Γράφει ο Σταύρος Καλεντερίδης
400 χρόνια ο Ελληνισμός υπέμεινε τον ζυγό. Έναν ζυγό στη φυσική μας ελευθερία, ο οποίος φιλοδοξούσε να καταπνίξει και την ελευθερία του πνεύματος. Και στα δύο απέτυχε.
Η Ελληνική Επανάσταση επέφερε τη φυσική απελευθέρωση του γένους. Ο ζυγός έσπασε και η ελευθερία επέστρεψε στην Ελληνική γη. Το πνεύμα όμως παρέμεινε λαβωμένο. Μικροπρεπείς, ερασιχρήματοι πολιτικοί κακοδιαχειρίστηκαν τα κοινά και οδήγησαν τους πολίτες σε διχόνοια και διαμάχες για να διασφαλίσουν την πολιτική τους επιβίωση.
Η Επανάσταση σήμανε την επιστροφή της ελευθερίας στον τόπο μας. Τώρα, η πολιτική επανάσταση κλείνει τον κύκλο των επαναστάσεων και σηματοδοτεί την επιστροφή της δημοκρατίας στη χώρα που τη γέννησε. Οι οπλαρχηγοί μας χάρισαν ελευθερία, όχι όμως και δημοκρατία. Αυτή είναι η δική μας αποστολή. Ξεκινήσαμε την «Αργοναυτική εκστρατεία» της εποχής μας, ισότιμα, μα ήρωες όλοι, όπως αξίζει στο πλήρωμα της αιώνιας «Αργούς» που λέγεται Ελλάδα. Ήρθε η ώρα να σπάσουμε τα δεσμά από μυαλό και πνεύμα, ξεπερνώντας με το τραγούδι μας τις Σειρήνες της διαφθοράς και της παρακμής. Χρειάστηκαν δύο αιώνες για να βρεθούμε σε θέση να επανακτήσουμε την υπερήφανη και ελεύθερη φρόνηση μας. Ο διάπλους της Ελλάδας, με ιδεολογικό αυτή τη φορά, τρόπαιο χρυσό, ξεκίνησε.
Τώρα, πρέπει να αποφασίσουμε τι λαός είμαστε και προς ποια κατεύθυνση θέλουμε να κινηθούμε. Μόνο οι πολίτες δύνανται να μας οδηγήσουν σε μονοπάτι ιδανικών τα οποία θα αποτελέσουν πηγή εθνικής δύναμης, συμφιλίωσης, γενναιοδωρίας, και ενσυναίσθησης.
Ποια θα είναι λοιπόν η δική μας κληρονομιά; Καλούμαστε να αποφασίσουμε εάν αυτή η χώρα θα περιοριστεί στο λαμπερό φυσικό της τοπίο, ή αν θα φτιάξουμε μια πολιτεία ικανή να προσφέρει ερείσματα θαυμασμού και αγάπης για την Ελλάδα. Εάν η Ελλάδα θα γίνει η χώρα που μπορείς να αγαπήσεις ανιδιοτελώς και δίχως όρια. Όχι μόνο για την ιστορία της, αλλά για το τώρα της και για το μέλλον που θέλουμε να δημιουργήσουμε.
Εμείς θα αποφασίσουμε εάν θα συμβιβαστούμε με έναν άκρατο κομματισμό των πάντων. Εάν θα συνθηκολογήσουμε με ένα κράτος στα χέρια λίγων και προνομιούχων. Εάν χρειαζόμαστε άλλους να αποφασίζουν για εμάς, δίχως εμάς. Ή αν θα επιλέξουμε μια πολιτεία διαφανή και δίκαιη, η οποία προσφέρει ευκαιρίες σε όλους και λογοδοτεί στους πολίτες της. Αν θα επανακαθορίσουμε την πολιτική, όχι ως επάγγελμα, αλλά ως κοινωνικό λειτούργημα. Ως ενασχόληση ευγενούς προσφοράς, αλήθειας, εντιμότητας αλλά και συλλογικής ευθύνης.
Για πολύ καιρό δεχθήκαμε τα αφηγήματα τρίτων. Τις ξενοκίνητες ιδεολογίες και τους διχασμούς τους. Η δημοκρατία είναι η δική μας ιδεολογία και η αληθινή μας πυξίδα. Εκεί βρίσκεται ο αληθής μας βορράς. Εκεί και η αξιοκρατία, η δημιουργία και η δύναμη για επιτεύγματα.
