Η χώρα μας βρίσκεται ενώπιον μιας νέας οικονομικής κρίσης. Μιας κρίσης, που αν αναλογιστούμε τις συμπληγάδες των μνημονίων από τα οποία ακόμα δεν έχει διαφύγει η πατρίδα μας, απειλεί να γίνει οικονομική καταστροφή.
Η Ελλάδα δεν αντιμετωπίζει μόνο τα προβλήματα που θα αντιμετωπίσουν και οι λοιπές χώρες του πλανήτη. Υπάρχουν δύο παράγοντες που διαφοροποιούν τη δική μας περίπτωση. Αρχικά, διαφέρουμε λόγω της καθημαγμένης μας οικονομίας, έπειτα από δεκαετίες ληστρικής κακοδιαχείρισης από τα κόμματα της μεταπολίτευσης και την τραγική κατάληξη στον «αστερισμό» των μνημονίων, στον οποίο έχει παγιδευτεί η Ελλάδα από το 2009. Από την άλλη, μας διαφοροποιεί και η σχεδόν αποκλειστική οικονομική μας εξάρτηση από έναν τομέα ο οποίος έχει πληγεί όσο λίγοι εν μέσω της παρούσας υγειονομικής κρίσης. Πρόκειται βέβαια για τον τουρισμό.
Πολλά είναι άγνωστα σχετικά με την ασθένεια που αντιμετωπίζει σήμερα η ανθρωπότητα, όπως το πότε θα υπάρξει σχετικό εμβόλιο ή/και φάρμακο. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο τουρισμός, θα είναι ο τελευταίος τομέας ο οποίος θα ανακάμψει, όταν και εφόσον βρεθούν οι φαρμακευτικές λύσεις κατά του Covid-19. Με τη δεινή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, και τα πιο αισιόδοξα σενάρια στον τουρισμό να μιλούν για επάνοδο του κλάδου στα τέλη του 2021, η χώρα μας θα αναγκαστεί να αναζητήσει νέες και πιθανώς δημιουργικές οικονομικές λύσεις.
Έχοντας συνειδητοποιήσει πόσο ευάλωτος είναι ο τουρισμός στις διεθνείς εξελίξεις (πανδημίες, πόλεμοι, οικονομία, κτλ.), και κατ’ επέκταση πόσο ευάλωτη καθίσταται η χώρα μας με τη σχεδόν μονοσήμαντη στήριξη της στον εν λόγω τομέα, ήρθε η ώρα να εξετάσουμε και να αναπτύξουμε τις εναλλακτικές επιλογές μας. Αξίζει ωστόσο να ειπωθεί, πως η εμμονή και ο περιορισμός των δυνατοτήτων της Ελλάδας στον τουρισμό, αποτελεί αποκλειστική ευθύνη των εθνικών μας ολετήρων, των ράθυμων κηφήνων του κοινοβουλευτισμού, οι οποίοι είτε από τεμπελιά και ανικανότητα, είτε από μειοδοσία, επιχείρησαν όλα αυτά τα χρόνια να μας κάνουν το θέρετρο διασκέδασης της Ευρώπης.
Η Ελλάδα, αν και μοναδική στον κόσμο για την ομορφιά, τον πολιτισμό και την ιστορία της, δεν έχει αξιοποιήσει τη δυναμική της στη σύγχρονη εποχή. Εξερχόμενοι του τενάγους της κρίσης, έφτασε η στιγμή να εξετάσουμε νέες πηγές ανάπτυξης και εσόδων για την πατρίδα μας. Είμαστε άλλωστε υποχρεωμένοι να το πράξουμε, αν θέλουμε να επιβιώσουμε, αλλά και να αναγεννηθούμε ως έθνος. Η χρονική αυτή συγκυρία δημιουργεί με άλλα λόγια, ούτε λίγο ούτε πολύ, τις συνθήκες για την επιδίωξη ενός σύγχρονου ελληνικού οράματος.
Στο δέλτα – πολιτική επανάσταση, έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στην ανάγκη να αποκτήσει ξανά η χώρα μας έναν υπερήφανο και ενωτικό, εθνικό στόχο. Το τελευταίο εθνικό όραμα της Ελλάδας, η Μεγάλη Ιδέα, εξέπνευσε με την Μικρασιατική καταστροφή και έκτοτε η χώρα μας οδηγείται κυριολεκτικά στο πουθενά, δίχως έμπνευση, δίχως πυξίδα και δίχως ορίζοντα.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να εξετάσουμε τι μορφή μπορεί να λάβει ένα σύγχρονο όραμα για την Ελλάδα. Δεδομένων των διεθνών εξελίξεων, ένα σύγχρονο Ελληνικό όραμα δεν πρέπει να είναι τίποτα λιγότερο από μια προσπάθεια ανάδειξης της χώρας σε μια μεγάλη δύναμη σε έναν συγκεκριμένο, εθνικά ανταγωνιστικό τομέα. Μιλώντας πάντα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, πρέπει να εξερευνήσουμε τη δυνατότητα να πρωταγωνιστήσει η χώρα μας παγκοσμίως σε κλάδους μεγάλης δυνητικής δυναμικής για αυτήν, με απώτερο σκοπό την ανάδειξη της σε μια μεγάλη δύναμη, εκπαιδευτική, ενεργειακή, πολιτιστική, ναυτιλιακή, κ.ά.
Επιγραμματικά, η Ελλάδα μπορεί να στοχεύσει στην ανάδειξη της σε μια εκπαιδευτική δύναμη δεδομένης της ιστορίας της, και την πληθώρα επιστημών και τεχνών που καλλιεργήθηκαν πρώτα από τους Έλληνες. Θα ήταν για παράδειγμα πολύ δύσκολο να διαφωνήσει κανείς με μια εθνική προσπάθεια που θα στόχευε να καταστήσει την Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών ως το πανεπιστήμιο όλων των πανεπιστημίων.
