Γράφει ο Μιχαήλ Μπακούνιν
«Ο φόβος του νέου» αποτελεί το βάθος της αλλοίωσης που έχει υποστεί ο πολιτικός τρόπος σκέψης των πολιτών της χώρας, η οποία εκδηλώνεται αρνητικά σε οποιαδήποτε νέα πολιτική κίνηση εκδηλώνεται στην χώρα. Σε αυτή την αλλοίωση πρωταγωνιστικό ρόλο βέβαια έχει διαδραματίσει το σάπιο κομματικό σύστημα και η λειτουργία του εις βάρος των πολιτών και της χώρας, κυρίως από την Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.
Η δημιουργία αυτού του «Φόβου του Νέου» είναι μία μετάλλαξη της πόλωσης που δημιουργήθηκε μετά την μεταπολίτευση ανάμεσα στα κόμματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ που χώρισαν την χώρα και τους πολίτες της. Αυτή η δαιμονοποίηση της κόντρας ανάμεσα στην αριστερά και τη δεξιά, είχε σαν μοναδικό και απώτερο στόχο της, το απόλυτο έλεγχο του διασπασμένου λαού. Μέσα σε αυτό το πολιτικό πεδίο οποιαδήποτε νέα κίνηση δεν μπορούσε να βρει χώρο δράσης, καθώς εξ αρχής έμπαινε το ερώτημα της πολιτικής ιδεολογίας αριστερά ή δεξιά.
Η ανικανότητα των κομμάτων να διαχειριστούν την εξουσία που τους παρείχε ο κυρίαρχος λαός για το καλό της χώρας οδήγησε στην οικονομική και πολιτική πτώχευση της χώρας. Οι ιδεολογίες άρχισαν να επηρεάζουν όλο και λιγότερο κόσμο, κυρίως ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας που έζησαν των μεγάλη πόλωση, οι νεότεροι έχουν αποστασιοποιηθεί.
Παρ’ όλα αυτά το πολιτικό παιχνίδι εξακολουθεί να βρίσκεται στα χέρια μιας κλειστής ομάδας αποτελούμενη από οικογένειες που διοικούν χρόνια τώρα την χώρα μαζί με τα τσιράκια τους. Μέσα σε αυτό το νέο περιβάλλον το παλιό κομματικό σύστημα πρέπει να διατηρήσει την κυριαρχία του με κάθε τρόπο, πρέπει να καταστείλει οποιαδήποτε Νέα και καινοτόμο πολιτική κίνηση προσπαθεί να βρει χώρο στο σημερινό κατακερματισμένο πολιτικό πεδίο και να απειλήσει την κυριαρχία της παλαιάς πολιτικής τάξης. «Ο Φόβος του Νέου» αποτελεί την μετάλλαξη της πόλωσης των δεκαετιών του ‘80 και ‘90.
Η μεθοδολογία για την ενεργοποίηση αυτού του συναισθήματος είναι απλή αλλά αποτελεσματική. Χρησιμοποιούνται λέξεις και ορολογίες κλειδιά που δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα στους πολίτες, έτσι μόλις μια νέα πολιτική κίνηση ξεκινά συνήθως από νέους ανθρώπους με όρεξη ξεκινά παράλληλα και ο κομματικός μηχανισμός καταστολής. Ερωτήσεις όπως «σε πιο κόμμα ανήκες πριν;» «Πες μου τους συγγενείς σου να δω σε πιο πολιτικό χώρο ανήκεις»! «Μήπως θέλεις και εσύ την κουτάλα για να πλουτίσεις;» δημιουργούν αμέσως ένα αρνητικό κλίμα γύρω από την νέα κίνηση. Αμέσως μετά και ανάλογα με την απήχηση που μπορεί να έχει η νέα πολιτική κίνηση, αρχίζει το δεύτερο στάδιο, ο πόλεμος των λέξεων. «Αυτή η άποψη είναι δεξιά ή αριστερή άρα είσαι ή δεξιόστροφος ή αριστερόστροφος φασίστας», οτιδήποτε εκφράζεται με αγάπη για την Ελλάδα μεταφράζεται σε «εθνικιστικό», ενώ όταν δεν ξέρεις τίποτα για τα άτομα που συμμετέχουν στην κίνηση αυτομάτως τα άτομα αυτά γίνονται «Μασόνοι» ή «εξωγήινοι». Με αυτό τον τρόπο το παλαιοκομματικό σύστημα δημιουργεί στους πολίτες τον «Φόβο του Νέου» πολιτικού φορέα και τον καλλιεργεί μέχρι να τον καταπνίξει.
Έτσι δημιουργείται το παράδοξο, οι πολίτες αντιμετωπίζουν με έντονη καχυποψία και αρνητική διάθεση οποιαδήποτε νέα πολιτική κίνηση είτε είναι κόμμα είτε είναι κίνημα και από την άλλη όσο και αν απεχθάνονται το παλιό κομματικό σύστημα όσο σκληρή κριτική και αν ασκούν σε αυτό υποσυνείδητα το προστατεύουν. Ο λόγος όλης αυτής της συμπεριφοράς των πολιτών είναι απλός, μιας και με το νυν κομματικό σύστημα ο πολίτης ξέρει ακριβώς τι να περιμένει και αυτό του παρέχει μια ασφάλεια που δεν μπορεί να του προσφέρει το άγνωστο των νέων πολιτικών κινήσεων.
Μέσα σε αυτό το εχθρικό περιβάλλον πολιτικές κινήσεις όπως είναι και το «δέλτα – πολιτική επανάσταση» πρέπει να επιμείνει με σθένος στις ιδέες του και να υπομείνει πολλά για να πετύχει την ενδυνάμωση της δημοκρατίας μας που θα λειτουργεί από τον λαό και για τον λαό και όχι για το κομματικό συμφέρον και την τσέπη των λίγων. Ο λαός μας είναι σοφός, πάντα ήταν και σήμερα είναι και πολιτικά πιο ώριμος για να διώξει το σάπιο κομματικό σύστημα φέρνοντας την δημοκρατία στη χώρα μας. Σε όλον αυτόν τον αγώνα οι νέοι της χώρας μας πρέπει να βγουν μπροστά και να ενισχύσουν τις νέες και καινοτόμες ιδέες δίχως φόβο και κόντρα στη διαφθορά.