Πολιτική αναξιοκρατία: Ένα κεφάλι της Λερναίας Ύδρας 

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, έτσι όπως αυτή καταγράφηκε στις 8 Ιουλίου 2019, έδωσε σίγουρα το στίγμα της πολιτικής γραμμής που θα ακολουθούσε το κόμμα της ΝΔ, τόσο στο εσωτερικό πεδίο όσο και στα διεθνή ζητήματα. 

Συγκεκριμένα μάλιστα, σε μια από τις δηλώσεις του ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε: «Μέσα σε λίγες ημέρες δρομολογήσαμε δράσεις που άλλοι χρειάστηκαν μήνες και μήνες για να υλοποιήσουν. Εμπειρότεροι και νεότεροι βρισκόμαστε στο ίδιο τραπέζι. Πολιτικοί και τεχνοκράτες σε μια δημιουργική σύνθεση». 

Ωστόσο, αν κρίνουμε από τις τελευταίες εξελίξεις σε γεωπολιτικό επίπεδο και ιδιαίτερα στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου που μας αφορά άμεσα, μάλλον το ρολόι των “εμπειροτέρων, νεότερων, πολιτικών και τεχνοκρατών” δεν είναι καλοκουρδισμένο, μιας και φαίνεται να τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις αντί να τις καθορίζουμε εμείς. 

Όταν λοιπόν συμβαίνει κάτι τέτοιο, εύλογα αναρωτιέται κανείς για ποιους λόγους οι αρμόδιοι υπουργοί δεν μπόρεσαν να εκτιμήσουν σωστά την κατάσταση ώστε να αναλάβουν εγκαίρως δράση. 

Κάνοντας λοιπόν μια μικρή έρευνα στα βιογραφικά των στελεχών που έχουν αναλάβει κρίσιμα υπουργεία, ανακαλύψαμε κάτι πολύ ενδιαφέρον: Τουλάχιστον 4 υπουργοί και ένας υφυπουργός είναι απόφοιτοι Πανεπιστημιακών Σχολών και κάτοχοι Μεταπτυχιακών Τίτλων που δεν έχουν καμία σχέση με το αντικείμενο πάνω στο οποίο ανέλαβαν την ευθύνη να εργαστούν! Πιο αναλυτικά: 

1) Νίκος Δένδιας, Υπουργός Εξωτερικών: Είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και κάτοχος Μεταπτυχιακού τίτλου Μaster of Laws (LL. M) του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, με ειδίκευση στο Ναυτικό και Ασφαλιστικό Δίκαιο και στην Εγκληματολογία. Δηλαδή, ουδεμία σχέση με τα διεθνή ζητήματα! Με την ίδια ιδιότητα ανέλαβε στο παρελθόν τα Υπουργεία Εθνικής Άμυνας, Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας, Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη και Δικαιοσύνης, όπου είναι και ο μόνος φυσικός του χώρος! 

2) Κώστας Τσιάρας, Υπουργός Δικαιοσύνης: Είναι Μικροβιολόγος – Βιοπαθολόγος, Διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Με την ίδια ιδιότητα διετέλεσε Υφυπουργός Εξωτερικών και Πρόεδρος της Μόνιμης Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Ελλήνων. Στην περίπτωση αυτή, έχουμε πλήρη αδυναμία κατανόησης πώς ένας άνθρωπος που ουδεμία σχέση έχει με τον Ποινικό Κώδικα, θα είναι σε θέση να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία του Υπουργείου του! 

3) Νίκος Παναγιωτόπουλος, Υπουργός Εθνικής Άμυνας: Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, με Μεταπτυχιακές Σπουδές στα Οικονομικά και τις Διεθνείς Σχέσεις, δηλαδή ένα από τα πιο σημαντικά για αυτή την χρονική στιγμή Υπουργείο, αναλαμβάνει κάποιος με μηδενική πείρα στα στρατιωτικά θέματα.

4) Κωνσταντίνος Βλάσης, Υφυπουργός Αρμόδιος για τον απόδημο Ελληνισμό: Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδικότητα χειρουργού – ορθοπεδικού στο Νοσοκομείο Λαϊκό. Φοίτησε στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, όπου απέκτησε Μεταπτυχιακό Τίτλο Σπουδών στην “Οργάνωση και Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας”. Ομοίως αναρωτιόμαστε με ποιον ακριβώς τρόπο ο κ. Βλάσης θα αξιοποιήσει τις σπουδές του για να διευθετήσει όλα τα εκκρεμή ζητήματα που αφορούν τον Απόδημο Ελληνισμό! 

5) Άδωνις Γεωργιάδης, Υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων: Είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Διετέλεσε επίσης Υφυπουργός Ανάπτυξης με αρμοδιότητα τη Ναυτιλία και την Αλιεία και Υπουργός Υγείας! Εδώ μάλλον ο σχολιασμός περιττεύει! 

Με επιστέγασμα τον διορισμό του Κώστα Πατέρα ως διοικητή του Νοσοκομείου Καρδίτσας για ψηφοθηρικούς λόγους, όντας Πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αναρωτιόμαστε τι απέγινε η αξιοκρατία και η αξιολόγηση που αποτελούσαν “αδιαπραγμάτευτες προτεραιότητες” για τον κ. Μητσοτάκη, τι οποίες και υποσχέθηκε στους Έλληνες πολίτες. Θα δοθούν άραγε οι απαραίτητες εξηγήσεις σε όλο εκείνο το ανθρώπινο δυναμικό που έχει τις κατάλληλες σπουδές, κατάρτιση, εξειδίκευση και όλα τα προσόντα που απαιτούνται για να υπηρετήσουν με επιτυχία έναν θεσμικό ρόλο, οι οποίοι όμως δεν θα έχουν ποτέ την δυνατότητα να αξιοποιηθούν, αφού οι αντίστοιχες θέσεις καταλαμβάνονται κατά βούληση του Πρωθυπουργού και με γνώμονα την αναξιοκρατία; 

Το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του απέδειξε περίτρανα ότι δεν έχει τη γενναιότητα να διακόψει αυτόν τον μηχανισμό απογοητεύοντας κυρίως τους νέους ανθρώπους, οι οποίοι εξοβελίζονται για να εργαστούν για ξένες οικονομίες, αντί να τιμήσουμε το χρέος που έχουμε απέναντι τους και να τους ανοίξουμε τον δρόμο για να αναβαθμίσουν τη χώρα μας. 

Το κίνημα δέλτα – πολιτική επανάσταση, νιώθοντας την ευθύνη που έχει απέναντι στους πολίτες αυτούς, έχει αναλάβει την δέσμευση να φέρει την ιδέα της αξιοκρατίας στην Βουλή και να διεκδικήσει την πτώση της “Λερναίας Ύδρας” έχοντας ως συμπαραστάτη του μόνο τον “Ηρακλή”, δηλαδή τους ίδιους τους πολίτες. 

• Ζωή Βελέντζα