Δύναμη μας δεν είναι οι οικονομικές επιδόσεις και η ισχύς των όπλων. Αυτό που δεν καταγράφουν οι δείκτες ισχύος είναι η φροντίδα των παιδιών μας, η αγάπη με την οποία μεγαλώνουν και η χαρά του παιχνιδιού τους. Όλοι λησμονούν να αναφέρουν την ευθύβολη κριτική μας σκέψη – κοινή αφετηρία της φιλοσοφίας και της εξέλιξης. Την τάση μας για βελτίωση και αγώνα. Έναν αγώνα όχι κατ’ εντολήν κάποιου αρχηγού. Διότι εμείς διακρινόμαστε όταν αγωνιζόμαστε για τον εαυτό μας, και όλοι μαζί για το σύνολο. Οι επικριτές μας αμελούν την αξιοπρέπεια, το πηγαίο αίσθημα δικαίου, την ηθική γενναιότητα και το ψυχικό μας σθένος. Τη δίψα μας για συντροφικότητα, τη γλυκυθυμία και την καθαρότητα της ψυχής μας. Όλα αυτά δηλαδή που χρωστάμε αποκλειστικά στον εαυτό μας. Όλα όσα μας ενώνουν, ως ανθρώπους, θνητούς, οι οποίοι αναπνέουν τον ίδιο αέρα και μοιράζονται την ίδια μοίρα με τα αδέρφια τους σε αυτόν τον τόπο. Όλα αυτά που μας καθιστούν Έλληνες.
«Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει, με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις». Η γη και οι καρποί της, η παντοτινή θάλασσα, η εργατικότητα και η παραγωγικότητα, αλλά και η περιέργεια και η τόλμη. Από το Αρχιπέλαγος μέχρι το πέλαγος της Ιούς, αυτή είναι η Ελλάδα μας.
Άνθρωποι από ολόκληρο τον κόσμο, ασχέτως έθνους και πεποιθήσεων, πρεσβεύουν τις Ελληνικές αξίες και μοιράζονται το διαχρονικό μας όνειρο για ανεξαρτησία και προσωπική πολιτική ελευθερία. Μας εμπνέουν οι ίδιοι ήρωες, οι ίδιοι αγώνες και τα ίδια ιδανικά που ενώνουν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Βασιζόμαστε στους συνταξιδιώτες μας, και αντλούμε δύναμη από το πάθος των συνανθρώπων μας για ζωή γεμάτη νόημα και ευτυχία. Αυτό το πάθος για κάτι καλύτερο μας κρατάει ζωντανούς, και αυτό βρίσκεται ψηλά στο κατάρτι της δικής μας «Αργούς».
Κάτω από τον γαλάζιο μειλίχιο ουρανό, έχουμε τώρα τους μικρότερους δεσμούς με το παρόν και τους ισχυρότερους με το μέλλον. Βρισκόμαστε σε αυτήν την προνομιακή στιγμή της ιστορίας μας.
Στα χνάρια των Αργοναυτών, ως πρωτοπόροι, χαράζουμε με τα χέρια μας τον ρου και τα σύνορα του πνευματικού μας ορίζοντα. Ανανεώνουμε με σύγχρονους όρους τους δεσμούς με την ιστορία, διεκδικώντας μια δημιουργική εθνική συνέχεια. Οι ιστορίες περασμένου μεγαλείου, δεν μπορούν από μόνες τους να δημιουργήσουν μεγαλείο. Ξεπερνάμε υπερήφανα τον ιστορικό μας πήχη, πληρώνοντας «το χρέος μας στη ράτσα», αλλά στρέφοντας το βλέμμα μας εμπρός, και όχι πια πίσω.
Ας στείλουμε έναν κυματισμό ελπίδας, απέναντι στο σκοτάδι και την καταπίεση, ικανό να μεταμορφώσει την κοινωνία και τους πολίτες. Ας εξέλθουμε του τενάγους, και ας ζήσουμε με ειρήνη, ομόνοια και αδελφοσύνη κάτω από αυτόν τον ήλιο, προσπερνώντας τις συμπληγάδες πέτρες του Ελληνισμού: τον φόβο, τον διχασμό, το μίσος. Να θριαμβεύσουμε ενάντια στον κομματισμό, τη μισαλλοδοξία και την οπισθοδρόμηση.
Έτσι μπορούμε μέχρι και να υποτάξουμε στη θέληση μας το μέλλον. Έτσι γινόμαστε κυρίαρχοι του εαυτού μας. Αρχόμενοι μα και συνάμα άρχοντες.
Η ελευθερία της Επανάστασης μετουσιώνεται σε απελευθέρωση των ανεκμετάλλευτων δυνάμεων των απανταχού Ελλήνων. Ο αέρας φουσκώνει τα πανιά μας, και εμείς, στο κατάστρωμα της Ελλάδας σε αυτό το νέο Αργοναυτικό ταξίδι, σαλπάρουμε για την πιο σπουδαία περιπέτεια των καιρών.
Το πεπρωμένο βρίσκεται στον ορίζοντα, και περιμένει από εμάς μονάχα, να κοιτάξουμε ψηλά ξανά, και να σηκώσουμε ένα χέρι προς τα αστέρια.