Σε προηγούμενη ανάλυση μας μιλήσαμε για την έννοια της αποταμίευσης καθώς και για τις θετικές επιπτώσεις της, τόσο στην οικογενειακή οικονομία αφού βοηθά σε δύσκολες περιόδους το σπιτικό, όσο και στην εθνική αφού αποτελεί έναν βασικό μοχλό ανάπτυξης και αναδιάταξης της οικονομίας.
Στην ανάλυση αυτή αναφέραμε ότι πολλά νοικοκυριά, από καθαρό φόβο και ανασφάλεια επιβίωσης, προτίμησαν την αποθήκευση της αποταμίευσης τους, όχι στο τραπεζικό σύστημα (προχώρησαν μέχρι και στην ανάληψή της εν συνόλω από αυτό), αλλά είτε στο σπίτι είτε οπουδήποτε αλλού, εκτός επίσημου συναλλακτικού κυκλώματος.
Ας θυμηθούμε τα Κυπριακά γεγονότα κουρέματος καταθέσεων αλλά και τα Ελλαδικά γεγονότα του πρώτου επταμήνου του 2015.
Μέρος του συνόλου των χρημάτων αυτών, το επόμενο χρονικό διάστημα από το 2016 και μετά επέστρεψε στο επίσημο συναλλακτικό κύκλωμα, δηλαδή τις τράπεζες.
Τι γίνεται όμως με το υπόλοιπο που δεν έχει επιστραφεί; Πήγε άραγε στην κατανάλωση για αγαθά πρώτης ανάγκης αφού πολλές οικογένειες έχασαν πηγές εισοδημάτων διαχρονικά αλλά έπρεπε να επιβιώσουν; Πήγε στην πληρωμή φόρων που από το 2010 και μετά εκτοξεύθηκαν για τον καθένα μας; Μήπως ισχύουν τα δύο προηγούμενα ενδεχόμενα αλλά πάλι ένα μεγάλο μέρος παραμένει λιμνάζον φυλαγμένο;
Πώς άραγε θα μπορούσαμε αυτή τη μεγάλη ενδεχομένως ποσότητα χρήματος που τώρα βρίσκεται σε στρώματα, μαξιλάρια, ντουλάπια κτλ. να την φέρουμε στην επιφάνεια, όχι για να τιμωρήσουμε όσους φοβήθηκαν για την επιβίωση των οικογενειών τους στο παρελθόν, αλλά για να βοηθηθεί παραπάνω η κατανάλωση, η επένδυση άρα η εκκίνηση και ενδυνάμωση τόσο του μηχανισμού του τραπεζικού συστήματος όσο και του ενάρετου κύκλου της οικονομίας;
Σε προηγούμενες περιόδους στην Ελλάδα το κυβερνητικό οικονομικό επιτελείο, κατά καιρούς εξέδιδε νόμους (π.χ. 4446/2016) που καλούσε όσους είχαν χρήματα, εκτός επίσημου συναλλακτικού κυκλώματος, με ένα αντίτιμο αφάπαξ φόρου όχι τόσο μεγάλο, αν δεν είχαν ήδη φορολογηθεί, οικειοθελώς να τα (επαν)εμφανίσει ή καλύτερα να τα (επαν)εισάγει στο επίσημο συναλλακτικό κύκλωμα. Επίσης σε δραστηριότητες όπως η ίδρυση επιχειρήσεων (άρα για μετοχικό κεφάλαιο) δεν αναζητούνταν η πηγή προέλευσης του ποσού που έγινε μετοχικό / εταιρικό κεφάλαιο( 2238/1994).
Η πρόταση λοιπόν έγκειται ακριβώς σε αυτό. Το οικονομικό επιτελείο να εκδώσει έναν νέο νόμο ή να συμπληρώσει υφιστάμενο, και να καλεί όλους όσους έχουν αποταμίευση εκτός συναλλακτικού κυκλώματος, ατελώς και αφορολόγητα, να την (επαν)εμφανίσει ή καλύτερα να την (επαν)εισάγει στο επίσημο συναλλακτικό κύκλωμα. Είτε ως κατάθεση σε τραπεζικούς λογαριασμούς ώστε να τονωθεί το τραπεζικό σύστημα, είτε ως μετοχικό / εταιρικό κεφάλαιο νέων εταιρειών που θα απασχολήσουν ανέργους, είτε ως δανεισμό ιδιωτικό σε όσους έχουν ήδη μια καλή ιδέα (σε μια υφιστάμενη εταιρεία δηλαδή) για νέα καινοτομικα αγαθά ή υπηρεσίες όπως έχουμε αναλύσει σε ακόμα παλιότερο άρθρο.
Το δημόσιο θα επωφεληθεί πολύ εμμέσως από την φορολογία και το φπα αν αυξηθεί η κατανάλωση, ενώ τώρα δεν εισπράττει το παραμικρό από τα εν λόγω χρήματα. Πολλοί άνεργοι θα αρχίσουν ξανά να ζουν άρα θα καταναλώσουν, θα δημιουργήσουν οικογένειες. Άρα πάλι το Δημόσιο θα ωφεληθεί από φόρους. Δεν υπάρχει τέλος στα ωφελήματα, αρκεί να μην δει την πρόταση αυτή τιμωρητικά, φοβικά η κυβέρνηση. Το έχει κάνει ξανά στο πρόσφατο παρελθόν με καλά αποτελέσματα.
Τούτη τη χρονική περίοδο η πατρίδα χρειάζεται όλους τους ανθρώπους της αλλά και όλα τα διεθνή ή εγχώρια μέσα ή εργαλεία. Πρέπει όχι μόνο να επιβιώσουμε και να χτίσουμε το μέλλον των παιδιών μας αλλά αυτό να γίνει με όλους μας ενωμένους, χωρίς τα βαρίδια του παρελθόντος που μας αποσάθρωσαν, μας διάλυσαν κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά, πολιτιστικά.
- Μανώλης Παπαδουράκης