Η ασυδοσία του μηχανόβιου στην Αίγινα 

Πριν από λίγες μέρες, παρατηρήσαμε ένα όχι και τόσο ασυνήθιστο περιστατικό, σε νησί του Αργοσαρωνικού. Επικεφαλής κόμματος του ελληνικού κοινοβουλίου, και πρώην – προβεβλημένος – υπουργός οικονομίας, βρέθηκε στο πλοίο της γραμμής με κατεύθυνση το εξοχικό του στην Αίγινα.

Αγνοώντας τους περιορισμούς που εφαρμόζουν όλοι οι Έλληνες, αλλά και τις υποδείξεις των ειδικών για εγκλεισμό και αποφυγή μετακινήσεων, ο βουλευτής αψήφησε τα μέτρα, και με το πάσο της βουλευτικής του ιδιότητας, «έσπασε» ηρωικά την καραντίνα.

Όταν οι Λιμενικοί, κατά τον έλεγχο προς τους επιβάτες του πλοίου, ζήτησαν το σχετικό έγγραφο για τη μετακίνηση του «επαναστάτη» βουλευτή, αυτός τους απάντησε αποστομωτικά: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;».

Εδώ λοιπόν προκύπτουν αρκετά ζητήματα. Το προφανές είναι η ψευτομαγκιά που χαρακτηρίζει τους γραικύλους του κοινοβουλίου. Η άρνηση στον έλεγχο, το «δεν με πιάνει εμένα, δεν είμαι κοινός θνητός», το «δεν ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε» (το οποίο αποτελεί εκφυλισμένη φιλοσοφία από μόνο του) και το «πατάω γκάζι και διαφεύγω από τις αρχές», δεν αποτελούν απλά μια παραβατική συμπεριφορά. Ή μάλλον θα αποτελούσαν παραβατική συμπεριφορά αν η Ελλάδα δεν ήταν μια διαλυμένη χώρα. Και είναι δυστυχώς διαλυμένη, αξιακά, πολιτικά και νομικά. Αποτελούν όμως ξεκάθαρα εγγενή χαρακτηριστικά της πολιτικής κατάπτωσης που ονομάζεται κοινοβουλευτικό σύστημα.

Στο αντιδημοκρατικό και ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα του κοινοβουλευτισμού, οι πολιτικοί αναδεικνύουν εαυτούς, σε πολίτες ανώτερης κατηγορίας.

Αυτό συνέβη και με την υγειονομική κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα μας. Στην απαγόρευση κυκλοφορίας που επέβαλε με σκληρά μέτρα η κυβέρνηση, φρόντισε να εξαιρέσει τους βουλευτές. Σε μία περίοδο που η βουλή ουσιαστικά είναι κλειστή, οι κυβερνητικοί επέλεξαν δίχως καμία εξήγηση ή αιτία, να επιτρέψουν στο συνάφι τους να κυκλοφορεί ελεύθερα, και γιατί όχι, να πηγαίνουν και στα εξοχικά τους να ξεσκάσουν οι άνθρωποι! Αυτή είναι η φαυλότητα την οποία εκμεταλλεύτηκε ο περί ου ο λόγος μηχανόβιος βουλευτής.

Υπάρχει όμως και μία μεγαλύτερη εικόνα. Το ουσιαστικό ζήτημα δεν είναι η προκλητική στάση και αδιαφορία ενός νάρκισσου πρώην υπουργού, ο οποίος το μόνο που γνωρίζει είναι να διασύρει τη χώρα και να εκτίθεται και ο ίδιος με τη γραφικότητά του. Ούτε όμως πρέπει να μας εκπλήσσει η απόφαση που εξαίρεσε τους πολιτικούς από τα σκληρά μέτρα, ενώ καταδίκασε την υπόλοιπη χώρα. Το μείζον, εν προκειμένω, είναι τα πολιτικά προνόμια που απολαμβάνουν τα πολιτικά πρόσωπα στο υφιστάμενο πολιτειακό πλαίσιο, φυσική απόρροια των οποίων είναι η εξαίρεσή των πολιτικών από έκτακτα μέτρα, και η παρελκόμενη ασυδοσία και προκλητικότητα. Πρόκειται για αδιανόητα προνόμια, και «παπικού» τύπου ασυλίες, με τις οποίες οι ίδιοι οι πολιτικοί έχουν ντύσει τους εαυτούς τους. Πηγή του κακού, το ίδιο το αντιδημοκρατικό σύνταγμα της Ελλάδας, το οποίο «ραίνει» τους πολιτικούς μας δυνάστες με αδιανόητες και ανήκουστες προστασίες, όπως «ανεύθυνο», «ακαταδίωκτο», βουλευτική ασυλία, μη ευθύνη υπουργών, χάρη και αμνηστία υπουργών, και λοιπές αθλιότητες.

Με αυτά τα συγκεκριμένα κοινοβουλευτικά τεχνάσματα, οι πολιτικοί έχουν θέσει τους εαυτούς τους υπεράνω νόμου, και άρα υπό αυτό το πρίσμα, μπορεί να ερμηνευθεί η πολιτική ασυδοσία και αυθαιρεσία. Με αυτά τα άρθρα του συντάγματος, βουλευτές και κυβέρνηση, μπορούν να επιβάλουν αυταρχικά μέτρα, τυραννικές ποινές και εθνικές καταστροφές, έχοντας ταυτόχρονα εξασφαλισμένη την εξαίρεση και προστασία του εαυτού τους.

Είναι όμως ιδιαίτερα τραγικό το γεγονός πως αυτές οι νοσηρές νοοτροπίες, αλλά και οι παραβατικές και παράνομες συμπεριφορές, μεταδίδονται από εντός του κοινοβουλίου και στην ίδια την κοινωνία, μέσω ενός ανίερου παραδειγματισμού και εκφυλισμού της χώρας μας.

Μιας και η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στα ολιγαρχικά άρθρα του συντάγματος, εκεί πρέπει να αναζητηθεί και η λύση. Το δέλτα – πολιτική επανάσταση είναι ο μόνος πολιτικός φορέας που αναδεικνύει το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος, πρεσβεύοντας την ανάγκη άμεσης κατάργησης των προνομίων των πολιτικών στη χώρα. Για να προστατέψουμε τη χώρα αλλά και την κοινωνία, από διαφθορά, ευνοιοκρατία και ανισότητες, οφείλουμε να απαιτήσουμε ένα νέο και επιτέλους δημοκρατικό, σύνταγμα και πολίτευμα για την Ελλάδα.

Πάρε μέρος στις πολιτικές μας δράσεις για πραγματική δημοκρατία με ένα email στο [email protected]

• Σταύρος Καλεντερίδης