Ένα από τα μακροχρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελληνική Αστυνομία είναι ο συγκεντρωτικός έλεγχος που ασκεί η Αθήνα και το εκάστοτε κυβερνών κόμμα. Ο απευθείας έλεγχος όλων των αστυνομικών δυνάμεων από το υδροκέφαλο Μαξίμου, οδηγεί πολλές φορές σε κακοδιαχείριση λόγω των κομματικών κριτηρίων που επικρατούν στη λήψη αποφάσεων και στην αναντιστοιχία που υπάρχει μεταξύ του κεντρικού κράτους και των τοπικών κοινωνιών.
Για την αντιμετώπιση αυτών των χρόνιων αγκυλώσεων απαιτούνται ρηξικέλευθες προτάσεις με στόχο την αναβάθμιση της αστυνομικής αρχής. Προτάσεις που θα οδηγήσουν στην απελευθέρωση του αστυνομικού σώματος από το κομματικό κράτος και θα εξασφαλίσουν την υγιή διασύνδεση αστυνομίας – τοπικών αρχών – κοινωνίας και πολιτών. Αναλυτικά:
1) Χρειάζεται να υπάρξει επιτέλους τοπική αυτοτέλεια για τις εκάστοτε αστυνομικές διευθύνσεις. Η αστυνομία δηλαδή να υπάγεται απευθείας στους δήμους. Να αναδιαμορφωθεί και να ανασυσταθεί ως μία Μητροπολιτική Αστυνομία, κατά τα επιτυχημένα πρότυπα και άλλων χωρών του εξωτερικού. Να αποκοπεί ο ομφάλιος λώρος του συγκεντρωτισμού της ΓΑΔΑ, και να λογοδοτούν οι αστυνομικές διοικήσεις απευθείας στις τοπικές πολιτικές ηγεσίες, με γνώμονα την αμεσότερη και πιο αποτελεσματική υπηρεσία των πολιτών. Ο ρόλος της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης μπορεί να παραμείνει απλώς ως επιτελικός, συντονίζοντας επί της ουσίας τους δημάρχους, τους διοικητές των τοπικών αστυνομικών τμημάτων και τους εισαγγελείς. Απαλλαγμένη από τη γραφειοκρατία, αυτή η γραμμή επικοινωνίας και συντονισμού δύναται να συνεισφέρει και στην ορθότερη απόδοση δικαιοσύνης.
Αναλυτικότερα, όλες τις σχετικές αρμοδιότητες όπως επιδόσεις, ταυτότητες, γνήσια υπογραφής, ζητήματα οικοδομών (Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού), και όλα τα αστικής φύσεως ζητήματα (π.χ. διατροφές), θα τα αναλάβει και θα είναι υπεύθυνη η Μητροπολιτική Αστυνομία. Με αυτό τον τρόπο θα αναβαθμιστεί παράλληλα και η υπάρχουσα δημοτική αστυνομία, η οποία θα κληθεί να επιτελέσει πολύ συγκεκριμένο έργο. Εν συνόλω, μία τέτοια ριζική μεταρρύθμιση θα εξασφαλίσει περισσότερη και καλύτερη αστυνόμευση, με περισσότερη ασφάλεια για την κοινωνία και τους πολίτες. Η άμεση διασύνδεση και επαφή των πολιτών και της αστυνομίας στις τοπικές κοινότητες θα επιφέρουν μείωση της εγκληματικότητας και μεγαλύτερο αίσθημα ασφάλειας για όλους.
Τέλος, η συνεργασία του εκάστοτε αστυνομικού διοικητή με τους τοπικούς εκλεγμένους άρχοντες (δημάρχους) θα συμβάλει στην λογοδοσία, την αξιολόγηση και την καλύτερη αστυνόμευση των περιοχών, με βάση πάντα τις εκάστοτε τοπικές ανάγκες, προτεραιότητες και απαιτήσεις.
2) Αντιστοίχως, και σε συνέχεια ιδρύσεως της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη πρέπει να καταργηθεί και να συγχωνευθεί με το Υπουργείο Εσωτερικών, καθότι εκεί υπάγονται και οι δήμοι της χώρας. Με τον τρόπο αυτό μειώνεται η γραφειοκρατία, η κρατική και διοικητική πολυφωνία, η δυσκαμψία των πολυάριθμων δημοσίων υπαλλήλων και των αμέτρητων υπουργών και αξιωματούχων. Επιπροσθέτως, η σχέση του κράτους με τον πολίτη συγκεντρώνεται σε ένα μόνο και ανανεωμένο υπουργείο, έτσι ώστε να καταστεί πιο άμεση και να υπάρξει καλύτερος συντονισμός και καλύτερη οργάνωση.
3) Πέραν της Μητροπολιτικής Αστυνομίας, χρειάζεται να παραμείνει ένας κεντρικός κρατικός αστυνομικός βραχίονας, επιφορτισμένος με τα εγκλήματα του Ποινικού Κώδικα. Ωστόσο, όντας απαλλαγμένος από τα αστικής φύσεως ζητήματα, τα οποία θα αναλάβει και θα καλύψει πλήρως η Μητροπολιτική Αστυνομία στο τοπικό επίπεδο, ο εν λόγω κεντρικός αστυνομικός βραχίονας θα λειτουργεί και αυτός πιο ευέλικτα και πιο αποτελεσματικά.
Επιπροσθέτως, η Ελληνική Αστυνομία πρέπει να απαλλαγεί εν συνόλω και από τις υποχρεώσεις προστασίας των επικίνδυνων στόχων και προσώπων ειδικών κατηγοριών (με εξαίρεση τους κυβερνητικούς φορείς), οι οποίοι μπορούν να αναλάβουν τη προστασία τους με ίδια μέσα, κάτι που ήδη συμβαίνει στην πράξη. Το αυτό μπορεί να συμβεί και για την αστυνόμευση των γηπέδων και των εν γένει αθλητικών εκδηλώσεων, για την ομαλή διεξαγωγή των οποίων μπορούν να φροντίσουν οι ομάδες με τους δικούς τους πόρους (μέσω εταιριών security, κτλ.).
4) Τέλος, πρέπει να θεσμοθετηθούν επιτέλους και χρηστές διαδικασίες πραγματικής και ουσιαστικής αξιολόγησης, με γνώμονα το επίπεδο της Αστυνομίας και την προσφορά στην κοινωνία και τον πολίτη. Για το σκοπό αυτό η αξιολόγηση πρέπει να τεθεί σε νέα και δυναμική βάση, όπου θα δίνεται η δυνατότητα αξιολόγησης προς όλες τις κατευθύνσεις. Να αξιολογεί δηλαδή ο ανώτερος τον κατώτερο αλλά και το αντίστροφο, κάτι που θα εξασφαλίσει την συνολική αξιοκρατία στο σώμα. Στο ίδιο πλαίσιο, οι κρίσεις στην αστυνομία πρέπει να γίνονται με αξιοκρατικά κριτήρια και να απαλλαγούν από τις όποιες πολιτικές ή κομματικές σκοπιμότητες.