Τα τελευταία χρόνια ο πολύπαθος δήμος της Αθήνας υποφέρει από διάφορους πολιτικούς απατεώνες. Ενδεικτικά θα αναφέρουμε κάποιους από αυτούς, για να καταλάβουμε το μέγεθος της σήψης και της διαφθοράς, που παραδίδει ο απερχόμενος στον επερχόμενο. Για όσους από εσάς δεν υπήρξατε βαθιά πολιτικά ερωτευμένοι με κάποιον εξ αυτών, ή στενά κομματικοποιημένοι ,θα σας ζητήσω προκαταβολικά συγνώμη, διότι στο άκουσμα των ονομάτων τους, μπορεί να σας προσκληθεί αποστροφή. Μιλτιάδης Έβερτ ο (αυτό) επονομαζόμενος «μπουλντόζας», Δημήτρης Αβραμόπουλος, Μπακογιάννη Ντόρα, Κακλαμάνης Νικήτας, και ο «καθηγητάκος», κατά τους πολιτικούς του αντιπάλους, Γεώργιος Καμίνης.
Ερχόμαστε λοιπόν στη σημερινή πραγματικότητα που είναι ακόμα πιο θλιβερή, διότι από τον Σεπτέμβριο του 2019 ο δημαρχιακός θώκος ακούει στο όνομα Κώστας Μπακογιάννης. Αυτός ο άεργος τύπος, αφού ξεκίνησε να φτιάχνει το πολιτικό του προφίλ σαν δήμαρχος Καρπενησίου αλλά και μετέπειτα περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, φρόντισε να μας έρθει στο δήμο της Αθήνας, ακολουθώντας και αυτός τα βήματα των προκατόχων του και θέλοντας να μας κάτσει με το ζόρι στο σβέρκο, ώστε να μας ρουφήξει μετέπειτα το αίμα από κάποιο υπουργικό η πρωθυπουργικό αξίωμα, όπως και τα λοιπά μέλη της οικογένειάς του.
Με το καλημέρα φρόντισε να μας δείξει πόσο ανεκδιήγητος και τυχοδιώκτης είναι, με τα περίφημα εγκαίνια της πλατείας Ομονοίας, καθώς ταυτόχρονα ο κορονοϊός είχε μπει για τα καλά στη ζωή μας και οι επιδημιολόγοι μας προέτρεπαν να μη βγαίνουμε έξω. για να μη δημιουργούνται συνθήκες συνωστισμού. Αντιθέτως, εκείνος χαμογελούσε μπροστά στις κάμερες, θέλοντας να μας δείξει ότι μας έφερε ξανά τη χαμένη αίγλη της πλατείας, όπως αυτή ήταν τη δεκαετία του ‘60 και του ‘70. Στην πραγματικότητα ο κόσμος όχι μόνο αδιαφόρησε πλήρως για το περίφημο σιντριβάνι αλλά η περιοχή παραμένει υποβαθμισμένη και υπό διοικητική εγκατάλειψη.
Επικίνδυνες καταστάσεις, για μια πλατεία που είναι ίσως η μοναδική στον κόσμο, την οποία δεν μπορεί να την διασχίσει κάποιος με τα πόδια. Μια πλατεία που έχει σχεδιαστεί για να δίνει προτεραιότητα στην κίνηση των αυτοκινήτων και έχει απαξιωθεί από την κακογουστιά και την ασχετοσύνη των προηγούμενων πολιτικών απατεώνων που προηγήθηκαν στον δήμο της Αθήνας. Μια πλατεία που έχει καταστεί απροσπέλαστη από όλους τους κατατρεγμένους που μας κουβάλησε το ανίκανο και προδοτικό πολιτικό σύστημα, χωρίς καν να μας ρωτήσει, μετατρέποντάς την σε μια Βαβέλ φυλών, εγκληματικότητας και παραβατικότητας.
