Η συνεχής ανανέωση της πολιτικής εντολής των βουλευτών 

Σε λίγες ημέρες, οι Έλληνες πολίτες καλούμαστε να προσέλθουμε εκ νέου στην κάλπη για να αναδείξουμε την επόμενη κυβέρνηση της χώρας. Ένα καλό με αυτές τις εκλογικές διαδικασίες είναι ότι μας θέτουν προβληματισμούς και μας αναγκάζουν να σκεπτόμαστε. Για παράδειγμα, γιατί ενώ τα κόμματα και τα πρόσωπα που μας διοικούν αλλάζουν συνεχώς, οι εξελίξεις ακολουθούν την ίδια «γραμμή» και τα πράγματα γίνονται ολοένα και χειρότερα για τον Έλληνα πολίτη και την κοινωνία μας; Πώς γίνεται σε ένα κράτος να υπάρχει τόσο μεγάλη διάσταση απόψεων ανάμεσα σε αυτούς που κυβερνούν και αυτούς που κυβερνώνται για το τι είναι ωφέλιμο και τι βλαβερό για την χώρα; Και από τον συνδυασμό των δύο αυτών ερωτημάτων, έχουμε το μέγα πολιτικό ερώτημα της εποχής μας: πώς γίνεται να αλλάξουμε επιτέλους τα πράγματα και να τα βάλουμε σε μία διορθωτική πορεία, ώστε αυτοί που κυβερνούν να εκτελούν την βούληση αυτών που κυβερνώνται; Ασφαλώς με την δημοκρατία θα πει κανείς, αλλά είναι αδύνατον να εφαρμοστεί σήμερα λόγω των τεράστιων πληθυσμιακών μεγεθών των σημερινών πόλεων. Με τα δημοψηφίσματα πολιτών θα πει ένας άλλος, διότι έτσι οι πολίτες εφαρμόζουν στην πράξη την δημοκρατία. Η αλήθεια όμως δεν βρίσκεται σε καμμία από τις δύο επιλογές.

Ο ευκολότερος και γρηγορότερος τρόπος για να λειτουργήσει το ισχύον σύστημα και δημοκρατικότερα και προς όφελος της κοινωνίας είναι η ιδέα κοινής λογικής του δέλτα για την διαβούλευση των βουλευτών με τους πολίτες. Αυτό είναι το άμεσα εφικτό βήμα για την βελτίωση της πολιτικής στην χώρα μας διότι με τον τρόπο αυτόν το μόνο που κάνουμε είναι να θέτουμε σε πλήρη λειτουργία την αντιπροσωπευτική δομή του πολιτεύματος η οποία τώρα λειτουργεί κατά το ήμισυ. Ενώ δηλαδή μας επιτρέπεται να εκλέγουμε τους αντιπροσώπους μας στο όργανο της Βουλής δεν υπάρχει η πρόβλεψη ώστε οι βουλευτές να ενεργούν αντί του (συλλογικού) προσώπου των πολιτών της εκλογικής τους περιφέρειας. Αυτό το θεμελιώδες κενό του ισχύοντος συστήματος είναι που πρέπει να βρούμε τρόπο να καλύψουμε. Εξ άλλου η δημοκρατία διαχρονικά πάντα αξιοποιούσε την αντιπροσώπευση, ωστόσο το έκανε σωστά με θεσμούς και διαδικασίες που κατεύθυναν τους αντιπροσώπους στον στόχο της κοινωνίας που ήταν ασφαλώς η εφαρμογή του κοινού συμφέροντος. Σήμερα οι εσφαλμένως αποκαλούμενοι «αντιπρόσωποι» της κοινωνίας δεν είναι διόλου τέτοιοι αφού έχουν αφεθεί να λειτουργούν αυτόνομα από την κοινωνία κι αντίθετα προς τα συμφέροντά της υπέρ όποιου προσώπου ασκεί την μεγαλύτερη επιρροή επάνω τους, είτε λόγω ιεραρχίας στην κομματική πυραμίδα, είτε λόγω εξαγοράς τους, είτε τέλος λόγω άλλων παραγόντων με τους οποίους γίνονται ελέγξιμοι.

Συνεπώς η πρόταση είναι πολύ απλή και δεν περιμένουμε καμμία θεσμική αλλαγή για να αρχίσουμε να την υλοποιούμε. Στις εκλογές της 7^ης Ιουλίου και σε κάθε εκλογική ευκαιρία από εδώ και πέρα παράλληλα με την καμπάνια του δέλτα, οφείλουμε να οργανωνόμαστε ανά νομό με τους φορείς της κοινωνίας των πολιτών και με γνώμονα το κοινό μας συμφέρον να δηλώνουμε ότι στηρίζουμε και ψηφίζουμε μόνο υποψηφίους που δεσμεύονται δημόσια στην κάμερα και γραπτώς ότι εφόσον εκλεγούν δεν θα γίνουν μαριονέτα του συστήματος για να νομιμοποιούνται τα σχέδια των ξένων συμφερόντων ενάντια στην χώρα και την ελληνική κοινωνία, αλλά για κάθε νομοσχέδιο (όλα τα ζητήματα πλέον είναι μείζονα) που κατατίθεται στη βουλή θα επιστρέφουν στην περιφέρειά τους και θα κάνουν αυτό που λέει το δέλτα: Θα επιστρέφουν στην εκλογική βάση του νομού τους, θα διαβουλεύονται με τους πολίτες ώστε να προκύπτει η βούληση της τοπικής κοινωνίας για τα υπό εξέταση θέματα κι από την στιγμή που η βούληση εκδηλώνεται, γίνεται εντολή την οποία οι βουλευτές οφείλουν να τιμήσουν με την ψήφο τους στην συνεδρίαση της Βουλής. Κι όλα αυτά μπορούν να γίνονται με πρωτοβουλία κι έξοδα των βουλευτών οι οποίοι θα αξιοποιούν έτσι τον παχυλό τους μισθό για να χτίζουν γέφυρες επικοινωνίας και δημοκρατίας (ηλεκτρονικά και διά ζώσης) με τους πολίτες του νομού τους.

Βέβαια οι σκέψεις αυτές χτυπάνε κατευθείαν στην καρδιά του προβλήματος που είναι η δική μας προσωπική στάση στα πράγματα και κυρίως η ολιγαρχική θεμελίωση της πολιτικής μας νοοτροπίας η οποία έχει «εκπαιδευτεί» να εκλέγει χωρίς να ελέγχει και να κυβερνάται χωρίς να ρωτάται. Διότι σε τελική ανάλυση κάθε αλλαγή ξεκινάει πρώτα από μέσα μας.

• Αναστάσιος Συριανός