υποδομών σε ένα βιώσιμο περιβαλλοντικά μοντέλο, το οποίο ταυτόχρονα δύναται να παράγει ηλεκτρικό ρεύμα, μειώνοντας έτσι τις εισαγόμενες ανάγκες μας και δημιουργώντας θέσεις εργασίας. Τελικά οι «υπέρ της ανάπτυξης» είναι πράγματα υπέρ αυτής ή απλά υπέρ συγκεκριμένων έργων;