Έχουμε αναρωτηθεί σε τι κράτος θέλουμε ζούμε; Προτιμάμε ένα κράτος δεσποτικό, αυταρχικό, δικτατορικό; Ή μήπως αυτού του είδους τις πολιτείες τις αποστρεφόμαστε; Θέλουμε να έχουμε δικαιώματα συνταγματικά κατοχυρωμένα, τα οποία να τηρούν οι κρατικοί λειτουργοί; Ή θα επιλέγαμε να ζήσουμε, να εργαστούμε και να κάνουμε οικογένεια σε κράτη όπου η εξουσία αποφασίζει και διατάσσει αγνοώντας τις προθέσεις μας;
Οι ανωτέρω ερωτήσεις ή για την ακρίβεια οι απαντήσεις επ’ αυτών των ερωτήσεων είναι ιδιαιτέρως κρίσιμες για ολόκληρο τον βίο μας. Όποιος επιθυμεί ένα αυταρχικό κράτος, π.χ. Τουρκία, Βενεζουέλα, δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί την αξία της δημοκρατίας, την αρετή και την ευθύνη της επιλογής εκ μέρους των πολιτών. Από την άλλη, όποιος θέλει να έχει κατοχυρωμένα τα δικαιώματά του και το κράτος να τα σέβεται θα πρέπει να κοπιάζει για την δημοκρατία. Οφείλει να είναι ενεργός δημοκράτης από την ενηλικίωσή του έως και το τέλος της ζωής του. Πώς; Με κάθε δυνατό τρόπο. Και καταρχάς, συμμετέχοντας στις εκλογές. Σε όλες τις εκλογές. Όσοι ψηφίζουν έχουν λόγο, όσοι απέχουν δεν έχουν εξ αντικειμένου. Η επιλογή να μείνεις έξω από μια μάχη δεν είναι ένδειξη θάρρους. Το θάρρος απαιτεί να παίρνεις θέση. Και η κατόπιν ώριμης σκέψεως επιλογή σε μια δημοκρατία δείχνει τόλμη. Ουδείς θα χειρίζεται τις υποθέσεις μας, τη ζωή μας και την ύπαρξη του έθνους μας στα τυφλά. Σε κανέναν δεν θα δώσουμε λευκή εξουσιοδότηση να διαχειριστεί την τύχη μας.
Όλοι συμφωνούμε στις βασικές έννοιες, αλλά δεν ενεργούμε αναλόγως. Άλλωστε είναι πιο βολική η μη συμμετοχή που άγει και στην εύκολη κρίση όλων.
Εν πάση περιπτώσει, όπως οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται, η πατρίδα μας βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο, που απαγορεύονται οι θεσμικές και πολιτικές παλινωδίες. Με τη Μακεδονία μας πληγωμένη και την Τουρκία να οδεύει ανενόχλητη και προς τον Αττίλα 3 δεν διαθέτουμε πολυτέλεια ανοχής σε πολιτικούς κανίβαλους.
Έκαστος εξ ημών έχει το αναφαίρετο, αναπαλλοτρίωτο και απεριόριστο δικαίωμα να επιλέξει όποιο κόμμα επιθυμεί. Αλλά ας επιλέξει. Αυτό προέχει. Αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε όλοι.
- Παναγιώτης Μπαλακτάρης