Το πολιτικό Ισλάμ και το καθεστώς Ερντογάν της Τουρκίας, έλαβε μία αδιανόητη απόφαση για την εποχή μας. Μέσω ενός αυταρχικού διατάγματος, ένας ιερός ναός μιας θρησκείας, θα «κυριευθεί» από τον κατακτητή, θα καταπατηθεί, θα αμαυρωθεί και θα μετατραπεί σε λάφυρο ενός άλλου δόγματος.
Πρόκειται για καταστάσεις που θυμίζουν βάρβαρες και ανθρωποφάγες εποχές, οι οποίες δεν έχουν καμία σχέση, ούτε με τον πολιτισμό ούτε με τον άνθρωπο.
Καθίσταται λοιπόν σαφές, πως το γειτονικό καθεστώς είναι ένα άναρχο, ιμπεριαλιστικό και αιμοσταγές μόρφωμα, το οποίο είτε θα το αφανίσει η ανθρωπότητα, είτε αυτό θα αφανίσει την ανθρωπότητα την ίδια. Δίχως στρογγυλέματα, αν επιτρέψουμε στην εποχή μας, να κατακτά και να κυριεύει η μία θρησκεία την άλλη, να την κατατρώει και να την καταπίνει, δεν κινδυνεύουμε απλά να επαναφέρουμε έναν ιδεολογικό και πολιτιστικό Μεσαίωνα, αλλά θέτουμε σε κίνδυνο την ίδια την ασφάλεια και την ειρήνη των λαών στην περιοχή. Μια ειρήνη, η οποία ιδιαίτερα στην Ευρώπη, κατακτήθηκε με αγώνες και κόπο.
Ως εκ τούτου, η Ελληνική πολιτεία πρέπει επιτέλους να αποκτήσει κάτι που της είναι παντελώς άγνωστο: γεωπολιτική προοπτική και συνείδηση. Δυστυχώς για εμάς, η Ελλάδα δεν συνορεύει με την Ολλανδία και το Βέλγιο, αλλά με τον χειρότερο δυνατό γείτονα στον πλανήτη. Το κανιβαλιστικό μόρφωμα των λαών, που λέγεται Τουρκία.
Η πατρίδα μας είναι η πρώτη που οφείλει να εγγυάται την ανεξιθρησκεία των πολιτών. Πολύ πριν την Ιερά Εξέταση και τις διώξεις αλλοδόξων, η Αθήνα δέχτηκε στους κόλπους της, μέσω του λιμανιού και του εμπορίου της, όλους τους λαούς της Μεσογείου και τις πεποιθήσεις των. Η Ευρώπη αποτελεί απλός ουραγός και αποτυχημένος μάλιστα.
Το ολιγαρχικό Ιερατείο των Βρυξελλών, έχει αποτύχει εντελώς καθότι δεν αντιλαμβάνεται (ή τουλάχιστον έτσι προσποιείται) την επιθετικότητα του πολιτικού Ισλάμ της Τουρκίας.
Όταν η Τουρκία, στην αρχή της μνημονιακής κρίσης στην Ελλάδα, την οποία προκάλεσε το πολιτικό προσωπικό της χώρας – ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Σύριζα – έτεινε δήθεν χέρι βοηθείας και μας προσέφερε να χρηματοδοτήσει η ίδια το υπό ανέγερση τότε τζαμί στην Αθήνα, μόνο οι μωροί και οι εφιάλτες δεν συνειδητοποιούσαν την επαπειλούμενη γεωπολιτική επίθεση.
Η Τουρκία δεν είναι ούτε ένα φιλικό, ούτε ένα ανεκτικό, ούτε ένα φιλειρηνικό κράτος. Επιθυμούσε και επιθυμεί να διεξάγει εντός της Αθήνας, ένα παιχνίδι παρόμοιο με αυτό του Τουρκικού προξενείο της Θράκης. Να πολιτικοποιήσει το τζαμί και να βάλλει κατά της χώρας μας, μέσα από την ίδια την πρωτεύουσά της.