Και σαν να μην έφτανε αυτό, το «πολιτικό ανδροειδές» Κώστας Μπακογιάννης, συνεχίζει ακάθεκτο τον ανίκανο πολιτικό τυχοδιωκτισμό του με τις περίφημες εξαγγελίες για τον μεγάλο περίπατο της Αθήνας. Μόνο που αυτή τη φορά οι μεγάλες προσδοκίες του πήγανε στον αγύριστο, παρέα με τις μεγάλες του ιδέες. Η μεγάλη αστική παρέμβαση που είχε στο μυαλό του ξέβαψε τόσο γρήγορα όσο και οι μπογιές στο οδόστρωμα. Δίχως να γνωρίζει ότι για να υλοποιήσεις κάτι, πρέπει πρώτα να το σχεδιάσεις σωστά και ύστερα να το εφαρμόσεις στην πράξη, προχώρησε σε παρεμβάσεις σε μια πόλη οπού οι περισσότεροι κάτοικοι της πλέον, διαμένουν σε αυτήν κατ’ ανάγκη και όχι από επιλογή. Το κέντρο της Αθήνας κατά γενική ομολογία είναι στενό με άναρχη δόμηση και ιδιαίτερα βρόμικο σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.
Όσο στενό χωροταξικά είναι το κέντρο της Αθήνας, άλλο τόσο περισσότερο το στένεψαν οι ιδέες του δημάρχου. Δίχως να μας έχει παρουσιάσει κάποια σοβαρή μελέτη, έστω και πληρωμένη (όπως π.χ. οι περίφημες δημοσκοπήσεις που βγαίνουν κατά καιρούς), προχώρησε δεσμεύοντας αυθόρμητα λωρίδες από το οδόστρωμα. Φρόντισε μάλιστα να κάνει και εικαστικές παρεμβάσεις τοποθετώντας ζαρντινιέρες με φυτά, τα οποία χωρίς την ανάλογη φροντίδα θα παρουσιάσουν μια εικόνα αποκαρδιωτική. Εκεί όμως που έπαιξε τα ρέστα του όλα για όλα, είναι στην οδό Πανεπιστημίου. Όταν αντίκρισα για πρώτη φορά τους ψηλούς φοίνικες αναθάρρησα νομίζοντας πως βρίσκομαι στο Μαϊάμι και κάπου εκεί ήμουν σίγουρος πως θα μας έχει φέρει και θάλασσα με παχιά αμμουδιά.
Το αποτέλεσμα από το όλο εγχείρημα ήταν για ακόμα μια φορά απογοητευτικό. Ο γιός της Ντόρας νόμιζε ότι η προχειρότητά του θα μας κάνει όλους να ξεχυθούμε με τα ποδήλατα και ότι θα γίνουμε σαν τους Δανούς πολίτες, οι οποίοι σε ένα ποσοστό 60%+, χρησιμοποιούν ως κύριο μέσο στην καθημερινότητα τους το ποδήλατο. Οι πολίτες όμως, όπως και στην περίπτωση της πλατείας Ομονοίας, γύρισαν στωικά την πλάτη τους και αδιαφόρησαν.
Εκεί όμως που πρέπει πραγματικά να σταθούμε, είναι στη δημόσια παραδοχή – ομολογία του σε συνέντευξη που έδωσε σε ραδιοφωνικό σταθμό πως το έργο απέτυχε και ότι μας κόστισε δυο εκατομμύρια ευρώ! Παραδέχθηκε ακόμα ότι το βάψιμο του οδοστρώματος και οι ζαρντινιέρες, σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν ανάπλαση, ενώ ομολόγησε ότι όλο αυτό ήταν ένα «πείραμα» και έγινε με πρόχειρο τρόπο, για να τραβήξουνε τις γραμμές του έργου! Να ζωγραφίζεις δηλαδή πριν αρχίζεις να σκάβεις.. Εκτός του ότι παίζει με τη νοημοσύνη μας, ο εν λόγω πολιτικός απατεώνας, έχει και το θράσος να μας λέει ότι κάνει πειράματα για να φτιάξει το πολιτικό του προφίλ, επάνω στις δικές μας πλάτες και με δημόσιο χρήμα. Πειράματα με κόστος δυο εκατομμυρίων ευρώ και δεν έχει καν την ευθιξία να παραιτηθεί.
Ο Κώστας Μπακογιάννης και οι όμοιοι του που προσπαθούν να αναρριχηθούν στην πολιτική ιεραρχία, με αποκλειστικό γνώμονα την ανάληψη εξουσίας και εξυπηρετώντας καθαρά τους ιδιοτελείς σκοπούς τους, είναι επικίνδυνοι και επιζήμιοι για το δημόσιο βίο και τα εθνικά συμφέροντα. Όσο η ελληνική κοινωνία τους επιτρέπει να βρίσκονται στο προσκήνιο, δεν έχουμε παρά να περιμένουμε χειρότερες μέρες.
Αυτό όμως είναι στο χέρι μας να αλλάξει.
- Σ.Μ.