Της Μαρίας Καραμέτου, πολιτικός επιστήμονας
Αξιοκρατία και δημόσια διοίκηση: Δύο λέξεις που ενώ θα έπρεπε να είναι αλληλένδετες στους περισσότερους μόνο γέλιο και αγανάκτηση μπορούν να προκαλέσουν. Δεν είναι κοινό μυστικό και πλέον όχι μόνο οι πολίτες της Ελλάδας αλλά δυστυχώς και ολόκληρη η Ευρώπη γνωρίζει πως η ελληνική δημόσια διοίκηση αποτελεί σημαντική τροχοπέδη για τον εκσυγχρονισμό της χώρας και κατ’ επέκταση και της απερχόμενης ανάπτυξης.
Η αναμόρφωση της δημόσιας διοίκησης δεν είναι θέμα μόνο προσέλκυσης και υλοποίησης επενδύσεων που θα δώσουν ώθηση στην οικονομία αλλά και καλύτερης εξυπηρέτησης της καθημερινότητας των πολιτών. Δυστυχώς όμως, ένα σημαντικό κομμάτι της αποτελείται από ανθρώπους που δεν έχουν στοιχειώδη σχετική μόρφωση, κατάρτιση ή εμπειρία, και απλώς “έτυχε” να βρεθούν στο δημόσιο εξασφαλίζοντας μονιμότητα και ένα καλό μισθό.
Η πελατειοκρατία αποτελεί βασική παθογένεια του πολιτικού συστήματος της μεταπολίτευσης και ένας από τους βασικούς λόγους που η χώρα έφτασε στα πρόθυρα πτώχευσης (τουλάχιστον τυπικής). Ο κάθε βουλευτής, υπουργός, στο όνομα της επανεκλογής του τοποθετούσε ακόμα και σε νευραλγικές θέσεις άτομα από το οικογενειακό και φιλικό του περιβάλλον, με αποτέλεσμα τη διόγκωση του δημοσίου, την υπερσυγκέντρωση στελεχών άνευ χαρτοφυλακίου, χωρίς αντικείμενο δουλειάς ενώ παράλληλα την ευθύνη για την υλοποίηση της δουλειάς την επωμίζονται ακόμη και σήμερα λίγοι άνθρωποι που δέχονται ταυτόχρονα τα πυρά όλων ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν δουλεύουν και επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.
Αν και δεν θα έπρεπε να μας παρηγορεί, παρόμοιες καταστάσεις εντοπίζονται και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη με πρόσφατο παράδειγμα τον Φρανσουά Φιγιόν όπου το σκάνδαλο με τη σύζυγό του (που θεωρείται ύποπτη για αργομισθία ως «κοινοβουλευτική βοηθός» εισπράττοντας πάνω από 900.000 ευρώ) λέγεται πως του στοίχισε αν όχι την γαλλική προεδρία, τουλάχιστον μια καλύτερη απόδοση ως υποψήφιος με το ρεπουμπλικανικό κόμμα. Η Γαλλία όμως, όπως και να το κάνουμε έχει δομές.. Στην Ελλάδα, κάθε νέα κυβέρνηση συνοδεύεται και με ένα πλήθος δημοσίων υπαλλήλων, με αποτέλεσμα, να μην υπάρχει συνέχεια και αποτελεσματικότητα.
Χρειάζεται λοιπόν να μπει ένα τέλος στον έλεγχο της δημόσιας διοίκησης. Ένα τέλος στη διακριτική ευχέρεια του κάθε υπουργού και αξιωματούχου να διορίζει κατά το δοκούν. Στη χώρα υπάρχουν πάρα πολλοί ικανοί και αξιόλογοι νέοι, με πτυχία, δεξιότητες, που μπορούν να στελεχώσουν επαρκώς το δημόσιο και να οδηγήσουν τη χώρα σε μια νέα εποχή. Η χώρα και οι πολίτες έχουν ανάγκη από αξιοκρατία.
Το δέλτα κατανοεί απόλυτα πόσο σημαντικό είναι αυτό και γι’ αυτό στις ιδέες κοινής λογικής δίνεται έμφαση στην αξιοκρατία. Περισσότερα εδώ: todelta.gr