Στον ενεργειακό τομέα η χώρα μας οφείλει να πρωτοπορήσει, αξιοποιώντας τον ανανεώσιμο ενεργειακό της πλούτο, τον ορυκτό πλούτο του Αιγαίου (με κυρίαρχη εθνική πολιτική που θα της τον διασφαλίσει), όπως και επίσης πρωταγωνιστώντας στον ανερχόμενο κλάδο της υδροηλεκτρικής ενέργειας που προέρχεται από την αξιοποίηση των θαλάσσιων κυμάτων.
Πιθανώς πιο εύκολα θα μπορούσε να πραγματωθεί το όραμα για μια Ελλάδα ως μεγάλη πολιτιστική δύναμη, βασισμένη στις τέχνες και τον κλασικό πολιτισμό αλλά αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και το σημερινό μας χαρακτήρα, επιφέροντας εν τέλει πολλαπλά οφέλη για τη χώρα. Και σε αυτή την περίπτωση όμως πρέπει να απαρνηθούμε τις πεπατημένες των παραδοσιακών πολιτικών και να αναζητήσουμε, νέα και σύγχρονα μονοπάτια για να γίνουμε ανταγωνιστικοί και πρωτοπόροι.
Ομοίως, η Ελλάδα με τον μεγαλύτερο στόλο παγκοσμίως, μπορεί να καταστεί μια μεγάλη δύναμη στην ναυτιλία και τις υποστηρικτικές της βιομηχανίες και δραστηριότητες. Για παράδειγμα, μπορούμε να διεκδικήσουμε την έδρα διεθνών οργανισμών όπως ο Διεθνής Ναυτιλιακός Οργανισμός (ΙΜΟ). Η Ελληνική σημαία στα πλοία οφείλει να γίνει η πιο ανταγωνιστική και να επιφέρει προνόμια και αίγλη, όπως εξίσου ποιοτικά πρέπει να ξαναγίνουν τα ξεχασμένα αλλά ιστορικά Ελληνικά ναυπηγεία. Επιπλέον, το Ελληνικό ναυτικό δίκαιο μπορεί να εξισωθεί σε βαρύτητα με το Αγγλικό, το οποίο προς το παρόν μονοπωλεί τις συναλλαγές. Οι υποστηρικτικές βιομηχανίες της ναυτιλίας (μεσίτες πλοίων και φορτίων, εφοδιασμός πλοίων, εκπαίδευση πληρωμάτων/στελεχών) πρέπει να αναπτυχθούν με σκοπό να πρωτοστατήσουν παγκοσμίως ενώ αντίστοιχη προσπάθεια πρέπει να γίνει και στον χρηματοπιστωτικό κλάδο με την προώθηση ανάπτυξης ναυτιλιακών τμημάτων στις Ελληνικές τράπεζες. Τέλος, αυξημένη βαρύτητα πρέπει να δοθεί και στον σχετικό ακαδημαϊκό/εκπαιδευτικό τομέα με στόχο τη βέλτιστη εκπαίδευση και μετεκπαίδευση των στελεχών των πλοίων και των ναυτιλιακών εταιριών.
Οι ιδέες δεν περιορίζονται βεβαίως εδώ. Μαζί με την αναζήτηση και προσπάθεια επίτευξης ενός σύγχρονου ελληνικού οράματος, μας δίνεται η ευκαιρία να φροντίσουμε το περιβάλλον μας, να καθαρίσουμε τις θάλασσές μας, να εξασφαλίσουμε την πρόσβαση των πολιτών μας στον αιγιαλό, να λύσουμε το στεγαστικό πρόβλημα των μεγαλουπόλεων, να ενισχύσουμε τους καλλιτέχνες, την τοπική παραγωγή και τις νεοφυείς επιχειρήσεις. Πρακτικές οι οποίες θα ενισχύσουν εν καιρώ και την τουριστική αξία της χώρας μας, προσδίδοντάς της ποιοτικά, και όχι ευκαιριακά, χαρακτηριστικά.
Ας μην ξεχνάμε ότι την επομένη της υγειονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, οι οικονομικά ασθενέστερες χώρες θα βρεθούν σε θέση συγκριτικής αδυναμίας. Συνεπώς δεν πρέπει και δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε την πεπατημένη του δανεισμού, της λιτότητας και των μνημονίων που πρεσβεύουν οι μαθητευόμενοι μάγοι της οικονομίας και των κομμάτων.
Αντιθέτως, η επιδίωξη ενός εθνικού οράματος έχει την ικανότητα να εμπνεύσει την κοινωνία και να αναζωογονήσει την οικονομία. Αφού λοιπόν εξέλθουμε της κρίσης, οφείλουμε να θέσουμε άμεσα τις βάσεις για δημιουργία, συνεννόηση, και ενωτική εθνική προσπάθεια. Για ένα σύγχρονο όραμα, το οποίο θα δημιουργήσει τις συνθήκες για αφύπνιση, ανάπτυξη, όρεξη για δουλειά, και εν τέλει εθνική αναγέννηση και επιτυχία. Μέσω αυτού μπορούμε να φέρουμε μια νέα πνοή στην πατρίδα μας. Να εισέλθουμε σε μία νέα εποχή για την Ελλάδα, με όσο το δυνατόν περισσότερη οικονομική και εθνική ανεξαρτησία.
Αυτός είναι ο στόχος, αυτός και ο αγώνας μας.
Δήλωσε συμμετοχή με ένα email στο connect@todelta.gr
- Σταύρος Καλεντερίδης