Πριν από λίγο καιρό, η απερχόμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε παραπέμψει εις ελληνικάς καλένδας το ζήτημα του δικαιώματος ψήφου των αποδήμων Ελλήνων δηλώνοντας πως κάτι τέτοιο σήμερα είναι ανέφικτο, για να προκαλέσει την οργή και αγανάκτηση των Ελλήνων από τις μεταναστευτικές οργανώσεις της Ευρώπης. Όλα τα κόμματα, όπως και το κυβερνών της ΝΔ, υποστηρίζουν προεκλογικά το αυτονόητο δικαίωμα ψήφου των αποδήμων, για να το ξεχάσουν την εκλογική επομένη.
Ωστόσο, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μίσθωναν πτήσεις «τσάρτερ» με τα λεφτά των φορολογουμένων για να φέρουν στην Ελλάδα, από το εξωτερικό, τους κομματικούς τους στρατούς την ημέρα των εκλογών.
Η χώρα μας είναι η υπερήφανη γενέτειρα της δημοκρατίας, και συνεπώς αποτελεί όνειδος για την Ελλάδα να υστερούμε σε βασικά δημοκρατικά δικαιώματα. Δεν αποτελεί άλλωστε έκπληξη ότι 115 χώρες παρέχουν ήδη το εν λόγω δικαίωμα στους πολίτες τους ενώ οι χώρες που το αρνούνται είναι ως επί το πλείστον αναπτυσσόμενες. Καταρχάς, η συγκεκριμένη άρνηση της εκάστοτε κυβέρνησης αποτελεί παράβαση του άρθ. 4§2 του Συντάγματος περί ίσων δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών, καθώς και του Ευρωπαϊκού Δικαίου περί ελεύθερης μετακίνησης. Πόσο μάλλον τη στιγμή που το άρθ. 51§4 του Συντάγματος προβλέπει τη σχετική δυνατότητα ψήφου, αρκεί να υπάρξει η ελάχιστη σχετική πολιτική βούληση. Η επιστολική, η διαδικτυακή, και η ψήφος σε προξενεία/πρεσβείες αποτελούν εύκολες λύσεις για την άμεση εφαρμογή του μέτρου.
Με άλλα λόγια το δικαίωμα των απανταχού Ελλήνων πολιτών στο εκλέγειν υπάρχει ήδη, ενώ αυτό που αρνείται πεισματικά η πολιτική ηγεσία είναι να επιτρέψει στους Έλληνες που βρίσκονται έξω από τη χώρα την μέρα των εκλογών να μπορούν να ψηφίζουν.
Ειδικά μετά την περίοδο της κρίσης, οι Έλληνες πολιτικοί είναι καλύτερα να μοχθούν για να μην φεύγουν οι πολίτες από τη χώρα παρά για να τους αρνούνται την ψήφο. Ιδιαίτερα οι πολίτες που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα, πρέπει να μπορούν να ψηφίζουν για να αλλάξουν τις συνθήκες που τους οδήγησαν μακριά από το σπίτι τους.
Σε μια εποχή παγκοσμιοποίησης, ενημέρωσης και επικοινωνίας, το δικαίωμα ψήφου θα γίνει νομοτελειακά οικουμενικό. Η Ελλάδα οφείλει να πρωτοστατήσει και όχι να αποτελεί για ακόμα μια φορά ουραγός χωρών που δεν έχουν καμία σχέση με τη δημοκρατία.
Το ισχύον νομικό πλαίσιο είναι ξεκάθαρα άδικο μιας και τιμωρεί συμπολίτες μας οι οποίοι διατηρούν άμεσους και αντικειμενικούς δεσμούς με την πατρίδα, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν ανεπίσημοι πρεσβευτές της Ελλάδας στο εξωτερικό, προωθώντας τη χώρα και τις αξίες της. Η φυσική τους απουσία την ημέρα των εκλογών, ούτε ακυρώνει το ενδιαφέρον τους για το μέλλον της Ελλάδας, ούτε μειώνει την εξάρτηση τους από την επιτυχία της χώρας μας.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε πως η οικουμενική ψήφος είναι ένα συνταγματικά κατοχυρωμένο πολιτικό δικαίωμα, και πως δεν είναι δυνατόν το κράτος να αποφασίζει αυθαίρετα και να περιορίζει τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών λόγω του τόπου διαμονής τους. Όπως ακριβώς δεν μπορεί κανείς να περιορίσει τα πολιτικά δικαιώματα των πολιτών λόγω φύλου ή επιπέδου μόρφωσης. Αυτά άλλωστε επιτρέπονται μόνο στις δυστυχείς περιπτώσεις χωρών που επικρατεί ο αυταρχισμός και η απολυταρχία.
