Υπάρχει ένα χρόνιο πρόβλημα στη χώρα μας που ακούει στο όνομα Σύνταγμα της Ελλάδας.
Αποτελεί μάλιστα την καρδιά όλων των δεινών και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε μέχρι και σήμερα. Στα πλαίσια της χειραγώγησης των πολιτών, οι εκάστοτε κυβερνήσεις αναθεωρούν το αντιδημοκρατικό σύνταγμα της χώρας, με τη δήθεν πρόφαση πως επιθυμούν να το «εκδημοκρατικοποιήσουν». «Κουτσοφτιάχνουν», με άλλα λόγια, ένα κατάπτυστο νομικό κείμενο, το οποίο συντάχθηκε το 1975 για να καταστρέψει την Ελλάδα και κάθε ίχνος δημοκρατίας σε αυτήν.
Ένα νέο επεισόδιο αυτού του θλιβερού δράματος βιώσαμε πρόσφατα στις ποταπές προτάσεις συνταγματικής αναθεώρησης της κυβέρνησης. Ποταπές μα και συνάμα ύπουλες.
Αρχικά, οι πολιτικοί φωστήρες αποφάσισαν να καταπιαστούν με το «μείζον» ζήτημα του τρόπου ανάδειξης του Προέδρου της Δημοκρατίας. Λες και ενδιαφέρεται κανείς για το πώς αναδεικνύεται ο συμβολικός, αχρείαστος και οικονομικά επιζήμιος, για τους φορολογούμενους, ΠτΔ. Ενώ λοιπόν τα κόμματα συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται το ανύπαρκτο αυτό θέμα για μικροπολιτικές τους σκοπιμότητες, αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι η άμεση κατάργηση αυτής της κοστοβόρας και τελετουργικής πολιτικής μαριονέτας.
Στη συνέχεια, οι γαλάζιοι κρατιστές επιδίωξαν να ενισχύσουν την ανθρωποφάγα γραφειοκρατία της Ελλάδας, ενισχύοντας και αυγατίζοντας τις «Ανεξάρτητες» αρχές. Αρχές που μόνο ανεξάρτητες δεν πρόκειται να είναι, θα υπηρετούν ευθέως τον εκάστοτε βαρονίσκο και υπουργό, ενώ θα κάνουν τη ζωή του πολίτη λίγο ακόμα πιο δύσκολη. Με την ενίσχυση λοιπόν των εξαρτημένων και κομματικών αρχών, η ΝΔ κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από όλους: υπερμεγενθύνει τη μάστιγα της γραφειοκρατίας και της κρατικής ακινησίας και δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας για να εξυπηρετήσει τους κομματικούς της πελάτες.
Κορύφωση της συνταγματικής αναθεώρησης της ΝΔ, αποτέλεσε η σαφής εξαπάτηση των Ελλήνων του εξωτερικού. Η κυβέρνηση επιχείρησε δίχως αιδώ να ξεγελάσει τους πολίτες που βρίσκονται εκτός Ελληνικής επικράτειας, ισχυριζόμενη ότι τους εξασφάλισε κάποιο υποτιθέμενο δικαίωμα ψήφου. Αντιθέτως, θέτοντας αυστηρές προϋποθέσεις για εγγραφή στους εκλογικούς καταλόγους (ο ψηφοφόρος να έχει ζήσει 2 έτη στην Ελλάδα κατά τα τελευταία 35 έτη), απέκλεισαν εντελώς τους απόδημους, πουλώντας τους νίκες, κατακτήσεις και κομφετί. Αυτό που ουσιαστικά έκαναν ήταν να δώσουν το δικαίωμα ψήφου στις Ελληνίδες και τους Έλληνες τους οποίους το άθλιο πολιτικό προσωπικό οδήγησε εκτός χώρας από την εποχή του πρώτου μνημονίου μέχρι και σήμερα. Τόλμησαν δηλαδή να χρυσώσουν το χάπι στα νέα παιδιά που αυτοί οι ίδιοι εξόρισαν από την πατρίδα τους, δίνοντας τους το δικαίωμα(!) της απομακρυσμένης ψήφου. Και όλα αυτά, εμφανίζοντας την πράξη τους ως ευγενή γενναιοδωρία!
Αν δεν υπήρχαν κόμματα σαν την παλαιοκομματική ΝΔ, τα παιδιά αυτά θα είχαν παραμείνει στην Ελλάδα. Ντροπή και θράσος. Αυτό που χρειάζεται η κοινωνία, είναι πολιτικοί επιπέδου ΝΔ να φεύγουν από την εξουσία, για να μην αναγκάζονται οι νέες και οι νέοι να φεύγουν απ’ τα σπίτια τους.
Το χειρότερο όμως όλων ήταν η αύξηση των βουλευτών επικρατείας από 12 σε 15. Οι εν λόγω «βουλευτές» δεν εκλέγονται από τους πολίτες αλλά διορίζονται ευθέως από τα κομματικά αφεντικά. Μάλιστα, αν ανατρέξει κανείς στους «τιτάνες της πολιτικής» που αναδείχθηκαν από το ψηφοδέλτιο επικρατείας όλα αυτά τα χρόνια και την καταστροφή που αυτοί επέφεραν στην Ελλάδα, καταλαβαίνει πόσο επιζήμιοι είναι.
Η εγκληματική μεταρρύθμιση της ΝΔ, παραχωρεί 3 έδρες επικρατείας στους Έλληνες του εξωτερικού, απαγορεύοντάς τους να ψηφίσουν τους πολιτικούς της αρεσκείας τους. Αντιθέτως, τους επιβάλλει να ψηφίζουν κόμματα και όχι πρόσωπα, για να ισχυροποιήσει την κομματοκρατία στον Ελληνισμό, μεταδίδοντάς την σε όλα τα πέρατα της οικουμένης. Αυτό είναι το μεγαλόπνοο όραμα της διεφθαρμένης Νέας Δημοκρατίας.
Αν προσθέσουμε στους (πλέον) 15 βουλευτές επικρατείας και τους 50 βουλευτές «bonus» του πρώτου κόμματος, τότε καταλήγουμε στον εξωφρενικό αριθμό των 65 βουλευτών που δεν επιλέγονται ούτε καν έμμεσα από τους πολίτες! Με τον ολοκληρωτισμό δηλαδή της ΝΔ, ο ένας στους πέντε βουλευτές δεν εκλέγεται, αλλά διορίζεται στη θέση του από τους κομματικούς αφέντες. Στο σημείο αυτό, η αυταρχική τάση του κυβερνώντος κόμματος καθίσταται σαφής, μιας και μειώνοντας τους εκλεγμένους βουλευτές, καθώς ταυτόχρονα αυξάνεις τους διορισμένους βουλευτές επικρατείας, οδηγείς τη χώρα στο τελευταίο βήμα αυτού του δημοκρατικού εκφυλισμού, που δεν είναι άλλο, από την νομοτελειακή κατάργηση και της ίδιας της εκλογικής διαδικασίας.
Η ταύτιση των γαλάζιων με τον ολοκληρωτισμό και την απολυταρχία παραμένει επίκαιρη όσο ποτέ.
- Σταύρος Καλεντερίδης