Για τον σκοπό αυτό, έψαξε και βρήκε τους χρήσιμους ηλίθιους των ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, ΚΚΕ, Ποταμιού και Ένωσης Κεντρώων, και υπερψήφισαν, είτε με δόλο, είτε με εγκληματική άγνοια, την κατασκευή τζαμιού στον Βοτανικό.
Αντί λοιπόν να έχουμε βουλευτές – θρασίμια που εξυπηρετούν τον τύραννο Ερντογάν και παίζουν το παιχνίδι του στην περιοχή, η πολιτεία πρέπει να βάλει σε προτεραιότητα την ασφάλεια της κοινωνίας και των πολιτών, μετατρέποντας τον δούρειο ίππο του «Σουλτάνου», από τζαμί, σε μνημείο και κέντρο δημοκρατίας.
Η χώρα μας είναι η γενέτειρα της δημοκρατίας. Η Αθήνα είναι το σημείο μηδέν αυτής της γέννησης. Συνιδρυτές της δημοκρατίας υπήρξαν ιστορικές προσωπικότητες του Ελληνισμού, όπως ο Σόλων, ο Κλεισθένης, ο Εφιάλτης (γιος του Σοφωνίδη) και ο Περικλής. Σωστό ή λάθος, ο Κλεισθένης θεωρείται και αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως ο πατέρας και θεμελιωτής της οικουμενικής ιδέας που λέγεται δημοκρατία. Και όμως, αυτός ο Αθηναίος δημοκρατικός θεμελιωτής, δεν τιμάται πουθενά σήμερα στην πατρίδα μας. Ούτε καν στην ίδια του την πόλη.
Ο χώρος του Βοτανικού και ο περιβάλλοντας ελαιώνας, με τις μεγάλες και άνετες εκτάσεις του, ενδείκνυται όσο κανείς για να τιμήσουμε τη δημοκρατική ιστορία της πρωτεύουσάς μας.
Ο Ελληνισμός, αντί για να μελετά, να βελτιώνει και να επεκτείνει τη δημοκρατία σε παγκόσμιο επίπεδο ως οφείλει, ταΐζει τα ραμολιμέντα της ολιγαρχίας, τα οποία σκορπάνε τον εθνικό μας πλούτο σε αντιδημοκρατικές αναξιότητες όπως το δυσώδες «ίδρυμα της βουλής για τον κοινοβουλευτισμό και τη δημοκρατία». Αντί λοιπόν για κοινοβουλευτισμούς και λοιπές αθλιότητες, αντί για τζαμιά και κατευνασμούς της Τουρκίας, ο Βοτανικός μπορεί και πρέπει να μετατραπεί σε ένα κέντρο δημοκρατίας. Με μνημεία στους ήρωες και τους συνιδρυτές της, αλλά και με ένα σύγχρονο ινστιτούτο μελετών και έρευνας.
Ένα ηρώο για τους πολιτικούς της πραγματικής δημοκρατίας (πάντα σε αντιδιαστολή με τον κοινοβουλευτισμό), και ένα χώρο μάθησης και ακαδημαϊκής μελέτης για το καλό της ανθρωπότητας.
Βρισκόμενος κυριολεκτικά, μία ανάσα από το μητροπολιτικό κέντρο της Αθήνας, ο «δημοκρατικός» Βοτανικός, μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης φοιτητών, ερευνητών και επαγγελματιών της εφαρμοσμένης πολιτικής και δημοκρατίας. Με σκοπό την παραγωγή νέων και καινοτόμων δημοκρατικών πρακτικών, εργαλείων και εφαρμογών, αλλά και με έμφαση στην αυτοδιοίκηση, την ηλεκτρονική συμμετοχή και δημοκρατία, η Αθήνα μπορεί να ξαναμπεί στον παγκόσμιο πολιτικό χάρτη.
Να ανακαταλάβει η πόλη μας τη θέση που της αξίζει, όχι του κατευνασμού και της γονυκλισίας στον τύραννο, όχι του πολέμου των θρησκειών και των λαών, αλλά της ιστορίας, του πολιτισμού, του πνεύματος και της ελευθερίας.
- Σταύρος Καλεντερίδης