Γράφει ο Σταύρος Καλεντερίδης
Η ΝΔ βρίσκεται στα αποδυτήρια και ετοιμάζεται να αναλάβει την εξουσία.
Δεν χρειάζεται να αναφερθούν τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή για την κατάσταση της χώρας μας σήμερα το γαλάζιο κόμμα φέρει τεράστια ευθύνη και συγκεκριμένα τη μερίδα του λέοντος. Επίσης δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνεται κανείς λέγοντας πως τα στελέχη του εν λόγω κόμματος, οι λεγόμενοι «βαρόνοι» όπως επαίρονται με ιλαροτραγικό τρόπο να αυτοχαρακτηρίζονται, είναι οι χειρότεροι των χειροτέρων, επαγγελματίες κηφήνες, αμόρφωτοι κουστουμαρισμένοι, με ξύλινο, πομπώδες λεξιλόγιο και σαφή πρόθεση γονυκλισίας σε συμφέροντα εντός και εκτός συνόρων. Αυτά δεν αποτελούν «νέα». Αυτά είναι η σύγχρονη ιστορία της χώρας μας. Όπως σύγχρονη ιστορία και εθνική ρετσινιά είναι και η σάπια οικογενειοκρατία η οποία δυστυχώς φιλοδοξεί να επιστρέψει με μια από τις χειρότερες «δυναστείες» καταστροφής του τόπου.
Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί ωστόσο, είναι για ποιο λόγο οι νεοδημοκράτες βαρόνοι και τα παιδιά του (στομωμένου πλέον) κομματικού σωλήνα που τους μιμούνται και τους ακολουθούν είναι χειρότεροι από όλους, ακόμα και από τους καταληψίες που μας καταδυναστεύουν τώρα;
Η απάντηση μας αποκαλύφθηκε μόνη της, κατά την απαρχή της κρίσης, το 2009. Όλοι γνωρίζαμε πως το καθεστώς των Βρυξελλών είναι το πλέον αντιδημοκρατικό σε ολόκληρο τον πλανήτη. Μια φαύλη ολιγαρχική ελίτ, η οποία έχοντας πουλήσει την ψυχή της στο τραπεζικό σύστημα (και χειρότερα), λαμβάνει μισόδημες αποφάσεις δίχως να λογοδοτεί πουθενά και χωρίς να λογαριάζει κανέναν. Η επαφή της χώρας μας, το 2009, με την καταστροφική βυζαντινή γραφειοκρατία της Ε.Ε., μας απέδειξε πως οι γελοίοι με τις γραβάτες – Έλληνες πολιτικοί, είναι από το ίδιο σινάφι με τα Ευρωπαϊκά βαμπίρ, απλά κατώτερης ποιότητας και κατηγορίας.
Είτε εξετάσει κανείς τους «πληθωρικούς» γαλάζιους υπουργούς που διέλυσαν ως κυβέρνηση την οικονομία της χώρας, είτε τις καρικατούρες τους – τους σοβαροφανείς μικρομέγαλους νεολαίους που υποδύονται τον ρόλο του ιδεολογικού τους μπαμπά – , είτε τους σάπιους τεχνοκράτες της Ένωσης, διαπιστώνει την ίδια πάστα πολιτικού ανθρωποειδούς. Ένα πολιτικό ον – παράσιτο, το οποίο φυτοζωεί εις βάρος της Ευρωπαϊκής και της Ελληνικής κοινωνίας και των πολιτών τους, δίχως να παράγει τίποτα. Δεν παράγει ούτε ιδέες ούτε λύσεις, παρά μόνο γραφειοκρατία, διαφθορά, κακοδιοίκηση, τραγικά αποτελέσματα και λογαριασμούς που καλύπτονται από εμάς τους πολίτες.
Οι ομοιότητες ωστόσο των αχρείων της Ευρώπης με τους εγχώριους γαλάζιους ολιγάρχες και τους πρώην αφισοκολλητές – νυν προέδρους νεολαίων, δεν σταματάει στο μίσος τους για τη δημοκρατία. Οι σηψαιμικοί νέο-αριστοκράτες μισούν ενδόμυχα τον απλό και κανονικό άνθρωπο μέσα στην εγωπάθεια και την κομματική τους τρέλα για μεγαλεία. Θεωρούν πως αυτοί και μόνον αυτοί μπορούν (και κληρονομικώ δικαίω) να διοικήσουν τον τόπο. Πως οι υπόλοιποι δεν γνωρίζουμε, ενώ χρειαζόμαστε να μας πάρουν από το χέρι οι εκλεκτοί και πεφωτισμένοι πολιτικάντηδες για να μας οδηγήσουν στην πολιτική ευδαιμονία.
Σταδιακά, αποκτούν μέχρι και κοινή εμφάνιση με τους Ευρωπαίους λιμοκοντόρους γραφιάδες, κοινό ντύσιμο και λόγο για να καταλήξουν τα εγχώρια θλιβερά πολιτικά «στρουμφάκια», αυτοί οι θρασύδειλοι απατεώνες να μας επιβουλεύονται με τον χειρότερο τρόπο και να μας κουνούν ταυτόχρονα και το δάχτυλο. Είτε δηλαδή βρεθείς στο κτίριο Μπερλεμόν, στο χολ της παρηκμασμένης Κομισιόν, είτε στα κεντρικά της Νουδούλας, ακούς παντού την ίδια γλώσσα του προσκυνημένου.
Αυτό το πολιτικό είδος ανθρωποειδούς είναι μια σύγχρονη πολιτική μάστιγα για την ανθρωπότητα. Ο γερασμένος νέος που εμφανίζεται στα παράθυρα μιλώντας για ώρα αλλά δίχως να λέει τίποτα, ο ψευτοψεύτικος επαΐων, ο αισχρός λαδιάρης, ο απεχθής δημαγωγός με τα μεγάλα κενά λόγια και με το «κύρος» που του προσδίδει αποκλειστικά η οικτρή καπιταλιστική του ένδυση, πρέπει να εκλείψει από τον πολιτισμένο κόσμο.
Σε διαφορετική περίπτωση οι πολίτες του κόσμου θα βρίσκονται εγκλωβισμένοι στα δύο γνωστά και αδιέξοδα πολιτικά διλήμματα: 1) λαϊκισμός των βαρβάρων, εθνομηδενισμός, μυωπικές ιδεοληψίες και καταστροφή εκ των έσω, ή 2) ολιγαρχία από πολιτικά ανθρωπάκια – στρουμφάκια, σοφιστείες και οικονομικές φόρμουλες, πολιτική σήψη, έκλυση ηθών, πελατειακό κράτος και κανιβαλισμός της κοινωνίας μας.
Ας σπάσουμε επιτέλους τον φαύλο κύκλο των φαύλων κυβερνώντων, ας στείλουμε τους νεοδημοκράτες δεινόσαυρους που καραδοκούν, όχι στα αποδυτήρια αλλά στα σπίτια τους, μιας και είναι αποδεδειγμένα ανίκανοι, και ας αποκτήσουμε την εξουσία εμείς οι ελεύθεροι πολίτες.
Δίχως κόμματα, χρώματα και ταμπέλες. Με το δέλτα – μια πλατφόρμα ιδεών και πολιτικής δράσης.
Μια δημοκρατική επανάσταση.