Αλήθεια, σε αυτές τις χώρες επιχειρούν να μας συμπεριλάβουν τα πολιτικά κόμματα της Ελλάδας;
Ενημέρωση του άρθρου, Δεκέμβριος 2019:
Το πρόσφατο σχετικό νομοθέτημα της ΝΔ, αποτέλεσε σαφή εξαπάτηση των Ελλήνων του εξωτερικού. Η κυβέρνηση επιχείρησε δίχως αιδώ να ξεγελάσει τους πολίτες που βρίσκονται εκτός Ελληνικής επικράτειας, ισχυριζόμενη ότι τους εξασφάλισε κάποιο υποτιθέμενο δικαίωμα ψήφου. Αντιθέτως, θέτοντας αυστηρές προϋποθέσεις για εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους (ο ψηφοφόρος να έχει ζήσει 2 έτη στην Ελλάδα κατά τα τελευταία 35 έτη), απέκλεισαν εντελώς τους απόδημους, πουλώντας τους νίκες, κατακτήσεις και κομφετί. Αυτό που ουσιαστικά έκαναν ήταν να δώσουν το δικαίωμα ψήφου στις Ελληνίδες και τους Έλληνες τους οποίους το άθλιο πολιτικό προσωπικό οδήγησε εκτός χώρας από την εποχή του πρώτου μνημονίου μέχρι και σήμερα. Τόλμησαν δηλαδή να χρυσώσουν το χάπι στα νέα παιδιά που αυτοί οι ίδιοι εξόρισαν από την πατρίδα τους, δίνοντας τους το δικαίωμα(!) της απομακρυσμένης ψήφου. Και όλα αυτά, εμφανίζοντας την πράξη τους ως ευγενή γενναιοδωρία!
Αν δεν υπήρχαν κόμματα σαν την παλαιοκομματική ΝΔ, τα παιδιά αυτά θα είχαν παραμείνει στην Ελλάδα. Ντροπή και θράσος. Αυτό που χρειάζεται η κοινωνία, είναι πολιτικοί επιπέδου ΝΔ να φεύγουν από την εξουσία, για να μην αναγκάζονται οι νέες και οι νέοι να φεύγουν απ’ τα σπίτια τους.
Το χειρότερο όμως όλων ήταν η αύξηση των βουλευτών επικρατείας από 12 σε 15. Οι εν λόγω «βουλευτές» δεν εκλέγονται από τους πολίτες αλλά διορίζονται ευθέως από τα κομματικά αφεντικά. Μάλιστα, αν ανατρέξει κανείς στους «τιτάνες της πολιτικής» που αναδείχθηκαν από το ψηφοδέλτιο επικρατείας όλα αυτά τα χρόνια και την καταστροφή που αυτοί επέφεραν στην Ελλάδα, καταλαβαίνει πόσο επιζήμιοι είναι.
Η εγκληματική μεταρρύθμιση της ΝΔ, παραχώρησε 3 έδρες επικρατείας στους Έλληνες του εξωτερικού, απαγορεύοντάς τους να ψηφίσουν τους πολιτικούς της αρεσκείας τους. Αντιθέτως, τους επιβάλλει να ψηφίζουν κόμματα και όχι πρόσωπα, για να ισχυροποιήσει την κομματοκρατία στον Ελληνισμό, μεταδίδοντάς την σε όλα τα πέρατα της οικουμένης. Αυτό είναι το μεγαλόπνοο όραμα της διεφθαρμένης Νέας Δημοκρατίας.
Απαιτείται συνεπώς άρση των χρονικών ορίων, και θεσμοθέτηση πραγματικού δικαιώματος οικουμενικής ψήφου για όλους τους Έλληνες της διασποράς, εφόσον βεβαίως είναι Έλληνες πολίτες, οικονομικά, φορολογικά και νομικά ενήμεροι.
Σταύρος Καλεντερίδης
Το παρόν άρθρο τίθεται σε ανοιχτή διαβούλευση με τους υποστηρικτές του δέλτα, σε αυτόν τον σύνδεσμο. Η συμμετοχική διαδικασία που θα πραγματοποιηθεί, θα παραγάγει μία επίσημη πολιτική θέση, δεσμευτική για το κίνημα, την οποία βεβαίως θα έχουν συνδιαμορφώσει και συναποφασίσει σχετικά οι πολίτες. Πρόκειται για μία άμεση εφαρμογή δημοκρατίας, πιστή στην ιδέα του δέλτα περί διαβούλευσης με τους πολίτες.