Δυστυχώς αποκτήσαμε την πρώτη γυναίκα ΠτΔ 

Η πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, πρόκειται να είναι η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Έτσι αποφάσισε ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, για ένα ζήτημα που όπως δήλωσε «είναι μια βαθιά προσωπική απόφαση» του ιδίου. Προφανώς, δεν αφορά την ελληνική κοινωνία το θέμα, ούτε θα έπρεπε να αποτελεί προϊόν διαβούλευσης ή έστω ορθής κρίσης.

Δυστυχώς λοιπόν αποκτήσαμε την πρώτη γυναίκα ΠτΔ. Και λέω δυστυχώς διότι την αποκτήσαμε με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Αυτόν της διαφθοράς, των πολιτικών ανταλλαγμάτων, και της κατάφωρης παραβίασης της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.

Είναι ευρέως αποδεκτό, πως οι πολιτικοί διορισμοί ανώτατων δικαστικών προσώπων είναι κάτι το ανεπίτρεπτο. Κάτι το δημοκρατικά και ηθικά κολάσιμο. Σε ένα μη διεφθαρμένο κράτος, οι ανώτατοι δικαστικοί, με το πέρας της υπηρεσίας τους, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τις πολιτικές ηγεσίες. Είναι δε αδιανόητο να αποδέχονται πολιτικούς διορισμούς ως υπηρεσιακοί πρωθυπουργοί, πρόεδροι, σύμβουλοι και γραμματείς πολιτικών προσώπων. Και είναι αδιανόητο, όχι απλά επειδή έτσι μειώνεται το προσωπικό τους κύρος (όπως και αυτό του θεσμού), ούτε επειδή ακυρώνεται η έως τότε επαγγελματική τους πορεία, αλλά διότι με τον τρόπο αυτόν καταστρατηγείται και καταργείται στην πράξη η όποια έννοια ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης.

Όταν οι δικαστικοί γνωρίζουν πως μπορούν να προσβλέπουν σε πολιτικά ανταλλάγματα από τα κομματικά αφεντικά, τότε πολύ απλά, δεν πρόκειται να ασκήσουν τον δέοντα έλεγχο στα νομοθετήματα και τις πράξεις της πολιτικής ηγεσίας. Συνεπώς, το μήνυμα Μητσοτάκη προς τους δικαστικούς είναι πως αν υποστηρίξουν δικαστικά το κυβερνητικό του έργο, μπορούν να εξαργυρώσουν αυτή την υποστήριξη με μία θέση της αρεσκείας του. Με τον τρόπο αυτό, η ΝΔ εξασφαλίζει τη δικαστική θωράκιση ακόμα και των πλέον αντισυνταγματικών της μέτρων. Ταυτόχρονα, οι δικαστικοί ξεκινούν να σκέφτονται μικροκομματικά και να σχεδιάζουν τη μελλοντική κεφαλαιοποίηση της υποστήριξης που θα παρέχουν από εδώ και πέρα στην κυβέρνηση. Απεχθή και αυταρχικά νομοθετήματα όπως π.χ. ο νόμος Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες, μπορούν να κρίνονται ως συνταγματικά, με γνώμονα πάντα τον μελλοντικό διορισμό και το «βόλεμα» σε μια πολιτική θέση! Και κάπως έτσι διαμελίζεται η δικαστική εξουσία, η ανεξαρτησία αυτής, και κατά συνέπεια το ίδιο το κράτος. Διότι αν έχουμε δικαστικούς που εκδίδουν αποφάσεις κατόπιν υποδείξεως των πολιτικών, τότε δεν έχουμε υπαρκτό δικαστικό σύστημα. Και αν δεν έχουμε δικαστικό σύστημα, τότε οδηγούμαστε σε κράτος αναρχίας και ανομίας, όπου οι πολίτες αυτοδικούν και δεν σέβονται τους νόμους.

Σε όλα αυτά οδηγεί ο επονείδιστος, αντιδημοκρατικός, και βαθιά απολυταρχικός διορισμός της κ. Σακελλαροπούλου.

Ταυτόχρονα όμως, μειώνεται και λοιδορείται ο ήδη περιορισμένος και διαρκώς διωκόμενος ρόλος της γυναίκας στην πολιτική. Την παράδοση ξεκίνησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπου πάλι με πολιτικές συναλλαγές και μελλοντικούς διορισμούς, διόρισε την πρώτη (υπηρεσιακή) πρωθυπουργό της χώρας. Δυστυχώς οι δύο πρώτες γυναίκες στις ανώτατες πολιτειακές θέσεις της Ελλάδας (ΠτΔ και πρωθυπουργός), είναι πρώην ανώτατοι δικαστικοί, και διορισμένες με μικροπολιτικό και σκιώδη τρόπο. Δεν υπήρξε δηλαδή κάποια αναγνώριση ή κάποιο κατόρθωμα. Αυτό υπονομεύει κάθε έννοια αξιοκρατίας αλλά και την ίδια τη θέση της γυναίκας στη χώρα. Οι πολιτικοί που τις διόρισαν, λένε ουσιαστικά στην ελληνική κοινωνία και κυρίως στις Ελληνίδες, πως μια γυναίκα δεν μπορεί να ανελιχθεί και να αναδειχθεί με την αξία της στον πολιτικό στίβο, παρά μόνο αν κάνει τα πολιτικά θελήματα, και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του εκάστοτε (άνδρα) πρωθυπουργού.

Με άλλα λόγια, η αποδοχή τέτοιου είδους διορισμών, δεν αποτελεί απλά αυτό-εξευτελισμό, αλλά και σαφή προσβολή στο γυναικείο φύλο εν γένει. Ταυτόχρονα, αποτελεί όνειδος και δημοκρατική κατάντια για την Ελλάδα, τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία.

Τέλος, οι σκοπιμότητες που φαίνεται να εξυπηρετεί η εν λόγω «προσωπική επιλογή» Μητσοτάκη, διακρίνονται από τον αμφίβολο ρόλο της προέδρου του ΣτΕ σε μια σειρά υποθέσεων, όπως η προσπάθεια έκδοσης Ρώσου υπηκόου στο εξωτερικό κατ’ εντολήν των ΗΠΑ, η νομιμοποίηση της αντιδημοκρατικής και εθνοβόρας συμφωνίας των Πρεσπών, κτλ.

Το ερώτημα λοιπόν για τους δημοκρατικούς πολίτες είναι ένα: πώς ανατρέπουμε αυτά τα ντροπιαστικά πρωτεία; Πώς ακυρώνουμε τις μαύρες σελίδες στη δημοκρατία μας, αλλά και στη θέση της γυναίκας στην Ελλάδα;

Με έναν νέο συνταγματικό χάρτη που ακυρώνει τις εν λόγω θέσεις, και δημιουργεί καινούρια και αυτή τη φορά πραγματικά δημοκρατικά αξιώματα. Αξιοκρατικά και ελεύθερα από συναλλαγές, διαφθορά και πολιτική φαλλοκρατία.  

Μάθε πώς, και πάρε την κατάσταση στα χέρια σου.

Στείλε μήνυμα στο δέλτα: [email protected]

• Σταύρος Καλεντερίδης