Γράφει η Έρντα Πρέντσι – διεθνολόγος
Από αρχής συστάσεως του ελληνικού κράτους ετέθησαν οι βάσεις του πελατειακού κράτους, της οικογενειοκρατίας και του επαγγελματία-εθνοσωτήρα πολιτικού. Ένας εκ των πρωτεργατών ήτο ο Ιωάννης Κωλέττης. Έκτοτε, η ελληνική κοινωνία συνεχίζει να είναι παγιδευμένη σε έναν φαύλο κύκλο.
Η Ιστορία μας έχει διδάξει ότι σε περιόδους οικονομικής κρίσης εμφανίζονται τα μεγαλύτερα αρπαχτικά. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί το επίδομα ενοικίου που λάμβαναν ευκατάστατοι κυβερνητικοί παράγοντες αυτοπροσδιοριζόμενης αριστερής ιδεολογίας. Πόσο ανήθικη πράξη από ανήθικους ανθρώπους; Την περίοδο της ελληνικής οικονομικής κρίσης εκατοντάδες οικογένειες έπρεπε να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες έμειναν άνεργοι ή μετανάστευσαν. Εκατοντάδες άνθρωποι αυτοκτόνησαν…
Ο κατάλογος των παθών των Ελλήνων είναι μακρύς. Κάθε κυβέρνηση που αποκτά την εξουσία τάζοντας λαγούς με πετραχήλια προεκλογικά, εν συνεχεία ζητά θυσίες από το λαό. Αλήθεια, εσείς οι 300 της ελληνικής Βουλής γιατί δεν κάνετε καμία θυσία; Τουναντίον, θωρακίζετε το εισόδημά σας, την περιουσία σας και το μέλλον των παιδιών σας υπονομεύοντας το μέλλον και τη βιωσιμότητα του ελληνικού λαού.
Ο Γάλλος κοινωνικός φιλόσοφος Frantz Fanon έγραψε: «Ο πλούτος δεν είναι καρπός εργασίας, αλλά οργανωμένης και νομοθετικά κατοχυρωμένης ληστείας». Τα αναρίθμητα οικονομικά σκάνδαλα των επαγγελματιών πολιτικών αποδεικνύουν αυτό το ρητό.
Ζείτε σε έναν δικό σας κόσμο που δεν σας αγγίζει καμία ανθρώπινη δυστυχία , καμία ανθρώπινη ζωή. Ζητάτε να αναλάβετε ευθύνες για τις οποίες είστε ανίκανοι να διεκπεραιώσετε προς όφελος του κοινωνικού συνόλου. Προδίδετε με κάθε τρόπο τις ιδεολογίες για τις οποίες εδόθησαν κοινωνικοί αγώνες. Όλα γίνονται θυσία στο βωμό της εξουσίας και του χρήματος αρκεί να θυσιάζονται πάντα έτεροι και όχι εσείς !
Συνεπώς, είναι καθήκον κάθε πολίτη αυτής της χώρας να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στο σάπιο πολιτικό σύστημα. Η φωνή του ελληνικού λαού να ηχήσει σαν βροντή στα αυτιά της διεφθαρμένης εξουσίας.