Οι κυβερνώντες, οι λοιποί αξιωματούχοι, οι βουλευτές και οι λοιποί εκλεγμένοι σε εθνικό αλλά και τοπικό επίπεδο οφείλουν να λαμβάνουν αποφάσεις μόνο και πάντα κατόπιν διαβούλευσης με τους πολίτες, στους οποίους και οφείλουν να λογοδοτούν. Ο τρόπος και η μέθοδος αυτής της διαβούλευσης μπορεί να ποικίλλει, αλλά πρέπει όλες οι σχετικές διαδικασίες να είναι θεσμοθετημένες και να τηρούνται στο έπακρο. Σε τοπικό επίπεδο μπορούν να αξιοποιηθούν οι γενικές συνελεύσεις των τοπικών κοινωνιών που ήδη προβλέπονται από την νομοθεσία, αλλά με δεσμευτική και όχι συμβουλευτική ισχύ όπως αντιδημοκρατικά ισχύει σήμερα. Σε εθνικό επίπεδο, οι βουλευτές οφείλουν για μείζονα θέματα της επικαιρότητας (οικονομικό, μεταναστευτικό, κ.ά.) να απευθύνονται στους πολίτες της περιφέρειας τους και να υιοθετούν τις απόψεις της συνέλευσης των πολιτών. Αντί δηλαδή να υποτάσσονται στην ανελεύθερη κομματική γραμμή ή να ψηφίζουν κατά συνείδηση ως μονάδες, αγνοώντας τη βούληση των ψηφοφόρων τους, να επιλέγουν τη μοναδική δημοκρατική επιλογή και να εκφράζουν απόλυτα τη βούληση των ανθρώπων που φέρονται πως εκπροσωπούν. Η διαδικασία μπορεί να είναι πολύ εύκολη, συγκεντρώνοντας τους πολίτες της εκλογικής τους περιφέρειας σε κάποιες από τις μεγαλύτερες πόλεις της περιοχής. Εκεί οι πολίτες θα μπορούν να συμμετέχουν είτε με φυσική παρουσία είτε και μέσω διαδικτύου. Ο βουλευτής, αφού εκφράσει τις διαφορετικές απόψεις για το επίμαχο θέμα και ενημερώσει τους συμπολίτες του για την προσωπική του γνώμη και αυτή του κόμματος του, δέχεται και υιοθετεί εν τέλει την άποψη των πολιτών που παρευρίσκονται, ανανεώνοντας έτσι και την πολιτική του εντολή. Αυτό, πέραν του ότι αποτελεί θεμελιώδη ρύθμιση για την εφαρμογή της Δημοκρατίας, θα προστατέψει τη χώρα από το φαινόμενο να παίρνονται αποφάσεις από μια ομάδα 3-4 ανθρώπων που ηγούνται της κυβέρνησης, στις οποίες συντάσσεται συνήθως το πολιτικό προσωπικό, με καταστροφικές όπως έχει αποδειχτεί συνέπειες για την Ελλάδα.
Παραδείγματα εφαρμογής: Η διαβούλευση και το Σκοπιανό ζήτημα
Related posts
Πολιτικοί και Σύνταγμα η μεγαλύτερη απειλή του 2020
Καλή χρονιά σε όλους. Ας ελπίσουμε πως καταφέραμε να αφήσουμε πίσω στο 2020, ό,τι κακό, προβληματικό και στενάχωρο. Όλα αυτά…
Ο κοινοβουλευτισμός είναι φασισμός
Σκοπίμως καθυστέρησε η σύνταξη του παρόντος άρθρου. Ο λόγος ήταν ο ειλικρινής μας σεβασμός στην ιδέα της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης…
Ελλάδα, η Ιφιγένεια του κοινοβουλευτισμού
Και οι μάσκες έπεσαν. Αναμενόμενο μεν για την πλειοψηφία των πολιτών, οι οποίοι κατάφεραν να διακρίνουν ευθύς εξ αρχής το…
Το δημοσιογραφικό πραξικόπημα
Η κυβέρνηση με τις αποφάσεις επικοινωνιακής διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης, υπέπεσε σε ένα «θανάσιμο» αμάρτημα για την ελευθερία του…
Άλλο κοινοβουλευτισμός, άλλο δημοκρατία
Τι είναι χειρότερο από τον κομμουνισμό, τον καπιταλισμό και τον φασισμό; Η αστική «δημοκρατία». Το παρόν αποτελεί ένα άρθρο που έπρεπε να είχαμε γράψει…
Η υγειονομική κρίση ως ευκαιρία αναγέννησης για την Ελλάδα
Η χώρα μας βρίσκεται ενώπιον μιας νέας οικονομικής κρίσης. Μιας κρίσης, που αν αναλογιστούμε τις συμπληγάδες των μνημονίων από τα…
200 χρόνια μετά, η Ελλάδα δεν απελευθερώθηκε πραγματικά ποτέ
Για 400 χρόνια ο Ελληνισμός υπέμεινε τον δυνάστη. Η Ελληνική Επανάσταση επέφερε την εθνική μας απελευθέρωση. Ο Ελληνισμός όμως σήμερα,…
Η πρόσβαση στην κοινωνική και πολιτική ζωή – δικαίωμα κάθε πολίτη
Δεδομένου του γεγονότος ότι η υγεία και η αρτιμέλεια αποτελούν από τα πολυτιμότερα αγαθά και τυχόν έλλειψη αυτών οφείλει να…