Γράφει ο Παναγιώτης Μπαλακτάρης, δικηγόρος ΔΣΑ
Η κατάσταση στην Ελλάδα γίνεται όλο και χειρότερη. Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης και το πολιτικό προσωπικό που «υπηρετεί» το Έθνος και τον λαό είναι το χειρότερο δυνατό. Μάλιστα, εδώ και μια δεκαετία περίπου η κάθε Βουλή είναι σε χαμηλότερο επίπεδο από την προηγούμενη. Αυτό είναι εμφανές στις συνεδριάσεις των Επιτροπών και της Ολομέλειας, όπου η ρητορική ικανότητα του πολιτικού προσωπικού και η αλήθεια την οποίαν εκφράζουν είναι, δυστυχώς, υπό το μηδέν. Είναι επίσης διακριτό και στις τηλεοπτικές ή άλλες, ατυχείς, εμφανίσεις βουλευτών, υπουργών, αρχηγών κομμάτων και πρωθυπουργού, στις οποίες αντί οι πολίτες να μορφωνόμαστε δεχόμαστε πλήγματα στην αισθητική μας και στο γλωσσικό ένστικτο.
Αμόρφωτα, ακαλλιέργητα, επιπόλαια, ιλαρά και θλιβερά άτομα νέμονται την βουλευτική «αποζημίωση», την εξουσία και τη δημοσιότητα. Άτομα – στην πλειονότητά τους – ανεπαρκή, τα οποία δεν κατόρθωσαν να σταδιοδρομήσουν κάπου αλλού παρεκτός των κοινών κομματικών σαλονιών. Άτομα κατά κόρον ανασφαλή, στα οποία αφού δόθηκαν εξουσία, ασυλίες και προνόμια μετατράπηκαν σε πιθήκους με ύφος χιλίων καρδιναλίων.
Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα της έκπτωσης στον πολιτικό βίο της χώρας μας και άλλες τόσες εκείνες οι περιπτώσεις στις οποίες αναρωτιόμαστε εμείς οι πολίτες αν βιώνουμε στ’ αλήθεια όσα βιώνουμε ή ζούμε κι εμείς τη δική μας αυταπάτη. Το μόνο βέβαιο είναι πως τα άτομα αυτά παράγουν πολιτική αναλόγως του επιπέδου τους. Ας μην αναμένει κανείς μας, ούτε για μια στιγμή, ότι θα χαραχθεί μεσο-μακροπρόθεσμη πολιτική από πνευματικούς νάνους, οι οποίοι είναι καλοί στο να υποδύονται τους μικροκομματικούς γίγαντες. Ο ένας βουλευτής μπορεί να στρέφεται εναντίον του άλλου ακόμη κι αν αμφότεροι τυγχάνουν του ιδίου κόμματος. Αρκεί να περάσει αυτό που θέλει ο ένας και να ηττηθεί ο άλλος, ο οποίος στο κάτω-κάτω είναι και περισσότερο αντίπαλος από τους άλλους των άλλων κομμάτων στην ίδια εκλογική περιφέρεια. Πού μυαλό για να σχεδιάσουν το μέλλον της πατρίδας μας;
Η σημερινή Βουλή είναι διάστικτη με πολιτικά σαπρόφυτα ή πολιτικά σαπρότροφα που καθιστούν την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία όμοιά τους. Πρόεδροι κομμάτων, οι οποίοι είναι γνωστοί για το γέλιο που προκαλούν ή τις κατάρες που εξαπέλυαν πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια από τηλεοράσεως και οι οποίοι τώρα είναι ισότιμοι ενός Παναγιώτη Κανελλόπουλου, ενός Ανδρέα Παπανδρέου ή ενός Ηλία Ηλιού. Η παρακμή σε όλο της το μεγαλείο. «Λεβέντες» που είναι δειλά ανθρωπάκια, και «παλικάρια» που προτιμούν να κρυφτούν πίσω από τις ασυλίες για να μη λογοδοτήσουν στον φυσικό τους δικαστή.
Όλοι αυτοί σιτίζονται από τις βρωμιές που το σεσηπός πολιτικό σύστημα εκκρίνει και διογκώνονται σαν κανονικά αποστήματα.
Ποδοσφαιριστές, τηλεπαρουσιαστές και λοιποί διάττοντες αστέρες έχουν απείρως μεγαλύτερη πιθανότητα να εκλεγούν από έναν επιστήμονα ή κάποιον αποδεδειγμένα ικανό. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Το αρνητικό έγκειται στην μονοπώληση της πολιτικής από αποτυχημένους «γλάρους». Από αυτούς που γεμίζουν το Κοινοβούλιο και έτσι απομακρύνουν τη νέα γενιά και όλους εκείνους που επιθυμούν να ασχοληθούν με τα κοινά ή και να τα παρακολουθήσουν, διότι απογοητεύονται από την κατάντια των πολιτικών αυτών απορριμμάτων.
Ως πότε όμως θα ανεχόμαστε αυτή την ισοπέδωση;
Γιατί να μην τολμάμε να θίξουμε την ποιότητα των κομματικών επιλογών;
Γιατί να μην κοιτάξουμε κατάματα το πρόβλημα, το οποίο είναι πρόβλημα δημοκρατίας και αποδείξεως ότι υπάρχουν ολιγαρχικά κόμματα;
Γιατί να κολυμπάμε μέσα στη λάσπη και τα τενάγη, όταν μπορούμε να έχουμε πρόσβαση στην ανοιχτή θάλασσα;
Γιατί, επιτέλους, παραιτηθήκαμε από την πολιτική και την αφήσαμε στα χέρια των ανύπαρκτων;;;