Με αφορμή την αιματηρή επέτειο της εισβολής στην Κύπρο συλλογίζομαι την συνεχόμενη, επί δεκαετίες, κατάντια και παρακμιακή πολιτική του ελλαδικού κράτους και των κυβερνήσεών του απέναντι στον τραυματισμένο έως αναπηρίας ελληνισμό της Κύπρου. Ένα μεγάλο κομμάτι ελληνισμού αφημένο στην τύχη του, έρμαιο στην αιώνια λυσσασμένη ύαινα που λέγεται Τουρκία. Αυτό το κράτος- ντροπή της υφηλίου. Που παρότι κάνει ό,τι μπορεί για να μας τρίψει στο πρόσωπο τις φασιστικές, δολοφονικές, τρομοκρατικές της πεποιθήσεις και δράσεις, η πολιτική ελίτ της χώρας μας, ούσα κατά τα λοιπά λαλίστατη, δεν αρθρώνει λόγο και ούσα αρτιμελής δεν κινείται.
Σκέφτομαι πως πρώτοι ο Γλέζος και ο Σάντας υποκινούμενοι από τον πόθο για ελευθερία, με θάρρος και λεβεντιά κατέβασαν τη γερμανική φασιστική σημαία από τον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Γιατί είπαν πως ήταν ντροπή και ύβρις να ανεμίζει αυτό το παλιόπανο στο σύμβολο των συμβόλων. Πατώντας πάνω στα χνάρια τους, δεύτερος στη σειρά ο Σολωμός Σολωμού. Προφανώς, υποκινούμενος από τον ίδιο πόθο για ελευθερία, με περίσσιο θάρρος και ανδρεία αντικρίζοντας με γενναιότητα, περηφάνια και δίχως ίχνος φόβου και δουλείας τους δολοφόνους του να τον σημαδεύουν, ανεβαίνει σε αυτόν τον άλλο ιστό της ντροπής και της ύβρεως.
Με μεγαλείο ψυχής. Με το τσιγάρο στο στόμα. Αυτό το μεγαλείο ψυχής, αυτά τα πανανθρώπινα ιδανικά και αυτές τις αξίες του ελληνισμού που κάποιοι τρέμουν και εκτός και εντός.
Γιατί για τέτοιες ψυχές ο θάνατος είναι η ίδια η αθανασία. Την τρίτη φορά που μία άλλη γενναία ελληνική ψυχή θα ανέβει σε έναν άλλον και ταυτόχρονα ίδιο ιστό ας είναι και η τελειωτική!
Και να θυμόμαστε πως στην Τουρκία αυτοί οι δολοφόνοι προστατεύονται και επιβραβεύονται με θέσεις και αξιώματα. Στην Ελλάδα το πολιτικό σύστημα, τους ήρωες αγωνιστές τους ειρωνεύεται, τους χλευάζει, μέχρι και που τους λασπώνει. Όσο υπάρχουν τέτοια ελληνικά πολιτικά συστήματα τόσο και χειρότερα θα αναγκαζόμαστε να ανεχόμαστε αντίστοιχες «Τουρκίες». Και κάθε τόσο το σενάριο θα επαναλαμβάνεται. Με μία διεθνή κοινότητα που θα κοιτάει αλλά δεν θα βλέπει, θα ακούει αλλά δεν θα καταλαβαίνει και η γλώσσα της θα δένεται κόμπος. Ωραίοι υπερασπιστές της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Να σας χαιρόμαστε.
Και έτσι ληθαργικά φτάσαμε τα 47 χρόνια του αίσχους. Επιτέλους φτάνει. Αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής τώρα. Επιστροφή των προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες. Ποινικές διώξεις της Τουρκίας για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Αποζημιώσεις.
Λευτεριά στην Κύπρο!!!
Αφυπνιστείτε και αντισταθείτε!
- Αναστασία Καραπατόγλου